Goeden avond allen,
Gent : Toeren Tussen Torens
Natuurlijk kennen ze elkaar .
van vorige keren, van fotos, vanuit een samenhorigheidsgevoel dat ze, tot hun eigen verwondering, zelf hebben opgebouwd en dat ze zorgvuldig koesteren in een doos, een babbelbox.
Met open armen de hal van Sint-Pietersstation inlopen, omhelzen, lachen, mekaar diep in de ogen kijken en vanuit het diepste van hun hart juichen blij dat ik je zie.
Dat was het waarnaar ze velen dagen verlangend hadden uitgekeken.
En t zat goed.
De dag kon niet meer stuk.
Tijdens de tramrit naar de Kouter liepen de
schrijfsels van maandenlang over in vertrouwde soms hilarische gesprekken tussen gelijkgestemde zielen, tussen vrienden.
Het intense begroeten op de Kouter van hen die met de auto kwamen was de bevestiging van wat ze allen wisten we zijn er voor elkaar.
Het restaurant en de lunch vormde een perfecte omlijsting voor het verder uitwisselen van de laatste nieuwtjes, voor het belangstellend informeren naar elkaars ups en downs.
Of toch misschien niet zo heel perfect.
De vis was niet genoeg gegaard terwijl het vlees prima was.
Maar de babbels trokken elkaars kaart en eensgezind werd dit euvel aangekaart.
De eindafrekening liet te wensen over maar weer werden de problemen eensgezind opgelost.
De babbelbox, een gesloten doos : één hart, één stem.
Synoniem van vriendschap.
En toen de wijn, het bier en de koffie de babbelkelen opnieuw gesmeerd hadden trokken ze Gent in.
Natúúúrlijk kenden ze allen Gent, stad van torens, van verleden en grootsheid.
Natuurlijk wisten ze hoe de Sint-Baafstoren schril kon afsteken tegen een dreigende hemel of een zonovergoten azuur.
Maar ..
Af en toe
Een ander gezicht
Een andere kijk
Op donker en licht
Nu verkozen ze Gent te zien door de ogen van Herman.
Ogen waarin ze geen gewoon licht maar een alles overstralende glimlach ontwaarden, een glimlach die het licht uitstraalt waaraan je zien kunt dat het hart thuis is.
En Hermans hart was thuis, thuis in Gent.
Met trots vertelde hij hen over de Sint-Baafskathedraal , met humor richtte hij zijn glimlach naar de de Mammelokker, bracht hij het belang van het mooie stadhuis onder hun aandacht en leidde hij hen door Gentse pracht naar het Gravensteen en het Veerleplein.
Hij vertelde vol enthousiasme over de Vismijn en was fier bij de voorstelling van de toeristische dienst.
En met terechte trots stond Poedie hem terzijde.
Een gidsenpaar dat Gent in een daglicht van genegenheid aan de bezoeker aanreikt.
Een tip voor de toeristische dienst .zeker? De babbels kunnen getuigen dat ze geproefd hebben en genoten.
Een laatste drankje en de klok sloeg het teken om huiswaarts te gaan.
De vriendschapsreünie zat er op.
Tevreden vlogen de babbels uit naar de verre Westhoek, naar Antwerpen, de Kempen en Brabant.
Moe maar voldaan kwamen de meesten onder hen thuis.
Maar zo niet de Antwerp-reizigers.
Voldaan..zeker, moe nee hoor.
Zeker niet meer toen ze verbouwereerd kennis namen van het feit een zwartrijdster in hun midden te hebben.
De ontzetting sloeg al vlug over in een hilarische, dolkomische situatie waarvan ongegeneerd zelfs heel het compartiment mocht mee genieten.
Allerlei scenarios werden opgevoerd ter verdediging van zoveel criminaliteit.
Want eens babbel ben je trouw aan de eed nooit een babbelke in steek te laten.
En dus werd front gevormd.
Een front waarbij Omi niet alleen zwart reed maar ook alles zwart zag, waarbij Futurs maagriem het bijna begaf, Jijinne één en al goedheid haar treinbiljet na Beveren gul ten dienste stelde en Belmuso opperde dat ze
zich maar dement moest houden.
Na een zoveelste inspectie door Louis van de handtas in kwestie besloten ze dan toch maar in geval van controle open kaart te spelen.
Slooms grappige verontwaardiging schuimde Duvelsgewijs en Jan was er gerust in, op weekendavond geen controle.
En zoals te verwachten van een babbel, het hart op de juiste plaats, hield Omis hart stand.
Aangekomen in Berchems station kon er ter afsluiting dan ook innig omhelsd worden.
Ze hadden de knuffelpartijen in Gent overleefd, de aanslag op de kas van financiën van NMBS tot een goed einde gebracht.
Het bedje wachtte en de nacht ontvouwde voor velen onder hen reeds de droom voor een volgende bijeenkomst.
PS foto's volgende mail, Belmuso
