Vandaag was het zover: Het langverwachte huwelijk van Charlene en Prins Albert van Monaco. België kwam over het algemeen goed in the picture, met onze koning en koningin op de eerste rij naast de Franse president. Onze prins Laurent was ook van de partij en maakte natuurlijk weer eens een "slippertje". Ik vond het prachtig dat de Zuidafrikaanse priester een stukje in onze zustertaal afrikaans sprak.

Het geheel had iets van een glamourgebeuren met al die internationale vedettes en modekings. Monaco is meer een imago dan een prachtig "land". Een doorsnee gemeente in Vlaanderen is veel groter dan dit land. Er zijn amper een paar duizend échte Monegasken en het piepklein gebiedje telt een 40.000 inwoners. Ons Knokke is veel groter dan Monaco. En je ziet dat ook. Monaco is niet gemaakt voor dit soort events. De ruimten en gebouwen moesten allemaal worden aangepast. Het had iets van trouwen in Mini-Europa of Legoland.

Verschrikkelijk is die eeuwig kleinerende Marlène de Wouters. Ze kan het niet laten uit de hoogte te doen over Jan en alleman. Zelf is ze van lage adel, maar ze doet alsof ze een koningin is. Ook wil ze niet inzien dat we in de 21e eeuw leven en dat prinsen niet langer met adel trouwen, maar met hun geliefde ongeacht rang of stand. (Zelf is ze natuurlijk ouderwets getrouwd met haar saaie jonkman Hervé) Ik zou het écht leuk vinden mochten toekomstige huwelijken niet meer door haar becommentarieerd worden. 

Ik hoop dat het koppel gelukkig kan worden, al is het leeftijdsverschil toch enorm groot. Prins Albert heeft zijn verleden als playboy tegen en nog deze week verscheen het verhaal van een derde buitenechtelijk kind. Dat kan toch allemaal niet aangenaam zijn voor zo'n jonge bruid. En eerlijk gezegd ik vond haar weinig stralen vandaag. Waren het de zenuwen, is het haar gewone lichaamshouding? Ik hoop echt dat het niet iets anders was. Ik vrees dat ook dit huwelijk niet zal standhouden. Al zou ik het wel anders hopen voor de bruid.
 

Prins Laurent tegen de vlakte tijdens huwelijk in Monaco