Het is al lang geweten dat zowel Vlaanderen als Wallonië op Brussel aast bij de boedelscheiding. Wat mij gefrappeerd heeft is dat separatisme niet langer een denkbeeld is van één of andere extremistische politieke beweging, maar stilaan doorsijpelt naar het standaard vakjargon van de doorsnee politicus. Als de leider van de grootste Waalse partij nu voor de TV verklaart hoe hij de eventuele toekomst van ons land ziet, dan ben ik ongerust. Het is duidelijk dat we langzaam maar zeker afglijden naar een soort van Joegoslavië scenario.

Wat Brussel betreft denk ik dat we inderdaad best gaan naar een Europese stadstaat met rechten voor Vlamingen en Walen. Brussel kan gezien haar Europese status best op zichzelf functioneren. Maar het is maar de vraag of de europese leiders dezelfde houding hebben.

Indien ik in de schoenen zou staan van de Vlaamse Politici zou ik beginnen met serieus lobbywerk op het internationaal politiek toneel. Het is nu vooral belangrijk de Duitsers, Engelsen en Amerikanen voor ons te winnen. De Fransen hebben al lang gekozen voor hun Waalse broedervolk. Nog recent kwamen Franse Parlementariërs aan het woord die Wallonie als een toekomstige provincie zagen in een nieuw groot Frankrijk.
 
Onlangs ontmoette ik nog een Nederlands politicus die toegaf wel iets te zien in een hereniging met Vlaanderen. Het probleem is echter dat de Vlamingen geen "arrogante" Nederlanders zien zitten. Van origine was bij voorbeeld het Vlaams Blok een orangistische partij. Na het overlijden van wijlen Karel Dillen werd dit standpunt in stilte verlaten. We hebben natuurlijk een taalkundige band, maar de mentaliteitsverschillen tussen Vlaanderen en Nederland zijn te groot geworden en misschien is het altijd zo geweest.

Het is moeilijk onder woorden te brengen, maar een Vlaming is altijd iets bedeesder, iets bescheidener dan een Hollander. Niet voor niets heeft Nederland een groot koloniaal imperium kunnen uitbouwen, terwijl wij in Vlaanderen gedurende eeuwen niet veel meer deden dan boeren.
Ook godsdienstig zijn er grote verschillen. Vele Nederlanders zijn orthodox calvenist. Wij kunnen ons dat moeilijk inbeelden, maar in vele Hollandse dorpen kijkt men kwaad als er op de "heilige dag" zondag een wagen door het centrum rijdt. Op het internet zijn er Hollandse sites die op zondag niet consulteerbaar zijn. Bij vele Nederlanders is en blijft zondag de "eerste" dag van de week en niet de "zevende" zoals in het gelijknamig VRT-programma.
Een Nederlander beschouwt zichzelf ook altijd beter dan gelijk welke nationaliteit en dit op intellectueel en ethisch vlak. Een Nederlander beschouwt zijn eigen normen als de regel en reageert geërgerd indien hij hierin niet wordt gevolgd. Wij Vlamingen daarentegen zijn geneigd ons te plooien naar de gebruiken van het land waarin we vertoeven. Wij zullen ons eerder neerleggen bij de rijstijl of de corruptie die in een ander land heerst. Een Nederlander die overtuigd is van zijn eigen groot gelijk zal nooit toegeven, zelfs geen Nederlandse vrouw. Ik was ooit op vakantie in Kenia en op de bustocht door het Tsavo natuurpark vond een Nederlandse medepassagier dat de chauffeur iets te snel reed. Zij stormde naar voor en wees de inlander terecht. Wij Vlamingen zouden dat nooit zo ostentatief doen. 
Ergens denk ik dat we meer gemeen hebben met de afrikaanstalige Zuidafrikanen dan met de Hollanders. Deze "Afrikaners" zijn in eerste instantie een "boerevolk" en wij Vlamingen zijn dus ook niet veel meer dan veredelde landbouwers.
 
Concreet staan we in Vlaanderen internationaal sterk geïsoleerd. De Nederlanders willen we hier niet terug en van Frankrijk kunnen we niet veel verwachten. De Duitsers hebben internationaal gezien niet zoveel meer in de pap te brokken. Dus er blijft niet veel meer over dan England en die hebben het werkelijk niet voor ons. Nog recent zagen we het kleinerende interview van een Brits journalist tegenover premier Leterme. Iedereen herinnert zich wel de manier waarop Herman Van Rompuy in het Europees Parlement werd uitgescholden door een Brits europarlementslid. De Britten hebben een openlijke hekel aan "Brussel", hetgeen zich uit in ongezouten kritiek op ons land en onze regeringsleiders. Aangezien Vlaanderen een pars pro tot is voor het land, moeten wij Vlamingen de meeste overzeese kritiek slikken. Ik zie niet in hoe we deze tendens kunnen veranderen. De angelsaksische wereld determineert natuurlijk de rest van de Westerse wereld. Dus vanuit de Verenigde Staten weet ik al evenmin wat we mogen verwachten bij een eventuele boedelscheiding. 



"Brussel en Wallonië één land als Vlaanderen afscheurt"

Indien de Vlamingen zich in een volksraadpleging uitspreken voor onafhankelijkheid, zal het overblijvende België bestaan uit Wallonië en Brussel. De inwoners uit de zes Vlaamse faciliteitengemeenten zullen dan bevraagd worden over hun toekomst. Dat heeft PS-voorzitter Elio Di Rupo (foto) gezegd op RTBF en RTL-TVi, eraan toevoegend dat dit niet het scenario is dat hij voor ogen heeft.