Wat is er toch aan de hand in het Vlaams Belang? Het ene kopstuk na het andere vertrekt met slaande deuren. Filip De Winter verkondigde gisteren in Terzake dat de partij democratisch geleid wordt, maar liet toch een geïrriteerde indruk na. Hij zag rood -was het van het goede weer of van de opwinding- en beweerde dat alles redelijk goed gaat. De perceptie is natuurlijk totaal anders. De dramatische manier waarop Marie-Rose Morel gestorven is, heeft diepe wonden geslagen. Dat de vertrouweling van stichter Karel Dillen, Frank Vanhecke ermee stopt, is veelzeggend. En dat ook diens zoon Koen Dillen gisteren zijn ongenoegen ventileerde is niet niks. Als de mensen van het eerste uur het schip aan het verlaten zijn, tja, dan kan natuurlijk moeilijk zeggen dat het allemaal goed gaat.
Het cordon sanitaire heeft gedurende jaren de partij in een underdogpositie geplaatst. Daardoor werd de partij op een bepaald ogenblik één van de grootste van Vlaanderen. Maar de sprong naar de macht kwam er nooit. Niemand durfde zich te "verbranden" aan een coalitie met het Vlaams Belang. Natuurlijk was het progressieve discours van de tegenstrevers grotendeels kunstmatig en gedateerd, maar het werkte. Zelfs op gemeentelijk niveau kwam de partij niet aan de bak.
En toen trad de sympathieke Bart De Wever (NVA) op de voorgrond. Het NVA-partijprogramma lijkt sterk op dat van het Vlaams Belang, maar is minder xenofoob. En de media kunnen toch niet een tweede partij excommuniceren. Bovendien is het NVA de erfopvolger van de VU, die jaren aan de macht deelnam en zelfs ministers levert in de regering. Dat het NVA rechtser gepositioneerd is, vormt geen probleem. Het kiezerspubliek vindt in het NVA een valabel alternatief en de partij boekte een ongeziene winst bij de voorbije federale verkiezingen. Het Vlaams Belang, toen al verwikkeld in een openlijke broederstrijd, boerde achteruit. Ook het LDD van Jean-Marie Dedecker, dat in dezelfde vijver vist, ging ook serieus achteruit.
Een partij die electoraal achteruit gaat, krijgt meestal intern problemen. Immers, door minder zetels krijgt men meer elleboogwerk. "Gebuisden" geraken gefrustreerd en verlaten dikwijls de partij. Bij een geviseerde partij als het Vlaams Belang worden de interne problemen graag uitgesmeerd in de media. En op de lange duur krijgt natuurlijk een neergaande spiraal. Nu, in andere partijen is het niet anders. Na het tijdelijk electoraal hoogtepunt onder Verhofstadt ontstonden er eveneens stammentwisten en afscheuringen. De "open" VLD lijkt anno 2011 meer op een vergiet, dan op een solide blok. Nog maar pas verliet de ambitieuze Annick De Ridder de lokale politiek. En de SPA, dat electoraal ook zwaar afgestraft werd, heeft ook te kampen met een ontevreden linker vleugel en eveneens opnieuw een afscheuring met "Rood".
Waar het met het Vlaams Belang heen moet, weet niemand. Frank Vanhecke en de recent overleden Marie-Rose Morel zijn voor een gematigde aanpak. Ofschoon deze politici op sympathie kunnen rekenen bij de brede lagen van de Vlaamse bevolking, denk ik dat Filip De Winter in deze gelijk heeft door te stellen dat het Vlaams Belang beter kiest voor een "rechtse" koers uit politiek-strategisch oogpunt. Immers, een gematigd Vlaams Belang bestaat reeds sinds de oprichting van het NVA. Men kan moeilijk allemaal in dezelfde vijver vissen: LDD, Vlaams Belang, NVA.
Indien rechts Vlaanderen niet meer van elkaar verschilt, kan men beter één grote kartellijst oprichten. Maar dat was tot op heden een brug te ver. Jean-Marie Dedecker kan er alvast van mee spreken. Hij werd eerst binnengehaald bij het NVA en dan opnieuw terug buiten gesmeten. Tussen NVA en LDD zal men niet geneigd zijn dit scenario opnieuw te herhalen. En het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang blijft symbolisch. Individuele leden worden met open armen in andere partijen ontvangen, maar een samengaan of een kartel is tot op vandaag onbespreekbaar. Blijft er dus voor het Vlaams Belang maar één optie: zich rechts positioneren van het NVA. Uitroepen dat zelfs het NVA er niet in slaagt de staat te hervormen en dat het Vlaams Parlement zelf het heft in eigen handen moet nemen en de onafhankelijkheid uitroepen. En het was net dat dat wat Filip De Winter gisteren in Terzake verkondigde. Indien het NVA er niet in slaagt haar wensen te verwezelijken, komt er terug ademruimte aan de rechterzijde. Alternatieven zoals het Vlaams Belang kunnen dan herleven. Maar het blijft de vraag of het Vlaams Belang het op deze manier nog lang zal kunnen trekken. De partij trekt stilaan op een zinkend schip met Filip De Winter aan het roer. Misschien dat ze ook een VLOT -naar analogie van Hugo Coveliers- kunnen uitwerpen...
GENT - De dagen van Francis Van den Eynde en de rest van de Belfortploeg binnen het Vlaams Belang lijken geteld nu de interne tuchtprocedure tegen hen volop loopt. Maar Van den Eynde, die gisteren de steun kreeg van oud-partijleider Frank Vanhecke, is niet van plan om zich zonder slag of stoot gewonnen te geven.
'Ik ben niet zinnens om zelf op te stappen uit mijn partij', zei Francis Van den Eynde gisteren. Het vroegere boegbeeld van het Vlaams Belang in Gent ligt nochtans, zoals bekend, overhoop met de Gentse én de nationale partijleiding. Samen met vier andere gemeenteraadsleden - goed voor een meerderheid in de Gentse gemeenteraadsfractie, richtte Van den Eynde de dissidente Belfortgroep op binnen het Vlaams Belang. 'Ik heb daarmee niets fout gedaan. Ik wil de partij democratiseren. Nu heeft de Antwerpse gemeenteraadsfractie de touwtjes in handen en gaan de sleutelposten naar hun getrouwen. Dat is niet goed voor de partij.'
Gisteren was Van den Eynde opgeroepen om zich te verdedigen voor de tuchtcommissie van zijn partij. Daarvoor kreeg hij de hulp van ex-voorzitter Frank Vanhecke. Maar ook met die bijstand ging het niet van een leien dakje. 'Ik ben beschaamd over de procedure die mijn eigen partij heeft toegepast', zei Van den Eynde. 'Om te beginnen mocht Kristina Colen niet eens mee binnen om zich te verdedigen. En ook daarnaast is de hele tuchtprocedure één waslijst van procedurefouten. Zo weet ik eigenlijk nog altijd niet wat er mij precies ten laste wordt gelegd. Er is geen tuchtdossier, er is druk van de partijleiding op de organen die advies moeten uitbrengen...'
Na gisteren vreest Van den Eynde dan ook meer dan ooit voor zijn toekomst in de partij. 'Ik vrees dat de uitkomst van de tuchtprocedure - verwacht voor half mei - al vast staat en dat we uit de partij zullen worden gezet. Een blaam? Er zijn goedmenende mensen in de partij die daar op aansturen, maar zelfs zo'n blaam zullen we naast ons neerleggen. Want zoals gezegd: eigenlijk hebben we niks gedaan om die te verdienen.'
|