Enkele dagen na de verdwijning van Annick Van Uytsel komt de naam Ronald Janssen al naar voren, maar hij wordt nooit ondervraagd. Ook niet wanneer zijn naam enkele maanden later opnieuw opduikt in een lijst van 31 verdachten. Evenmin wanneer een Limburgse politiecollega in april 2008 een rapport schrijft waarin hij Ronald Janssen als potentiële dader aanduidt.

"Op de briefing op 2 mei 2007 werden aan de AIK LEUVEN bepaalde opzoekingen gevraagd: “Piste crimineel feit – Dadergericht werken: verdachten screenen van de inwoners van Halen die woonachtig zijn in de omgeving van de mastbepaling waar de gsm (laatste gsm-signaal Annick Van Uytsel, nvdr) werd afgezet.”

"In deze bevraging werd de gemeente Halen als woonplaats gecombineerd met een aantal inbreuken van seksuele aard. Dit leidt tot een lijst van 19 namen."

Diezelfde dag wordt de lijst verfijnd "tot een lijst van 3 personen". "Op dit lijstje bevindt zich, naast twee andere verdachten, eveneens de genaamde R. JANSSEN."

"De andere collega’s van het team ontkennen allen zonder uitzondering, dat zij van (naam van speurder) kennis kregen van deze ‘shortlist’ van mogelijke targets die in het begin van het onderzoek opgesteld was."

Een van de Leuvense speurders neemt de 3 verdachten die naar voren komen erg ernstig. Gezien de ligging van de woning (buurt van de gsm-mast die het laatste gsm-signaal van Annick Van Uytsel oppikte) weerhield de speurder één naam. "Ik weerhield daarom enkel Ronald Janssen."

In de periode mei-juni 2007 wordt er in tal van verslagen gesproken over een "screening". Er zijn tussen de speurders onderling veel discussies over de criteria van zo’n screening. Sommige speurders zijn het niet eens om zo’n screening te doen.

"Wat betreft het criterium ‘alleenstaande’ kwamen we tot volgende selectie: mannen tussen 30 en 50 jaar, alleenwonend of samenwonend met persoon waarvan het leeftijdsverschil met betrokkene meer dan 20 jaar verschil is (ouder of jonger). De intentie van dit criterium was dat een man die samenwoonde met zijn ouders weerhouden werd, maar ook een man die samenwoonde met zijn kinderen."

"Dit leidt op 9 juli 2007 tot een finale lijst van 31 personen, waaronder de naam R. JANSSEN."

(17 juli 2007) Slechts een van de speurders werkt verder met die lijst en zijn aandacht gaat vooral naar de naam Ronald Janssen. Hij vraagt verdere informatie over Ronald Janssen op, alsook over zijn voormalige vriendin en op de twee nummerplaten die op zijn naam staan. De extra aandacht van de speurder voor Ronald Janssen werd getrokken door het bezit van een bestelwagen. Die piste wordt op een vergadering van 4 september 2007 uitvoerig besproken.

"Ter zake werd gezegd: één persoon weerhouden uit de screening te Halen. Geen duidelijke elementen om te weerhouden als verdachte."

Voor de tweede keer op rij gaat de naam Ronald Janssen de prullenbak in. Er wordt ook geen verband gelegd met de shortlist van 3 mei 2007.

Wanneer het lichaam van Annick Van Uytsel in het Albertkanaal gevonden wordt,is er complete chaos.

"… gebrek aan leiding, de chaos, te veel volk, de onduidelijkheid wie de vaststellingen ter plaatse zou doen, de gebrekkige perimeterinstelling, enzovoort. Het feit alleen al dat op 20 maart 2008, dit is bijna een jaar na de feiten, nog een verhoor werd afgenomen van – onder meer – leden van de cel vermiste personen met betrekking tot het aantreffen van het pakket met het lichaam van Annick VAN UYTSEL en het uit het water halen ervan, is voldoende illustratief."

Op het lichaam van Annick Van Uytsel wordt een vreemd haartje gevonden. Belangrijk DNA-materiaal van de verdachte. Maar het ontbreekt de speurders aan kennis over DNA-analyse en aan DNA-materaal van mogelijke verdachten.

