Gisteren is het doek gevallen in het proces van de parachutemoord. De beschuldigde Els Clottemans is door de jury schuldig bevonden aan moord. De jury nam de argumenten van advocaat Vermassen over bij de argumentatie. Ik moet zeggen dat deze zeer overvloedig en duidelijk waren. Toch weet ik dat Jef Vermassen, ofschoon hij een gezicht heeft van een heilige, ook geregeld durft liegen. Ik heb hem ooit in een zaak als tegenstrever gehad en op een bepaald ogenblik loog hij over getuigen tegen mij. Ik verklaarde toen in de pers dat “Jef Vermassen een leugenaar is” en hij heeft nooit gereageerd. Maar ondertussen was de schade aangericht. Vermassen heeft zich nooit verontschuldigd, want daarvoor is hij te ijdel.

Tijdens het proces over de parachutemoord wijdde Vermassen 15 minuten aan het ontbreken van de make-updoos van Els Van Dooren. Vermassen heeft een levendige fantasie en argumenteerde dat de make-updoos niet zomaar verdwenen was. Neen, volgens Vermassen had Els Clottemans deze gestolen als "troffee", dat is volgens Vermassen ook typisch voor psychopaten zoals Clottemans. Wonder boven wonder wat blijkt? De make-up doos was niet gestolen, maar lag gewoon tussen het bewijsmateriaal. Een lid van de jury vond het terug terwijl er werd beraadslaagd. 

Natuurlijk dat zoiets niet in de pers geraakt. Vermassen is een "icoon" die door de media de hemel is ingeschreven. Vraag aan een man in de straat wie een "groot" advocaat is en de massa zal Vermassen aanduiden. Hoe kleiner het intellect, hoe groter de kans dat ze Vermassen als een "hero" zien. Het gaat zelfs zodanig ver dat simpele zielen die in Vlaanderen scheiden Vermassen nemen voor hun echtscheiding. Terwijl Vermassen een strafpleiter is die totaal geen ervaring heeft met familiale of burgelijke zaken. Maar Vermassen is ook een groot zakenman en heeft rondom zijn mediafiguur een heus advocatenbureau samengesteld met medewerkers in iedere branche. Mensen ontmoeten Vermassen even en worden dan vriendelijk doorverbonden met een collega-advocaat. En het geld rolt natuurlijk binnen. Bij hem thuis hangen de grote kunstenaars aan de muur alsof het peanuts is. Vermassen is rijk geworden op het verdriet van de mensen en dat vind ik zielig. 

Maar het Vermassen-effect valt niet te ontkennen. Hij kan uren aan een stuk pleiten. Hij kan zaken zodanig simplistisch voorstellen dat "Jan met de pet" het ook snapt. Of zoals zijn vijanden het zouden zeggen: Hij kan mensen zodanig bewerken of manipuleren dat ze uiteindelijk voor hem in zwijm vallen. Daar waar de meeste rechtszaken zeer juridisch-technisch zijn, is dat zeker niet geval met Assisenprocessen. Daar moet men de taal van het volk spreken. Natuurlijk ergert de stijl Vermassen beroepsrechters en collega-advocaten. Zij moeten zijn volkspraat aanhoren, terwijl ze zich graag tot de essentie willen beperken. Hij rijgt feiten en veronderstellingen aaneen tot een groot verhaal die dan nog eens simplistisch worden gebracht en voilà Vermassen scoort! Hoe simpeler de jury, hoe meer kans op slagen Vermassen heeft. Voor een simpele jury is het één pot nat. Feiten, veronderstellingen, insinuaties...Het is een uitputtingsslag waar de grootste manipulator het meest kans maakt.  

Deze ochtend kwamen op de radio psychiaters aan het woord die zeiden dat ook de "profiling" misbruikt was door advocaat Vermassen . Het is niet omdat iemand een profiel heeft dat past voor de moord, dat deze persoon ook de moord heeft begaan.
Gelukkig voor onze maatschappij, krijgt de stijl-Vermassen meer en meer kritiek. Velen vragen zich terecht af of een beroepsrechter niet beter beschermd is tegen simpele manipulaties. Vermassen kiest ondertussen zijn zaken goed uit. Als mediageile figuur kiest hij de rechtszaken die hem het meest zullen opbrengen, direct en indirect. Bovendien kan hij goed inschatten welke partij zal winnen. 
 
Natuurlijk, ik heb gisterenavond live de argumentatie aanhoord en ik moet zeggen dat er enorm veel elementen waren om Els Clottemans schuldig te bevinden. Ze had een heimelijk gedrag, ze schreef anonieme brieven, stak haar weg om nadien seks te hebben met Marcel. Ze had de gelegenheid en ze had een motief.

Maar voor mij is iedereen schuldig in het proces Clottemans. Vooreerst de minnaar Marcel die er een zeer dubieuze levenswandel op nahield. Een vrouw voor in de week, Els Clottemans op vrijdag, Els Van Dooren in het weekend…Springen werd hier wel heel letterlijk genomen. Ook Els Van Doren gaat niet vrijuit. Zij moest haar overspelig leven wel duur bekopen en dat is natuurlijk een drama. En de man van Els Van Doren? Welke actieve man aanvaardt een huwelijksleven zonder seksuele betrekkingen? Heel bizar...Maar Els echtgenoot werd aan een leugendetector onderworpen en beek niet de dader. Toch vond ik het zeer vreemd dat Van Dooren's echtgenoot deze avond zo zat te lachen met de uitspraak. Indien mijn vrouw zou vermoord zijn, zou ik bij gelijk welk vonnis somber blijven. Hééééél raar...Marcel bleek volgens de detector ook niet de dader en Els Clottemans weigerde! En dat is ook een belangrijk element in haar nadeel.  

Iedereen verliest in deze zaak. Er is totaal geen reden tot opluchting. Ook onze maatschappij dient haar te bezinnen over het totaal verlies aan morele waarden. Gerechtsdokters spreken graag over psychopaten, maar eerlijk gezegd ik vind dat gans onze maatschappij er erg aan toe is. Als men over zaken als overspel zo luchtig kan spreken, is er toch iets aan de hand?