De stad Dendermonde kent amper nog oppositie. Het Vlaams Belang wordt zowieso weinig au serieux genomen en de VLD-fractie zit al jaren in zak en as. Toch was de VLD in Dendermonde van oudsher een partij-afdeling om naar op te kijken. Op zijn manier was senator Verberckmoes erin geslaagd een degelijk hulpbetoon op poten te zetten. Verberckmoes was ook een bezieler van het LVZ, het liberale verbond der zelfstandigen, soms ironisch "de Liberale Verberckmoes Zelfstandigen" genoemd. Vanaf de jaren zeventig van vorige eeuw was er nieuw aanstormend talent in de denderstad. Magistratenzoon Marc Verwilghen waagde zich ook in de politiek, waar hij ageerde onde de PVV-vlag. Dat was een doorn in het oog van senator Verberckmoes die ten allen tijde de weg wou vrijhouden voor zijn zoon Kristian. Maar "Kris" was nog te jong en men kon niet anders dan de jonge advocaat Verwilghen tolereren. Maar Verwilghen had nog een geducht tegenstrever in de regio: Karel De Gucht. Deze boerenzoon uit het onbenullige Denderbelle had het via zijn huwelijk met de begoede Mireille Schreurs al redelijk ver geschopt in de politiek. Uiteindelijk werden de kaarten diplomatisch verdeeld en Verberckmoes, Verwilghen en De Gucht kregen elk een plaats in de nationale politiek. 

Dendermonde was van oudsher een katholiek bastion. Sinds de Tweede Wereldoorlog was de ene CVP-burgemeester de andere opgevolgd. De laatste Maurits Dierick had het echter zo bont gemaakt dat de weg openlag voor een nieuw project. SP-talent Norbert De Batselier sprong in het gat en startte zijn Inzet-project. Het werd een breed project de een verpletterende overwinning behaalde in 1994. De VLD maakte geen deel uit van dit project, maar mocht toch van De Batselier aan de macht deelnemen. Marc Verwilghen en Marcel Borms -van de Verberckmoesclan- werden VLD-schepen. Norbert De Batselier bracht een vernieuwende politiek naar de Denderstad en het zag ernaar uit dat 2000 opnieuw een overwinning zou worden voor INZET. Marc Verwilghen trok openlijk de kaart van De Batselier en wou samen een kartellijst vormen. Dat was tegen de zin van de oude garde Verberckmoes. Zij stonden al jaren sceptisch tegenover Verwilghen en argumenteerden dat de VLD zou verdwijnen als het zou deelnemen aan het INZET-project. Je reinste onzin natuurlijk, maar sommige liberalen slikten deze redenering. Naast het kamp Verwilghen en het kamp Verberckmoes waren er de neutralen onder leiding van de jongere Dirk De Vries. De Vries gaf de indruk vrij diplomatisch en intelligent te zijn, maar maakte een zwaar strategische fout. Hij koos voor het kamp Verberckmoes en maakte ook zijn vrienden op tegen het plan van Verwilghen. Op dat moment was Marc Verwilghen een gevierd politicus en bekend minister. Verberckmoes was al lang op pensioen en betekende al een beetje vergane glorie. Door deze strategische vergissing van Dirk De Vries verloor Verwilghen met amper één stem en ging met niet samen in een kartel. Marc Verwighen was zwaar gedesillusioneerd en verliet diezelfde avond nog de VLD-vergadering. Men zag hem nooit meer terug. De VLD-Dendermonde verloor die avond haar bekendste boegbeeld en haar toekomstig burgemeester.

De clan Verberckmoes lachte in haar handen. Eindelijk hadden ze hun politiek rivaal klein gekregen. De neutralen onder leiding van Dirk De Vries zagen niet in dat ze gebruikt waren voor een oude afrekening en bleven argumenteren dat ze de juiste beslissing hadden genomen. Larie en apekool zo bleek.

Nadien kwam VLD-Dendermonde van de ene miserie in de andere. De partij had geen echt leider meer. Als gevolg van de positieve discriminatie werd de tandartse Hilde Dierickx opgedrongen door VLD-voorzitter Karel De Gucht. Dierickx' echtgenoot was blijkbaar bevriend met iemand uit de entourage van De Gucht. Karel De Gucht was uiterst tevreden dat Marc Verwilghen eindelijk verdwenen was. Hij verkoos een zwakke VLD-afdeling te Dendermonde onder leiding van onervaren politica. Zo had hij niets meer te vrezen in de regio. Voor Dendermonde kwam er een uitdoofscenario. Hilde Dierickx kreeg eerst nog een verkiesbare plaats, maar na één termijn zou ze nooit meer mogen terugkeren naar het parlement. Zelfs een zitje in het Vlaams Parlement werd haar afgesnoept door Fientje Moerman. Dierickx had zelf niet door dat ze eenvoudige pion was in het schaakspel van De Gucht en waande zich veel belangrijker dan ze feitelijk was. 

Omdat ze er geen echte leider meer was bij de VLD-Dendermonde kreeg men de absolute anarchie. Het ene gemeenteraadslid kwam op voor een bepaald onderwerp terwijl gelijkertijd een andere gemeenteraadslid net het omgekeerde poneerde. De interne rivaliteit stak de kop op en de partij verloor bijna de helft van haar leden. Opnieuw maakte de neutrale Dirk De Vries de fout voor de oude Verberckmoesclan te kiezen in plaats van voor de vernieuwers. 

De verkiezingen van 2006 brachten opnieuw een pyhrusoverwinning. De VLD-Dendermonde verloor twee zetels maar de oude clan Verberckmoes hield stand. Marcel Borms die enkele jaren voordien met veel ceremonie op pensioen was gegaan, herrees plots aan horizon. Weer een politieke zet van oud-senator Verberckmoes die uiteindelijk weinig te betekenen had. De zwaar toegetakelde VLD verdween opnieuw voor zes jaar in de oppositie.

Een balans: De VLD-Dendermonde bezat tien jaar geleden, een parlementslid, een minister en twee schepenen. Nu, na 10 jaar foute beslissingen heeft de VLD-Dendermonde geen enkel verkozene meer buiten de gemeenteraad. De favoriet van de clan Verberckmoes is zoon Kris. Maar Kris heeft het niet. Hij deed er meer dan 10 jaar over om zijn diploma rechten te behalen, niet omdat hij een "fuifbeest" was, maar wel omdat hij niet over de capaciteiten beschikte. Binnen de advocatuur wordt met hem steevast gelachen. De beschermelinge van Karel De Gucht, Hilde Dierickx werd op een zijspoor geplaatst en geraakt wellicht nooit meer in het parlement verkozen. Bovendien heeft de nieuwe voorzitter Alexander De Croo gekozen voor een verjonging. Deze verjonging is natuurlijk ook een strategische keuze omdat de ouderen ofwel tot het kamp De Gucht ofwel tot het kamp Verhofstadt behoorden. 

Voor Dendermonde is er maar één oplossing: De jongere generatie. Indien er bij de jongeren een uitzonderlijk talent opstaat, kan de partij terug opklimmen. Anders zal de partij blijvend in de oppositie zetelen.