Het valt op dat mensen steeds teruggrijpen naar stereotypen om hun grote gelijk te bewijzen. Mensen met een bruine huidskleur klagen steeds dat ze benadeeld worden wegens racisme. Dat is dikwijls waar, maar ook vaak niet waar. Vele -ismen worden in onze maatschappij misbruikt en het lijkt nog te werken ook. Een schoolvoorbeeld hiervan is het geval "Linda De Win". Ofschoon haar naam deed vermoeden dat ze de quiz "de slimste mens" ging winnen, beet ze uiteindelijk toch in het zand. Op het internet verschene -zoals reeds gezegd- haatmails en haatboodschappen en voilà de zogezegde analisten hadden direct hun antwoord klaar: Mensen verdragen geen vrouwelijk winnaar! Hoe belachelijk, hoe zielig en hoe triestig dat men in de 21e eeuw nog zo domme argumenten durft te gebruiken. Neen, sommige mensen hebben een sympathieke uitstraling en anderen hebben dat niet. Mevrouw De Win kan een perfect sympathieke dame zijn, maar ze heeft helaas een totaal andere uitstraling. Ik heb haar geobserveerd tijdens het spelprogramma en wat mij ook opviel was haar versteende glimlach. Men kan wel eens twee minuten met een tandpastaglimlach zitten, maar een half uur aan één stuk is er over. Andere uiterlijk storende elementen waren het steeds van haar plaats lopen, de dikke laag schmink. Verder wist Mevrouw De Win tijdens al de afleveringen geen enkele humoristische opmerking te maken, hetgeen haar een vrij saai, streverig imago gaf. Maar met sexisme heeft heel deze heisa niets te maken.



Linda De Win haalt Britse pers

De zegereeks van Linda De Win in De Slimste Mens heeft bij ons al heel wat stof doen opwaaien, en ze heeft nu ook de Britse pers gehaald. Op de website van de kwaliteitskrant The Guardian legt columnist Khaled Diab uit waarom de politiek journaliste zoveel controverse opwekt bij het Vlaamse publiek.