Het hoeft niet altijd ludiek te zijn, mijn stukken op Apenland. Ik heb veel respect voor mensen die zich in zetten voor een betere wereld. Het voorbije jaar werd onze katholieke kerk geplaagd met het ene seksschandaal na het andere. Op een bepaald ogenblik leek het erop dat bijna iedere priester een geperverteed iemand was. Een grote zonde voor al diegenen die hun leven voor ons geloof hebben gegeven. Ook hier moet men zien dat men het kind niet met het badwater weggooit. Onze katholieke kerk heeft enorm veel goeds gedaan voor ons land en voor de wereld. Hoe zou Congo er vandaag uitzien zonder de tientallen missionarissen die hun leven hebben gegeven voor het afrikaanse land. Het doet mij deugd om te zien dat er vandaag weer iemand tot priester is gewijd: Johan Crois. Deze man heeft enorm veel verdriet en tegenslagen in zijn leven gekend en heeft toch steun gevonden in zijn geloof. Ik wens hem van harte proficiat en wens hem veel geluk met zijn priesterambt.

Priesterwijding op zondag 4 juli

Mgr. Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, wijdt Johan Crois, lid van de Sociëteit van Sint-Michiel, tot priester tijdens de viering op zondag 4 juli om 14.30 uur in de Sint-Baafskerk te Sint-Andries Brugge. Johan Crois (57) is al vader en grootvader.

Johan Crois had een fijn gezin tot zijn vrouw Martine in 1984 om het leven kwam in een verkeersongeval. Hij bleef achter met twee dochtertjes die toen twee en drie jaar oud waren. Johan combineerde de zorg voor zijn kinderen met zijn werk. Het viel wel eens voor dat hij zich geen raad wist bij een of andere klus. “Na enige tijd stelde ik vast dat er dan rust over me kwam. Ik besefte dat het Martine was die me bijstond. Met dat besef in het achterhoofd begon ik te spreken en te bidden tot Maria.” In de volgende jaren maakte Johan een hele spirituele evolutie door en kwam tot het inzicht dat het God was die met hem op weg ging. Via de dagelijkse eucharistieviering, geestelijke lectuur, het rozenkransgebed en aanbidding groeide hij in verdieping. Hij nam ook deel aan retraites, aan een gebedsgroep en wist zich verbonden met de gemeenschap ‘Moeder van Vrede’ en met de Charismatische Vernieuwing.

In 2003 kwam Johans jongste dochter samen met haar vriend om het leven in een verkeersongeval. Johan bracht een getuigenis over wat Christus voor hem betekende, over zijn verrijzenisgeloof en over Maria in de afscheidsviering voor zijn jongste dochter en in datzelfde jaar in de huwelijksviering van zijn oudste dochter.
Korte tijd later vatte Johan de priesteropleiding aan. Met zijn oudste dochter, die de keuze van haar vader verwacht had, sprak hij af dat hij altijd en voor alles vader en grootvader zou blijven. Over de voorbije seminariejaren zegt hij dat hij steeds meer “evolueerde naar pure overgave”. Johan weet zich gezonden vanuit het gebed. “Ik wil Zijn wil kennen en volbrengen, met Maria aan mijn zijde want alleen zou ik het niet kunnen en durven.” Ook zonder de Sint-Michielsbeweging en de Sociëteit van Sint-Michiel zou hij het veel moeilijker hebben, denkt Johan. “Ik wil echt vanuit een gemeenschap gezonden worden.”