In de jaren tachtig kon je geen dagblad openslaan of er stonden artikels in over het schandalige apartheidsregime in Zuid-Afrika en hoe de blanken de zwarten uitbuitten. Het verhaal over Zuid-Afrika leest niet veel anders dan een uit de hand gelopen kolonisering. Maar in plaats van enkele tienduizenden blanken, gaat het over een aantal miljoenen afstammelingen van Hollanders en Fransen. Het apartheidsregime was zonder enige twijfel racistisch, maar zoals bij vele koloniseringen brachtten de blanken ook enige kwaliteit op de Afrikaanse bodem. Niet voor niets was Zuid-Afrika het enige Westerse land van het continent, met een uitstekende infrastructuur en zeer degelijk onderwijs. Herinner U, de eerste harttransplantatie ging door in Zuid-Afrika.

Men moet dus zien dat men het kind niet samen met het badwater weggooit en dat is steeds het probleem bij een dekolonisering. Natuurlijk, wie kan het wat schelen. Zuid-Adrika is vandaag de dag een vorm van randnieuws geworden, een soort van curiosum en niemand durft zich de vraag te stellen hoe het nu eigenlijk gesteld is  met deze Afrikaans parel. Het verwonderde mij dat bijna niemand in de Westerse wereld reageerde toen het vorige zwarte bewind een racistische wet invoerde die de blanken op basis van hun huidskleur discrimineert en zelfs boetes oplegt. De naam van deze Wet? The Black Empowerment Act. U kan deze wet gemakkelijk opzoeken op het internet. Neen, de zwarten in Zuid-Afrika schamen er zich al lang niet meer voor om racistische wetten in te voeren. Ook de morele waarden waar de Afrikaners zo fier waren met hun gereformeerde kerken op kop zijn nu stilaan aan het wegdeemsteren. Een quasi-ongeletterde president Jacob Zuma moet nu dit land verderleiden. Om bij te huilen...

Ik hou niet van dingen die kapotgaan of kapot worden gemaakt. Als ik zie hoe de Belgen Congo hebben achtergelaten en hoe het land nu in de miserie zit, dan word ik diep bedroefd. Hier in België hebben we niets van bodemrijkdommen. Het enige wat we hebben is brains. En toch zijn we erin geslaagd een zeer Westers land op te bouwen. Ik weet wel, ik erger mij soms aan de logge ambtenarij en de regelneverij, maar ten opzichte van Afrika is België een heus paradijs. Het heeft zonder enige twijfel te maken met onze mentaliteit. Wij stammen bijna allemaal af van boeren, hardwerkende landbouwers. De gulden middenweg, het goed studeren, katholieke waarden zitten allemaal vervat in ons levenspad. Niet voor niets is Brussel er zo erg aan toe. Door massale inwijkelingen zijn onze eigen waarden verwaterd en viert de criminaliteit hoogtij in bepaalde wijken. Maar dat is niet eigen aan ons volkscultuur. Wij zijn van nature noeste werkers met echte waarden. En dat is totaal anders in Afrika. De Afrikaanse bevolking is geen bevolking van harde werkers zoals onze Vlaamse boeren. Het Afrikaanse klimaat is niet van die aard om dergelijke inzet van haar bevolking te verwachten. Het is te warm, te vochtig om overdag een klop te doen. Enkel onder druk -zoals tijdens de koloniale tijd- werden zwarten aangezet tot zware arbeid. Wanneer de druk wegvalt, zakt het ganse economische stelsel ineen. Ook de cultuur en de godsdienst is niet zoals in het Westen. De morele waarden zijn totaal anders. En om het geheel nog wat moeilijker te maken. Wij hebben het in ons landje al moeilijk met twee of drie grote bevolkingsgroepen. In Afrika heeft ieder gebied een eigen stam. In Kenia bij voorbeeld zijn er maar liefst 40 stammen. En elk van die stammen rivaliseert ten opzichte van de andere. En nog niet zolang geleden stond het leven van de Afrikaan in het teken van de strijd. De Afrikaanse oorspronkelijke bevolking is een bevolking van strijders en jagers, maar zeker geen boeren. In Zuid-Afrika staan de boer-zijn gelijk met blank zijn. En eigenlijk is het woord "boer" in Zuid-Afrika een scheldwoord geworden van de zwarten ten opzichte van de blanken. In vele zwarte bewegingen geldt de slogan: "Kill a boer, kill a farmer". Een slogan die is overgeërfd van de Zimbabwaanse president Mugabe. Deze knettergekke leider is ervoor verantwoordelijk om het welvarende Rhodesië in de totale vernieling te rijden en dit op amper één generatie tijd. Want, inderdaad ook Rhodesië werd bestuurd door een blank racistisch regime. En daarom geldt de volgende redenering: Beter een kapot land met aan het hoofd een zwarte dan een racistisch welvarend land met aan het hoofd een blanke. In feite zijn beide regimes slecht. Maar ik vind een welvarend land nog altijd beter dan een bankrupt land.

