Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
17-04-2008
VLD voorstander van Brussels-Waalse Federatie!
Waals minister-president Rudy Demotte en Brussels minister-president Charles Piqué willen de oprcihting van één grote Federatie.
"Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) reageert "pijnlijk verrast" op het voorstel van ministers-presidenten Charles Picqué en Rudy Demotte. Hij heeft het over een "bizar voorstel" dat zijn verbeelding tart en dat tegenstrijdigheden bevat. Hij benadrukt dat Brussel belangrijk is en blijft voor Vlaanderen.
Hij gaat er van uit dat nog heel wat zaken verder uitgeklaard zullen raken, maar zegt niettemin niet te snappen waarom beide PS'ers zulk voorstel lanceren. "We laten Brussel niet los. We blijven op doortastende wijze investeren, zoals we dat bijvoorbeeld op het vlak van arbeid hebben gedaan via de samenwerking van Actiris met de VDAB, maar niet volgens het concept dat vandaag wordt voorgesteld", aldus Peeters."
Heel anders is het gesteld met de VLD, de partij van de Vlaamse Liberalen. Deze zijn veel minder geneigd het idee af te schieten. Uit deze houding blijkt nogmaals dat de verruiming van de jaren negentig niet meer betekende dan een schaamlapje om een aantal gefrustreerde VU-ers binnen te halen. De "Vlaamse Liberalen en Democraten" blijken niets anders dan de aloude PVV, ooit "Pest voor Vlaanderen" genoemd. Tot in de jaren negentig voerden sommige Gentse VLD-ers verkiezingspropaganda in het Frans. Op zich is daar niets op tegen. Alleen is het zeer hypocriet om een partij Vlaamsgezind te noemen en de letter "V" in de afkorting te voeren, maar daar in praktijk geen gevolgen aan te koppelen.
Eigenlijk zijn we momenteel het slachtoffer van een ondoordachte politiek, zoals die ooit werd ingevoerd in de jaren zestig door politici als Gaston Eyskens. Professors Publiek Recht, zoals een Johan Vandelanotte beschouwen Gaston Eyskens als een groot staatsman. De hedendaagse feiten bewijzen dat Gaston Eyskens de aanzet heeft gegeven tot een hele reeks staatshervormingen die het leven in dit land niet hebben verbeterd. Achteraf gezien werden er een aantal cruciale fouten gemaakt. Jean-Luc De Haene -aan wie ik mij vroeger ergerde omwille van zijn boertige houding - heeft misschien wel de beste kijk op de situatie. Hij stelde enige tijd geleden dat België beter de nationale tweetaligheid had ingevoerd in de jaren zestig in plaats van de federalisering. Indien men in Vlaanderen en Wallonië de beide landstalen zou machtig zijn, zou het voor beide bevolkingsgroepen veel leefbaarder zijn. Bovendien was er dan geen discussie over Brussel en de rand. Tot in de jaren zestig beschouwde niemand Brussel als een deel van Wallonië. Vandaag komt men al heel dicht in de buurt. De manier waarop men de opdeling van dit kleine landje heeft gemaakt tart alle verbeelding. In Brussel is er een taalprobleem. In de logica van de Federalisering worden taalproblemen opgelost via Gemeenschappen. Economische problemen worden opgelost door de Gewesten. Begrijpe wie begrijpe kan, maar men heeft van Brussel geen tweetalige Gemeenschap gemaakt, maar een apart economisch gewest en dit terwijl iedereen weet dat Brussel economische niets te betekenen heeft zonder Vlaanderen en België. Door het grondgebied te koppelen aan de moedertaal, hebben de Vlamingen een tijdbom gelegd onder hun eigen grenzen. En nu trachten ze zich met hand en tand te verzetten tegen de logische gevolgen van de mechanismen die door hun eigen volksgenoten in het leven zijn geroepen. Daarnaast heeft men de politieke klasse rijkelijk beloond via de Federalisering. Toen ik kind was, telde België een 300 parlementariërs. De Vlamingen vergaderen deels onder de noemer van Belgisch parlementariër, deels onder de noemer van Vlaams parlementslid. En alles leek niet slechter te verlopen dan nu. Door steeds meer bevoegdheden toe te kennen aan het Vlaams Parlement, met ondertussen eigen parlementsleden, heeft men een dynamiek op gang gebracht die zich uiteindelijk zal keren tegen zijn eigen meester. Men heeft zelf eigen Regionale verkiezingen bedacht, waar de Vlamingen en de Walen zich nog wat extra kunnen profileren tegenover elkaar. Ze zijn het bijna verplicht ten opzichte van het kiespubliek, willen ze hun zitje behouden. Men krijgt een inflatie van argumenten en discussies. Vlamingen en Walen zijn momenteel zeer racistisch tegenover elkaar. Vervang in een doorsnee politiek discours het woord Waal door Marokkaan en je zal verbaasd zijn, hoe racistisch we over elkaar spreken. Een voorbeeld: "De Walen profiteren teveel van onze sociale zekerheid." Indien diezelfde politicus zou zeggen "De Maroccanen profiteren teveel ..." dan zou hij terstond een klacht aan zijn been hebben van het centrum voor gelijke kansen. Of, hoe diep we reeds zijn gezakt in de houding tegenover elkaar.
Een nieuwe grote staatshervorming komt er nooit. Het enige wat hangend is, is een definitieve opsplitsing van dit land, met een verlies van Brussel. Misschien dat er soort van personele unie kan komen waarbij Albert zowel staatshoofd wordt van Brussel en Vlaanderen. Maar daar zal het wellicht bij blijven. De Vlaamse politici zijn te ambitieus om niet geïnteresseerd te zijn in het postje van staatshoofd, zelfs al is het een ministaatje. Koning Albert is voor hen veel te populair om hem nu al aan de kant te schuiven. Maar ze zijn bezig met hun bed op te maken. Prins Filip mag doen wat hij wil. Hij wordt o zo graag afgeschilderd als een uilskuiken. Prins Laurent is dan weer het ezelsoor van de familie en prinses Astrid een tweede koningin Fabiola. De pers -onder impuls van de Vlaams politici- gaan graag de populaire toer op in het neerhalen van het koningshuis. Constant berichten ze over het dure koningshuis, maar stellen ze geen enkele vraag bij de kostprijs van de 600 Belgische parlementariërs, de zestig ministers, de provinciegouverneurs, de députés, de 2 miljard BEF partijfinanciering, de aparte pensioenkassen, de overvolle kabinetten, de politieke benoemingen in semi-overheidsbedrijven etc. Licht uitgedrukt kost de politieke klasse meer dan 10 miljard BEF per jaar, terwijl ze het wellicht met de helft minder zouden kunnen doen. Heb je ooit al iemand van de VRT of VTM hier een allusie over horen maken?
Mochten we de klok kunnen terugdraaien dan was er geen federalisering. Dan was België een tweetalig land en dan behoorde Brussel -zoals weleer- tot het Vlaams grondgebied en de inwoners van de hoofdstad waren franstalige Vlamingen. Het had ons allemaal van veel kopzorgen verlost.
