Jean-Pierre Bauwens senior was een kleurrijke kerel. Getatoeëerd tot in zijn nek, maar afkerig van alcohol. Uitgespuwd door sommige bewoners in de Gentse sociale woonwijk Malem wegens zijn onbehouwen en soms gewelddadige karakter, maar evengoed door anderen bewonderd om zijn inzet voor zijn zeven kinderen. ‘Hij had een grote mond, maar een klein hartje', zegt een buurvrouw. ‘Wassen, plassen, boodschappen doen: hij deed het toch maar allemaal voor zijn gezin.'

Barst in hecht blok

Vier van die kinderen, met leeftijden tussen 13 en 15 jaar onder wie een meisjestweeling, hebben autisme, van een lichte vorm tot kernautisme. Toch weigerden Jean-Pierre senior en zijn vrouw Sandra altijd om die kinderen in een instelling te laten opnemen. Ondertussen zorgde Jean-Pierre Junior, met zijn drieëntwintig jaar de oudste van de zeven, in de boksring voor het financiële onderhoud van zijn familie.

De laatste maanden waren er echter barsten gekomen in het hechte blok dat het gezin Bauwens vormde. Nadat eerst moeder al eens was weggetrokken, legde de vader het aan met een vrouw uit Wetteren. Volgens meer dan één bron was Junior ziedend omdat zijn vader daarbij met geld aan de haal zou zijn gegaan dat hij voor zijn broers, zussen en moeder bij elkaar had gebokst.

Toch kwam Jean-Pierre senior nog regelmatig bij zijn vrouw en kinderen op bezoek. Zo ook maandagnamiddag. ‘Hij werd naar daar gelokt', beweerde zijn vriendin Peggy maandagavond.

Gerecht heeft vragen

‘Mijn vader kwam op bezoek', beweert Junior Bauwens. ‘Blijkbaar met een geladen wapen op zak. Mijn broer, degene die het zwaarst autistisch is, heeft het gevonden. Ik was tv aan het kijken en ma was in de keuken. Het ging allemaal heel snel. Ik heb het wapen uit mijn broers handen geslagen.'

‘Waarom had mijn pa een geladen wapen op zak? Misschien voor mijn ma? We weten het niet. Waar hij het gehaald heeft, weten we ook niet. Mijn vader kwam overal, sprak met iedereen. Mijn ma was tegen wapens in huis. Veel te gevaarlijk met de kinderen', klinkt het kort.

‘En waarom ook nu? Pa was twee maanden geleden drie weken weg geweest, maar kwam nu regelmatig terug om voor de kinderen te zorgen. Hij wou voorgoed terugkomen, dat had hij tegen verschillende mensen gezegd.'

Juniors stem slaat even over. ‘Ik ga wel zorgen dat alles goed komt met mijn broers en zussen. Dat heb ik altijd al gedaan.'

De autistische zoon zou het wapen uit de zakken van vader hebben gehaald terwijl hij eigenlijk op zoek was naar snoep. Dat deed hij wel vaker, blijkt uit de verklaringen van de familieleden. Toen hij het wapen uit vaders zak haalde, zou het van dichtbij per ongeluk zijn afgegaan. De kogel sloeg in in het hoofd van Bauwens senior.

‘Natuurlijk was het een ongeval', was de enige commentaar die moeder Sandra gisteren kwijt wou.

Hoewel het lang niet de eerste keer zou zijn dat een vuurwapen in familiekring leidt tot een fataal ongeval, doet het verhaal toch vragen rijzen, ook bij het gerecht. Gisteren verklaarde parketwoordvoerster An Schoonjans dat het voor het gerecht nog niet duidelijk is wie schoot en waarom. ‘We wachten nog op de resultaten van het technisch onderzoek naar DNA en kruitsporen op de handen.'

Het is ook nog maar de vraag of een zwaar gehandicapte jongen van veertien met een mentale leeftijd van een klein kind die niet in staat is zijn bewegingen te controleren de trekker van een vuurwapen kan overhalen. En ook valt te betwijfelen of vader dat geladen pistool zich zo makkelijk liet ontfutselen door zijn autistische zoon. Als de jongen inderdaad de schutter is, zal er nooit een proces volgen. Hij is minderjarig en beschikt niet over de verstandelijke vermogens om voor een assisenjury te verschijnen.

Psychiatrie

Voorlopig werd niemand van het gezin aangehouden. De veertienjarige zoon die het schot zou hebben gelost, werd wel op verzoek van het parket in een psychiatrische instelling geplaatst omdat hij een gevaar is voor zijn omgeving en voor zichzelf.

Dat gebeurde een tweetal maanden geleden ook al eens, toen op verzoek van vader Bauwens. Maar tegen het eind van de zomer liet de instelling waar de knaap zat weten dat zijn verblijf daar niet houdbaar was. De jeugdrechter besliste toen, laten verschillende bronnen weten, dat de zoon niet meer als ‘bedreigend' moest worden beschouwd, waardoor hij weer bij het gezin kwam wonen. Gisteren was bij het jeugdparket niemand beschikbaar voor commentaar.