Wat is dan de oplossing voor Zuid-Afrika? Wel, de internationale gemeenschap mag niet tolereren dat er opnieuw racistische wetten worden ingevoerd in Afrika, noch in Zuid-Afrika, noch in Zimbabwe. Men moet durven consequent zijn. Racisme of het nu zwart, geel, blank of rood racisme is, is altijd uit den boze. En indien een land een "Black Empowerment Act" invoert is het aan de internationale gemeenschap om actie te ondernemen. Een waarschuwing, een veroordeling, sancties en misschien zelfs een embargo. Ik heb zo de indruk dat de internationale gemeenschap enkel optreedt als het kwaad geschied is. Bv in Rwanda. Nadat de toetsies en de hoetoes elkaar vermoord hebben, kwam er enige actie. De internationale gemeenschap draagt een zeer grote verantwoordelijkheid in vele volkerenmoorden. Ze heeft niet opgetreden tegen Nazi-Duitsland toen dit land de Jodenvervolging startte, ze reageert nu mager op iemand als Mugabe en ze doet niets aan de racistische wetten in het nieuwe Zuid-Afrika en dat kan niet. Of dienen die instellingen alleen maar om zichzelf te verrijken. Een topfunctie voor de vergoeding, een beetje lullen in vergaderingen en That's it? Neen, ik wil niet aanvaarden dat men toekijkt en niets doet terwijl een bevolkingsgroep een andere het leven onmogelijk maakt. Indien de internationale gemeenschap niets onderneemt wordt Zuid-Afrika het zoveelste rampverhaal van het continent.

De blanke intelligentia proberen met alle middelen een betere toekomst te zoeken. Het is zielig om te zien hoe blanke afrikaners hier in België komen studeren, terwijl hun ouders in Zuid-Afrika met moeite de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Anderen emigreren volledig met hun hebben en houwen naar Australië, Canada en Europa. Het is hartverscheurend om sommige brieven en mails te lezen van hopeloze blanke Zuid-Afrikaners. En diegenen het echt niet meer weten, plegen gewoon zelfmoord. In de jaren negentig was Joannes Kerkorrel hier in de lage landen een vrij bekend zanger die samen met Jeroen Bos optradt. Hij vertegenwoordigde een soort van linkse artiestenbeweging die zwaar ageerde tegen het oude apartheidsregime. Hij geloofde in het goede in de mens en in de multiculturele maatschappij. Het nieuwe Zuid-Afrika zou een een utopische staat worden, waar blank en zwart hand in hand zou bouwen aan de toekomst. Alleen buiten Nelson Mandela en een select clubje rond Thabo Mbeki waren niet veel zwarten geïnteresseerd in dit soort van mooie verhaaltjes. Neen, de zwarte Afrikanen willen het leven overnemen van de blanken, met hun mooie villa's, dikke BMW's en dure kleren. Ze imiteren de rijke blanken in hun levenswijze, maar helaas voor het land niet in hun werkideologie. Dat deze rijkdom eigenlijk een gevolg is van studies en noeste arbeid, ja dat moet je hen niet proberen wijs te maken. Het zoals ik vandaag nog hoorde vertellen door een Congolees die de onafhankelijkheid had meegemaakt: "Wij dachten dat we na de onafhankelijkheid niet meer moesten werken en in mooie huizen konden wonen." Het lijkt te naïef om waar te zijn, maar iemand die Afrika kent, weet dat dit soort van redeneringen eerder de regel zijn dan de uitzondering. En iemand zoals Nelson Mandela of Thabo Mbeki hebben wel een goede ingesteldheid, maar worden onvoldoende gevolgd door de massa in de straat. Neen, men houdt liever van een soort "easy-talk", niet te gecompliceerd zoals van de huidige president Jacob Zuma. "Als er geld tekort is, dan moet er maar wat bijdrukken" Klinkt goed voor een ongeschoolde zwarte Afrikaan, maar ieder intelligent wezen weet dat zoiets leidt tot een hyperinflatie. En hoeveel is Afrikaanse Rand nog waard? Doe er nog eens tien jaar bij en de hyperinflatie is een feit. Ook hier is een belangrijke rol weggelegd voor de internationale gemeenschap. Het IMF moet strikt toezien op de financien van het land. Ook het engelse Common Wealth dient zich dringend te moeien met het land. Van België en de lage landen verwacht ik niet veel. België is nog niet in staat een degelijk ontwikkelingsbeleid door te voeren in Congo, laat staan dat ze iets zouden kunnen betekenen in Zuid-Afrika. Buiten een culturele uitwisseling tussen enkele Vlaamse groeperingen en hun Zuidafrikaanse broeders zie ik niet veel actie. Maar kom, hetgeen het is, is het toch. 

Om terug te keren tot de Zuid-Afrikaanse zanger Joannes Kerkorrel. Weet U wat er van hem is geworden? Hij heeft net als zovelen andere blanken zelfmoord gepleegd. Ik denk niet dat een Vlaamse gazet het bericht heeft gebracht. Dat is niet interessant genoeg. En vooral het strookt niet met de houding van onze progressieve krachten in Vlaanderen. Volgens links was het vroeger slecht in Zuid-Afrika en moet het nu -het kan niet anders- veel beter zijn. En alle berichten die niet stroken met deze opvatting worden gemarginaliseerd of verzwegen. Bijgaand bericht vond ik als randnieuws in een Vlaamse gazet. Indien er tijdens het apartheidsregime een minister was geweest wiens echtgenote zich bezighield met criminele activiteiten, dan was dat zeker voorpaginanieuws geweest...

 

Ministersvrouw verdacht van cocaïnesmokkel