Oud-VLD ondervoorzitster Patricia De Waele heeft gisteren haar overstap bekend gemaakt naar Lijst Dedecker, waar ze meteen de tweede plaats krijgt toebedeeld. De Waele is een een VLD-ster van het eerste uur. Meer dan 20 jaar zat ze bij de partij die ze nu de rug toekeert en dat is veelzeggend. Voor De Waele is de erfopvolging bij de VLD er teveel aan. Het feit dat een groentje als Jean-Jacques De Gucht lijsttrekker wordt voor Oost-Vlaanderen is een teken aan de wand. De Waele heeft geen ongelijk als ze een democratisch deficit bemerkt bij de VLD.

In de middeleeuwen waren er drie standen, het gewone volk, de adel en de clerus. In het 21e eeuwse België is er een nieuwe standenmaatschappij ontstaan: De werkende klasse van arbeiders en zelfstandingen, een niet-werkende klasse van renteniers en steuntrekkers en een politieke klasse. Deze laatste politieke klasse is op één generatie aangedikt tot een dikke vette klasse met eigen privileges en eigen vergoedingen. Er is een nieuwe maatschappij ontstaan waarbij de ongenaakbare toppolitici meer kunnen dan gelijk wie anders. Zij laten hun familie en vrienden benoemen op topfuncties bij de ambtenarij, politie en gerechtelijke wereld. Dat wordt allemaal als "normaal" aanzien en er wordt weinig publiekelijk over gesproken. Door al deze benoemingen wordt de objectiviteit van deze instellingen serieus aangetast. Elke nieuwe maatschappelijke evolutie wordt aangegrepen om nieuwe instellingen met nieuwe vriendjes te creëren. Instellingen die dikwijls geen enkel nut hebben en die gefinancieerd worden met onze gelden. Er komen alsmaar instellingen bij, maar er verdwijnt niets. Het reuzegroot ambtenarenkorps, de senaat, de provincies, de arrondissementscommissarissen... Ondertussen zijn er 600 parlementariërs en 60 ministers elk met hun eigen hofhouding. En weinigen die iets zeggen en er is niemand die gehoord wordt. De publieke media blijven zeer genuanceerd omdat hun bazen politiek zijn benoemd, de commerciële media zijn er gekomen dankzij de politiek en dienen ook vrij braaf te blijven. Ook hun bazen zijn verweven aan het politiek establishment.

Wat ik nog het meest wraakroepend vind, is dat de politieke klasse het lijden van de bevolking aangrijpt om zich nog meer te verrijken, om zich nog meer privileges toe te kennen. Iedereen herinnert zich nog de mars op Brussel, in de nasleep van de zaak Dutroux. De heren politici hadden het "begrepen". Er kwamen instellingen en organen bij, er kwam een politiehervorming die maar liefst 20 miljard BEF extra kostte aan uitgaven, maar er veranderde fundamenteel niets. Het gerechtelijk apparaat en de politie werken nog even loom als ervoor. U moet maar eens het slachtoffer zijn van een diefstal of een ander misdrijf. Het duurt jaren vooraleer U er iets van hoort.
Nog straffer is de Agustasmeergeld affaire. De Belgische socialisten hadden ervoor gezorgd dat Agustahelikopters terechtkwamen bij het Belgisch leger en dat in ruil voor tientallen miljoenen smeergeld. Enkele topambtenaren kwamen tijdelijk in de cel en enkele politici moesten tijdelijk een stapje achteruit doen. Andere politci die ook in de zaak betrokken waren zoals Freddy Willockx kwamen er zonder enige vervolging vanaf. De meeste van deze heren vervullen vandaag topfuncties in de politieke wereld. Als gevolg van dit schandalige omkoopverhaal heeft de politieke klasse zich nog meer priviliges toegekend. Er kwam een nieuwe extra partijfinanciering, waarbij de Vlaamse socialisten jaarlijks 100 miljoen BEF  extra opstrijken. Met andere woorden alle politieke partijen werden beloond omdat ze betrapt werden op corruptie! En het zijn wij, hardwerkende Vlamingen die dat allemaal betalen. Hoe laag kan je als politicus nog vallen als je een misdrijf van Uw eigen groep gaat belonen? Een kleine partij als Lijst Dedecker krijgt nu jaarlijks 100 miljoen BEF als extra partijfinanciering als gevolg van de agustasmeergeldaffaire.
Ondertussen is er een wereldwijde economische crisis ontstaan. Bedrijven besparen en danken mensen af. Iedereen draagt de gevolgen van deze economische malaise, behalve inderdaad onze politieke klasse. Deze doet rustig voort met hetgeen waarin ze goed is: Het opbrassen van onze zuurverdiende centen... 
Het