Fn

Het zal niet al te prettig gezeten hebben, dat stoeltje achterop deze FN. Al zijn de vormgeving en de veringstechniek behoorlijk verfijnd, het is niet echt voor passagiers bedoeld, maar voor de monteur oftewel ‘mécanicien’, die aan het eind van de 19^eeeuw nog als een bediende wordt gezien. Immers, de eigenaar van de auto kan tenslotte niet zijn of haar handen vuilmaken als er bijvoorbeeld bewegende delen gesmeerd moesten worden of, erger nog, de aandrijfketting breekt. Opvallend is dat de aanzetslinger door de spaken van het wiel gestoken moet worden.

Het Belgische FN is van oorsprong een wapenfabriek, gevestigd in Luik. De afkorting staat voor Fabrique Nationale d’Armes de Guerre. Eind 19^e eeuw is na overname door een Duits concern besloten om ook andere zaken te gaan produceren, waaronder auto’s. De eerste FN-auto stamt uit 1899 en heeft een luchtgekoelde tweecilinder motor van 2,5 pk. De in het museum tentoongestelde auto (die zeer goed geconserveerd is) heeft een watergekoelde 3,5 pk motor. Het model is zo populair dat er in hetzelfde jaar 1900 ook een 4,5 pk-versie op de markt komt.