“DOE NIET ZO GEK PAP”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Rijdende in april 1996 door de Kazerne laan in Weert met zijn prachtige bomen, samen met mijn jongste dochter Samantha om haar naar de trein te brengen, sprak mijn dochter de navolgende woorden tot mij:

” Pap doe niet zo gek ”

Wat was de reden van deze uitspraak.

Nadat haar moeder mij zonder opgave van reden, na acht en twintig jaar huwelijk binnen 24 uur had verlaten, had ik na enige weken een brief zonder enige zelf reflectie van haar zuster Sabine ontvangen.

Haar zuster had zich onterecht bemoeid met de boedelscheiding, wat ik niet van haar heb geaccepteerd.

Ik was over de houding van Sabine zeer verdrietig maar zij tegen Samantha:

“ Al zou ook jij je zo onheus tegenover mij gedragen, ook dan blijf ik sterk “

Ik zou in de goot liggen, maar na verloop van tijd op mijn knieën gaan steunen, daarna op mijn ellebogen en weer recht op gaan staan.

Ik weet namelijk dat ik goed voor jullie ben geweest, ook al heb ik natuurlijk net als ieder mens mijn fouten.

Jullie soms niet?

Toen ik haar naar de trein had gebracht en thuis kwam lag daar een heel lief dierbaar briefje met o.a. de woorden als je het zwaar hebt bel mij dan, wat ik natuurlijk nog bezit waarin zij aangaf dat zij veel van mij hield!

Nog geen veertien dagen later kreeg ik geheel onverwachts van Samantha een telefoontje, waarschijnlijk na manipulatie van haar moeder en zuster waarin zij mij de navolgende woorden toesprak:

Pap je hebt zelf een slechte verhouding met je moeder gehad, je moet Sabine bellen.

Ik heb haar verteld, dat ik Sabine niets verkeerd heb aangedaan, maar dat zij zich de afgelopen weken zeer onheus tegenover mij heeft misdragen, waar jij en ook twee andere personen o.a. op mijn verjaardag bij aanwezig waren en ik de mening als vader ben toegedaan, dat zij contact met mij op moet nemen en zich niet moet laten manipuleren door haar moeder.

De voor mij ongelofelijke woorden van Samantha waren toen tegen mij:

“Als jij dit niet oplost kies ik voor mijn zuster”

Einde gesprek met mijn dochter Samantha, die enkele dagen daarvoor nog aangaf zo veel van mij te houden!

Ik heb het uitgeschreeuwde, met mijn onmenselijk verdriet.

Onbegrijpelijk wat zijn woorden toch makkelijk uitgesproken en op papier gezet.

Ik lag na deze woorden in korte tijd wederom in de goot, ben op mijn knieën en ellebogen weer recht op gaan staan en kan hen allen recht in de ogen kijken en ook in de spiegel en weet al meer dan twaalf jaar niet waar mijn dochters wonen.

Waarom ik geen goed contact met mijn moeder had lag hierin, dat ik een zeer dominante moeder had, die mij ruim vier jaar gedwongen heeft van af mijn 13^e tot mijn 18^e jaar in een fabriek te werken, waar ik seksueel ben misbruikt.

Ik heb mijn moeder bijna iedere dag huilend gevraagd of ik niet meer naar die fabriek toe hoefde.

Helaas geen enkel signaal wilde zij door haar dominantie opvangen.

Daar heb ik natuurlijk nimmer mijn kinderen mee lastig gevallen of belast.

Met een dergelijk groot verdriet, daar loop je niet mee te koop!

Ik heb altijd voor mijn dochters klaar gestaan en mijn beste krachten aan hun gegeven, niet alleen met woorden, maar met daden!

“ Doe niet zo gek Pap ”

Deze woorden, heb ik in de afgelopen jaren duizend maal in mij zelf herhaald en mijzelf afgevraagd, of zij gemeend heeft wat zij op dat lieve briefje had geschreven, of dat het loze woorden waren!

Als ik door de Kazerne laan met die prachtige bomen rij, spreid zich een deken van verdriet over mij uit, maar ik lig niet in de goot en sta recht over eind met al mijn verdriet.

Ik vraag mij regelmatig af, hoe kunnen zij en speciaal mijn dochter Samantha hier mee leven. ?

Evert jullie vader.