"Vrijwel iedereen is het erover eens dat aan de kardinaal juridisch niets verweten kan worden. Wij menen daarenboven dat de kardinaal ook vanuit moreel oogpunt correct heeft gehandeld", schrijft advocaat Keuleneer in de brief.

Keuleneer herhaalt nog eens dat Danneels niet voorbereid was op het gesprek met de neef, die in zijn jeugd jarenlang werd misbruikt door Vangheluwe. Slechts enkele dagen op voorhand was Danneels telefonisch op de hoogte gebracht van het misbruik.

Pas enkele uren op voorhand vroeg Vangheluwe hem om een bemiddelingsgesprek met de familie. "Het is wrang dat men hem kwalijk zou nemen dat hij er de voorkeur aan geeft een verzoening te betrachten in een familiaal drama, met het risico zelf ook in het vizier van de pers te komen, veeleer dan de gemakkelijkste oplossing te kiezen en het probleem door te schuiven naar de pauselijke nuntius", schrijft de advocaat.

Danneels was op het moment van het gesprek op pensioen en had niet meer de bevoegdheid om Vangheluwe tot ontslag te dwingen, luidt het ook in het recht van antwoord. "Hij kan enkel pleiten voor verzoening en vergeving."

De advocaat heeft het ook moeilijk met de reden van de publicatie van het gesprek, namelijk om het slachtoffer te zuiveren van de beschuldiging van afpersing. "Die beschuldiging is in elk geval niet van de kardinaal afkomstig. Het is daarnaast onduidelijk hoe de verwoesting van één reputatie de aantasting van een andere ongedaan kan maken", eindigt de advocaat.

"De Standaard voert geen heksenjacht tegen kardinaal Danneels", schrijven hoofdredacteurs Bart Sturtewagen en Karel Verhoeven in een naschrift. "De belangrijkste reden voor de publicatie van de transcriptie was dat het een maatschappelijk belangrijk document is. Het werpt een bijzonder licht op de manier waarop de kardinaal, en bij uitbreiding de Kerk die hij decennialang heeft geleid, met de nasleep van seksueel misbruik door priesters omgaat."

"Hoewel de opname clandestien werd gemaakt, waren en blijven wij van mening dat wij niet het recht hadden om ze geheim te houden. Ook in dit antwoord van de kardinaal valt op wat hij niet heeft gedaan. Hij heeft de schok van de bekentenis van Vangheluwe dagenlang voor zich gehouden. Hij heeft de ex-bisschop niet opnieuw gecontacteerd om hem van het onvermijdelijke te overtuigen: zijn onmiddellijk ontslag. Hij heeft niet verwezen naar de commissie-Adriaenssens. En hij heeft zijn eigen opvolger, aartsbisschop Léonard, niet betrokken."

"De advocaat geeft namens de kardinaal een lezing van diens bedoelingen en overtuigingen, en van de manier waarop hij door Vangheluwe is verschalkt. Wij nemen daar akte van en beschouwen dat als een gewetenskwestie voor de kardinaal zelf", schrijft De Standaard.

De advocate van het slachtoffer, Christine Mussche, begrijpt niet waarom de kardinaal niet kan toegeven dat hij het bewuste gesprek verkeerd heeft aangepakt. "Het was misschien het ogenblik om te zeggen, kijk, het is duidelijk dat dat gesprek niet is gebeurd zoals het had moeten gebeuren. Wij hebben daar een fout gemaakt en we gaan het in het vervolg echt wel anders aanpakken, want dat dringt zich op."

Volgens Mussche wordt er in het recht van antwoord ook een loopje genomen met de feiten. Danneels ging immers niet onvoorbereid naar het gesprek met het slachtoffer. Na een uitvoerig telefoongesprek met bisschop Vangheluwe had hij alle mogeliijkheid om na te denken over de vraag van het slachtfoffer die het ontslag vroeg van de Brugse bisschop.