|
Tijdens mijn welverdiende vakantie in het zuiden, kreeg ik de vakantie-editie van het Nieuwsblad onder ogen. Na bijna 30 jaar rakelde men de verdwijningszaak op van de Dendermondse zuster Gabrielle.
Ik heb zuster Gabrielle persooonlijk gekend. Ze was sterk bevriend met mijn ouders en kwam wekelijks bij ons langs. Het was een vrijgevochten zuster die over een auto (Peugeot) beschikte en chauffeur speelde voor de zusters van Sint-Vincentius te Dendermonde. Zuster Gabrielle was lerares geweest in de normaalschool te Dendermonde.
Ik herinner mij zuster Gabrielle als een vrij zenuwachtige non, die veel babbelde en lachte. Ik ben ooit met haar op stap geweest als kind. Samen gingen we bessen plukken bij haar ouders thuis. Het was haar karakter die haar deed botsen met de directeur van het nonnenklooster Gaston Mornie, alias "de chinees", zoals de studentinnen hem noemden vanwege zijn Aziatisch uiterlijk. Zuster Gabrielle was een non van deze wereld. Ze was intelligent genoeg om vast te stellen dat er sommige dingen niet pluis waren bij Mornie. Ze speelde ook chauffeur voor Mornie en op die manier kwam ze te weten dat de "eerwaarde" heer Mornie zijn tijd soms doorbracht in bordelen. Ook kwam ze een fraudezaak op het spoor. Kannunik Mornie zou meer dan 90.000 euro hebben gestolen van de nonnen in de Kerkstraat. Op een bepaald ogenblik trof ze kannunik Mornie aan terwijl hij "bezig was" met de hovenier...Het werd haar dus allemaal teveel en ze legde anoniem briefjes onder het hoofdkussen van de directeur, waarin ze hem aanmaande zijn leven te beteren. Aangezien enkel zuster Gabrielle een loper bezat, was het voor Mornie gemakkelijk om te weten te komen wie het briefje had geschreven. De discussie bereikte haar climax. Mornie ging over tot het beledigen van zuster Gabrielle in het bijzijn van andere nonnen. Zuster Gabrielle voelde zich bedreigd en kwam naar ons thuis om hulp. Maar tot overmaat van ramp waren mijn ouders net op skivakantie in Oostenrijk. Er waren andere mensen bij ons thuis die achteraf vertelden dat zuster Gabrielle een zeer zenuwachtige, misschien zelfs "verliefde" indruk naliet.
Was Zuster Gabrielle verliefd geweest op Mornie? Misschien daarom haar interesse in zijn levenswandel. Misschien dat deze verliefdheid na de vele feiten was veranderd in afkeer. Mornie zelf beweerde dat Zuster Gabrielle na haar verdwijning hem had opgebeld met de woorden: "Hier is Uw kind dat jij zo bemint" Achteraf blijkt deze telefoon een grote leugen van Mornie. Mornie wou iedereen op een dwaalspoor zetten. Men insinueerde dat Zuster Gabrielle naar Italië was getrokken, waar ze als lerares dikwijls was geweest. In de kloostergemeenschap had men kritiek op zuster Gabrielle die veel te werelds was en zelfs schmink bezat. Dat was immers uitgekomen bij het leegmaken van haar kamer. Het was onbegrijpelijk dat sommige kloosterzusters nog aantrokken voor de directeur. Sommigen geloofden de praatjes van Mornie, als zou zuster Gabrielle haar kap over de haag hebben gesmeten en "een Italiaanse minnaar" hebben.
Haat en liefde liggen dicht bij elkaar. In beide gevallen kan men niet meer rationeel denken. In beide gevallen maakt men een zenuwachtige indruk. Het verhaal van de verliefde non lijkt mij zwaar overtrokken. Ik denk dat we eerder moeten spreken over een zwaar gedegouteerde non. Een non die massaal veel bewijsstukken bezat over een ziekelijk gestoorde directeur.
