Elke week kijk ik met veel aandacht naar "in gods naam", een televisieprogramma waarbij men de verschillende godsdiensten onderzoekt. Het is een zeer interessant programma dat aantoont dat de meeste godsdiensten sterk gelijkend zijn op elkaar. Overal ter wereld is er wel een Christusfiguur geweest en zijn er mensen die leven in het teken van God. Ik heb respect voor de meeste godsdiensten omdat zij bijdragen tot hogere ethische en morele waarden. Waar ik het echter wel moeilijk mee heb zijn godsdiensten die onze Westerse morele waarden afbouwen of zelfs tegenwerken. Op dat gebied scoort het moslimfundamentalisme uiterst slecht. Ik ken Westerse Turkse vrouwen die net zo goed kunnen doorgaan voor een Spaanse of zelfs een Franse vrouw. Zij werken, spreken vloeiend onze taal en zijn Westers gekleerd. Binnen de moslimlanden zijn er staten die bijna zo Westers zijn als België.

Onder Khomeinie is er in Iran een zwaar fundamentalistisch regime geïnstalleerd. Een extremistische staat waar de vrouw bijna volledig werd uitgerangeerd. De film Amerikaanse film "Not Without my daughter" is misschien een beetje teveel een karikatuur, maar ik vrees dat er toch een grond van waarheid in schuilde. In de film ziet men hoe een Amerikaanse vrouw de zware beledigingen en vernederingen moet ondergaan van haar Iraanse echtgenoot tijdens haar verblijf in Iran. Ze wordt ogenblikkelijk verplicht een donkere hoofddoek te dragen en wordt volledig in de hoek gedrukt. Deze film zou verplicht moeten worden in elke school. Want niemand is toch gebaat bij zulke onverdraagzame maatschappij. Is het onverdraagzaam van ons dat wij deze symbolen aanvaarden? Als wij morgen allemaal met hakenkruisen en andere extremistische symbolen zouden wij terstond geverbaliseerd worden. Maar nu voeren bepaalde middens deze extremistische moslimtekens aan als een "vrijheid van godsdienst", terwijl nergens in de Koran bepaald wordt dat deze hoofddoeken door vrouwen moeten worden gedragen.

Ik zie het ostentatief dragen van een zwarte "Iraanse" hoofddoek als een manier om ons land te provoceren. De jonge moslimvrouwen zouden niet graag vernederd worden door hun toekomstige partner. Zij zijn te Westers opgevoed om monddood te worden gemaakt. Maar jonge mensen dagen graag uit. En nu is de hoofddoek de ideale manier om op onze instellingen hun zenuwen te werken. En volgens mij gaat het helemaal niet om principes, maar om provocaties. Indertijd verplichtte het Nazi-regime joden een ster te dragen. Iedereen sprak terecht schande. Moest onze overheid morgen alle moslima's verplichten een zwarte hoofddoek te dragen zouden deze zelfde moslima's zich zwaar vernederd vinden. Het hele debat toont meer aan dat de jonge moslimgemeenschap zich wil roeren in onze maatschappij. Ze willen zich laten gelden. Sociologisch gezien moet men onderkennen dat er een probleem is met deze groep mensen in onze maatschappij. En de hoofddoek is maar een fetisj in dit debat. De vraag is of onze overheid het spel moet meespelen en zich moet focussen op de hoofddoek of de problemen van deze gemeenschap diepgaander moet bestuderen en oplossingen aanrijken voor een betere harmonieuze samenleving.
  









Etienne Vermeersch pleit voor hoofddoekenverbod in scholen