Cynisme geeft een dispositie aan om niet in de goedheid van de mens te geloven. Ik vertaal dit persoonlijk als het niet geloven in het menselijke gezonde verstand. Wel cynisme lijkt in onze wereld veelal op zijn plaats ,maar de daartoe leidende waarnemingen kunnen onmogelijk als algemeen geldende perceptie gevat worden. Daarom ook , geloof ik erin dat de aanpak van ons gebrek aan zelfredzaamheid, slechts een tijdelijk gegeven kan zijn, gezien het een afdwalen inhoudt van respect voor onszelf, voor de natuur, voor onze leefwereld in zijn geheel. De cruciale uiting van het vervagen van die ethische waarden is onze drang naar “ steeds meer en meer bezit en luxe”. Dat laatste slaat ons in de boeien der verslaving en bijgevolg in de boeien der afhankelijkheid om te beginnen. Ik hoop dat slechts de fase der afhankelijkheid nu is bereikt en dat er nog plaats is om zonder veel pijn terug te schakelen, te streven naar het onafhankelijk zijn van de ons opgedrongen, de ons afhankelijke makende graaicultuur. Zelfverzorging of zelfvoorziening zijn synoniemen voor dit streven, Ik heb het hier helemaal niet over autarkie , daar dit weeral teruggaat op een politiek concept, iets wat helemaal niet mijn de bedoeling is
De term kan zijn realisatie vinden in bv .in zelfvoorzienend woonconcept; zelfvoorziend in voedsel, energie, water en afvalverwerking. Ook op grotere schaal zijn er voorbeelden te vinden. Zo wil Texel in 2030 volledig onafhankelijk zijn op het gebied van energie. De klimaatcrisis, economische crisis ( lees financiële crisis) ,hoge energieprijzen enz.. zet aan tot het streven naar onafhankelijkheid binnen die welbepaalde sectoren , sectoren die pretenderen, opportunistisch en dus tot eigen gewin,als enige die basisbehoeften te kunnen vervullen . Decentralisatie en duurzaam werken aan het vervullen van die basisbehoeftenop een sociaal en ecologisch verantwoorde manier, zal in de toekomst de enige te volgen weg zijn , willen de na ons komende generaties nog een bestaansmogelijkheid behouden. Dat laatste zal voor hen , die generaties , allesbehalve vlot verlopen , gezien de ommekeer in hun denkwereld een schokkend trauma zal zijn, met een omdraaien van de “ gekende knop” als ultieme noodzaak.