"De onderzoekers wisten dat er verschillende haren en andere celmaterialen aangetroffen werden en dat daaruit DNA-profielen bepaald konden worden. Op een gegeven moment in het onderzoek werd het hen ook duidelijk dat die DNA-profielen gebruikt konden worden om te vergelijken met referentieprofielen. Tijdens de verschillende verhoren hebben wij echter kunnen vaststellen dat het enige tijd geduurd heeft voor de onderzoekers voor zichzelf duidelijkheid kregen over de mate waarin een en ander op de voormelde manier gebruikt zou kunnen worden. Een van hen zegt daarover: “Ik wil opmerken dat wij verschillende malen toelichting gevraagd hebben aan Cassiman (prof. Van het Centrum forensische geneeskunde van de K.U.Leuven, nvdr) om zeker te zijn van wat is wat. Die verslagen waren niet zo heel duidelijk”.

Onderzoekers vestigen er de aandacht op dat ze vaak niet goed wisten welke onderzoeken er met het beschikbare sporenmateriaal gebeurden en wat de resultaten ervan waren.

"… lang getwijfeld of men al dan niet DNA-staalnames zou vragen aan potentiële verdachten."
"… indien van R. JANSSEN (of van iemand anders) DNA zou zijn afgenomen, dat DNA geanalyseerd had kunnen worden en vervolgens vergeleken met het DNA gevonden op de verpakking."

De speurders voeren trouwens heel lange discussies op basis van welke criteria ze DNA-afnames zullen uitvoeren bij potentiële verdachten. Over de criteria geraken ze het nooit eens.

Het is een veel gebruikte uitspraak bij de Leuvense speurders waarmee ideeën en tips in het onderzoek naar de moord op Annick Van Uytsel vaak van tafel worden geveegd. Er heerst willekeur.

"In het onderzoeksteam is geen sprake van een echt ‘journaal’ waarin goed bijgehouden wordt wie wat wanneer deed, waarom en met welke resultaten."

"De informatieverspreiding op de contactvergaderingen verliep niet goed; niet iedereen wist alles."

Verschillende teamleden doen vaak de uitspraak: "Het zal wel niks zijn".

Op verschillende plaatsen in het rapport is het duidelijk dat het team niet samenwerkt, er is geen collegialiteit, ieder vaart zijn eigen koers. Een van de speurders heeft dat probleem verschillende keren aangeklaagd.

"Hij ervoer het ‘team’ als een groep mensen die niet werkte als één team maar waarbinnen elke onderzoeker in feite zijn zin deed. Dienaangaande heeft hij ook meerdere pogingen ondernomen bij de diverse directeurs die deze functie (effectief of waarnemend) bekleedden om verbetering in deze toestand te kunnen brengen, echter zonder enig succes. Om diverse redenen kwam het ter zake nooit tot een bespreking met het team."

Ook de manier waarop de honderden tips verwerkt worden, spreekt tot de verbeelding. Er wordt nog vaak gewerkt met kaartjes. De man die de tips moet verwerken, is een voormalig mecanicien die nauwelijks met een computer overweg kan.

"Deze persoon was gedurende de laatste twintig jaar mecanicien en nadien magazijnier… Omdat hij wegens een medische vrijstelling niet meer als magazijnier kon fungeren, werd hij door de federale politie ter beschikking gesteld van het onderzoeksteam om de binnenkomende informatie te klasseren."

"Uit ons onderzoek blijkt dan ook dat er in het onderzoeksteam geen duidelijke en degelijke manier van werken voorhanden was om met de talrijke tips om te gaan noch ‘technisch’ (hoe bijhouden, hoe aanduiden wat ermee gebeurt,…) noch procedureel (het al dan niet verwerken in processen-verbaal van sommige dan wel alle tips. Hierdoor bleek het moeilijk om doorheen en over de vele tips het overzicht te behouden."

Tips en namen van mogelijke verdachten kunnen niet automatisch aan elkaar gelinkt worden.