Ik kan genieten van prachtige natuurdocumentaires, van prachtige beelden, overtuigende vergezichten. Op dat gebied is de serie "Home" op de VRT een mooie reeks. Wat mij stoort is de belerende manier waarop alles wordt gebracht. Steeds de kijfvinger in de lucht, steeds de donderwolken in aantocht.

Ik geef toe het menselijk dier springt zeer onzorgvuldig om met de natuurlijke rijkdom. De oorzaak hiervan ligt bij de excessieve bevolkingsexplosie. Als je de statistieken erop nakijkt, kan je zien hoe de bevolking sinds Christus steeds gestaag toenam tot aan de Industriële Revolutie in de 19e eeuw. Op minder dan twee eeuwen tijd is de wereldbevolking met een factor vijf vermenigvuldigd. En dat is onhoudbaar.

Maar in plaats van indivuele casestudies aan te halen, zou het beter zijn de werkelijke oorzaak met de vinger te wijzen: de overbevolking. Yann Arthus Bertrand gaat te ver en laat zich emotioneel meeslepen. Neem nu de manier waarop Dubai in beeld wordt gebracht; Als een dode stad, een stad "uit het verleden" in plaats de toekomst. Dat is natuurlijk zever. Het menselijk dier kan niet anders dan woestijnen innemen om aan de bevolkingsexplosie een antwoord te bieden. Door de bevolkingsdruk kunnen wij niet anders dan wolkenkrabbers bouwen. Ook hier in Vlaanderen kunnen we niet anders dan in de provinciehoofdsteden hoogbouwen neer te zetten. We kunnen toch niet de laatste stukjes natuur innemen met goedkope residentële wijken. Er is stilaan genoeg groen ingenomen.

Wat zou Yann Arthus Bertrand doen als hij regeringsleider was in een sterk groeiend land? Ik vermoed dat hij het ook niet zou weten. Het is maar al te gemakkelijk op alles en nog wat te kappen zonder zelf een goed alternatief te hebben.



"Dubaï ? Ca ne sert à rien !!" (Yann Arthus-Bertrand)

jeudi 4 juin 2009 à 16:42