Nog niet zolang geleden gold Jean-Marie Dedecker als de grote durver van de politiek. De man die geen blad voor de mond nam, die rechtuit was, geen doorsnee politieke paling of ook wel een underdog. En zoals het bij een moderne "robin hood" past werd hij natuurlijk door de traditionele partijen uitgespuwd. Op een weinig eervolle manier werd hij door de "open" VLD -What's in the name?- aan de deur gezet. Dedecker startte met een eigen politieke beweging waardoor het Vlaams Belang haar monopolie van zweeppartij leek te verliezen. Even zag het er naar uit dat Dedecker als een Vlaamse Pim Fortuyn het politiek landschap zou inpalmen.
En toen kwamen de minder mooie kantjes van Dedecker aan het licht. Dedecker zou een paar grote flaters begaan hebben in zijn leven. Hij zou ooit zijn echtgenote publiek geslagen hebben en toen dit in de pers uitlekte verloor hij massaal veel stemmen. Hij maakte ook quasi ogenblikkelijk ruzie met reclameman Wim Schamp, van wie Dedecker vertelde dat hij een grote oplichter was -en hetgeen best zou kunnen- maar opnieuw kwam Dedecker naar voor als een grote ruziemaker. De ene hetze na de andere kwam in de media. En natuurlijk dat de progressieve Vlaamse media een verhaal smaken waaren een rechts politicus minder fraai naar voor komt. En de bevolking die slikt natuurlijk al hetgeen men gratuit verkondigt. Maar is het wel zo gratuit? Er is het spreekwoord: Geen rook zonder vuur. Je kan één keer slecht uit de hoek komen, misschien wel twee keer, maar men kan toch geen ganse krant vullen met onjuistheden. En dan kwam het verhaal van de privé-dedective die op Karel De Gucht werd gezet. Iedereen die De Gucht kent weet dat hij veel heeft van een "Albanese maffiafiguur" -om Ludo Coveliers te citeren- maar niemand heeft Karel De Gucht ooit op een fout kunnen betrappen. De Gucht is zo geslepen dat men pas lang na zijn dood de ware toedracht zal kennen van vele duistere dossiers. Met andere woorden, niemand geraakt verder dan vage insinuaties, ook Jean-Marie Dedecker niet. En dat frustreert natuurlijk de Oostendenaar. In zijn onbezonnen gedrevenheid trachtte Jean-Marie het dan maar met een privé-dedective. Deze privé-dedective moest uitzoeken wie er achter de schandalige verkoop zat van een Gerechtsgebouw. Dat Karel De Gucht niet vies van lucratieve transacties weet iedereen in de Wetstraat. Maar of hij ook hierin betrokken was, kon niet worden aangetoond. En wat meer is. Als gevolg van een zoveelste ruzie in het kamp van Jean-Marie Dedecker geraakte het dedectiverapport bij de VLD. En die maakte natuurlijk gretig gebruik van het gegeven dat Dedecker een privé-dedective had aangesteld die Karel De Gucht moest natrekken. De inhoud ging verloren en de ware toedracht, de duistere vastgoedtransactie, werd evenmin uitgeplozen. Maar sindsdien staat Jean-Marie Dedecker gebrandmerkt bij de publieke opinie als iemand die tever gaat en die er zelfs niet voor terugdeinst zijn politieke tegenstrevers privé aan te pakken.
Als klap op de vuurpijl mocht de subtopper Bart De Wever meedoen aan het programma "De Slimste Mens" waarin hij door zijn intellect, zijn uitstraling, zijn humor enorm populair werd. Mensen aan de rechter zijde van het politieke landschap voelen momenteel veel meer voor de sympathieke intelligente Bart De Wever dan de ruziemaker Jean-Marie Dedecker die gewoon teveel mist om massa's kiezers te overtuigen. En de media geven ook geen enkele kans aan interessante eloquente figuren als een Anne De Baetselier, ondervoorzitter van de Lijst Dedecker.
Er zal veel meer nodig zijn dan een naamverandering om van de Lijst Dedecker alsnog een succesverhaal te maken. Net zoals het VLOTT van Hugo Coveliers, het Liberaal Appel van Ward Beysen vrees ik dat ook dit rechts-liberale project zal sneuvelen en ik vrees dat ook een deel van de partijgenoten zullen opgepuizeld worden door de andere partijen aan de rechterzijde. Mocht ik in de schoenen staan van Jean-Marie dan zou ik nu reeds een kartellijst trachten te vormen met één of meerdere partijen aan de rechterzijde. Want niets is zo slecht dan eerst de verkiezingen te verliezen om dan met hangende pootjes bij een andere partij aan te kloppen.
Lijst Dedecker verandert voor 2012 van naam
BRUSSEL - Jean-Marie Dedecker wil zijn partij binnenkort een nieuwe naam geven. 'Ik wil niet naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 trekken onder de naam Lijst Dedecker', zegt Dedecker.
'Mijn naam kan niet voor eeuwig en altijd verbonden blijven aan de partij', zo zegt Dedecker donderdag in Het Laatste Nieuws.
Eén van de belangrijkste opties is een andere invulling te geven aan de afkorting LDD. 'Ik laat op dit ogenblik een marktonderzoek uitvoeren naar de naamsbekendheid van LDD. Een ander bureau heeft mij al een nieuwe naam voorgesteld, maar ik zal vooral op mijn buikgevoel afgaan. De mensen moeten de partij nog altijd kunnen terugvinden op een stembiljet. Als LDD goed bekend is, is er geen reden om niet onder die noemer verder te gaan', zegt Jean-Marie Dedecker.
Na een rampzalige peiling door Le Soir, volgens dewelke LDD met 5,1 procent amper de kiesdrempel haalt, pleitte ook Jurgen Verstrepen voor een naamsverandering, liefst nog voor de federale verkiezingen van 2011.
|