Zuster Gabrielle die alles noteerde in een boekje, schreef als laatste zin: "Langsgeweest bij x" (mijn ouders dus). Indien mijn ouders toen begin maart 1982 aanwezig waren geweest, had de moord misschien nooit plaatsgevonden of hadden we zeker een beter spoor gehad naar de moord...Enkele weken voordien had ze aan mijn ouders nog verteld hoe ze Mornie had aangetroffen met de hovenier, over zijn diefstal en over het feit dat ze vreesde dat ze "zou verdwijnen". Vreesde ze toen al voor haar leven?
Als opgejaagd wild vluchtte zuster Gabrielle op de avond van 3 maart 1982 in haar kelder, waar ze sinds jaar en dag een eigen domein had gecreëerd. Ze knutselde in de kelder en had er zelfs een drumstel. Mornie is haar daar meer dan waarschijnlijk gaan opzoeken en heeft haar daar vermoord. Omdat hij met het lijk geen blijf wist, heeft hij haar meer dan waarschijnlijk in de verbrandingsketel gegooid die zich naast haar kelder bevond.
Wijlen procureur Guido Desaeger die het onderzoek in handen kreeg, behoorde tot de katholieke zuil. Guido Desaeger was aangetrouwde familie en was overigens mijn "stand-in peter" bij mijn Vormsel. Zo goed hij werkte bij de ontvoering van Anthony De Clerck, zo slecht werkte hij in het dossier van Zuster Gabrielle. Hij was bevreesd dat de Katholieke kerk een slechte beurt zou maken in dit dossier en boycotte het onderzoek. Maar liefst 8 jaar hield hij het onderzoek tegen. Ondertussen waren alle bewijzen verdwenen. Zelfs de verbrandingsketel was ondertussen vervangen. Met de vervanging van de verbrandingsketel verdween de laatste hoop op bewijsmateriaal.
Iedereen is ervan overtuigd dat kannunik Gaston Mornie zuster Gabrielle heeft vermoord. Maar zonder lijk kan men niemand veroordelen. Mornies leven was één groot zooitje ongeregeld. Sexuele uitspattingen, diefstal, psychiatrie en zelfs een correctionele veroordeling voor seks met een minderjarige in 2001. Zuster Gabrielle heeft het ongeluk gehad deze zwaar gestoorde man te ontmoeten. De familie en de maatschappij hebben recht op de waarheid. Het is een zwarte bladzijde voor het Dendermonds parket dat ze deze moordzaak nooit hebben opgelost enkel en alleen omdat dhr. Mornie tot de geestelijkheid behoorde. Ik stel mij overigens de vraag of het met de huidige katholieke procureur beter zou zijn. Die mensen hebben veel macht en kunnen deze macht soms misbruiken tegen het onderzoek. Dat zou toch niet mogen in een goed functionerende rechtstaat.
Het enige dat we nog kunnen hopen is dat Gaston Mornie de eer aan zichzelf houdt en dat hij in zijn testament alsnog toegeeft dat hij de zuster heeft vermoord. Maar aangezien Mornie een zwaar gestoord persoon is, is dit wellicht ijdele hoop.
BUGGENHOUT - Zuster Gabrielle, Germaine Robberechts voor de burgerlijke stand, was 56 toen ze in de nacht van 3 op 4 maart 1982 verdween uit het klooster van Sint-Vincentius in de Kerkstraat in Dendermonde. Het geld op haar kamer bleef onaangeroerd, haar persoonlijke documenten en fototoestel waren wel verdwenen.
Kanunnik Gaston Mornie was directeur van de kloostergemeenschap. Hij bewoonde de woning vlak naast het klooster. Pas veertig dagen later kwam het Dendermondse parket aan de weet dat zuster Gabrielle verdwenen was. De kamer van zuster Gabrielle werd opengebroken, maar familie en politie bleven hiervan in het ongewisse. Antoon Cordeman startte een onderzoek op, zonder resultaat.
In 1990 heropende Marc Bockstaele van de gerechtelijke politie van Aalst het onderzoek. Hij was in homokringen op de naam van Mornie gestoten en bracht het onderzoek werkelijk op gang. De kanunnik werd ondervraagd en aan de leugendetector gelegd. 'We hebben een motief en een dader, maar geen lijk', klonk het in gerechtelijke kringen.
Mornie belandde in de psychiatrie. 'De grond werd hem te heet onder de voeten', besluit De Maeseneer. Hij verblijft er nog altijd en is ondertussen ruim tachtig jaar.
|
