|
Uiteraard mogen we ook de Moskee van Timboektoe niet binnen, dus moesten we maar tevreden zijn met er even rond te wandelen. Door de smalle straatjes met open riolen gingen we naar een schooltje kijken waar aan Kaligrafie gedaan wordt. Daar ontdektten we een stukje vertaling van het Arabisch naar het Nederlands waarin ze duidelijk maken dat het zout uit het noorden, het goud uit het zuiden en het geld van de blanken...komt (zie foto). Dan ging het naar de oude bibliotheek waar niets anders dan afschriften van de Koran te zien zijn en teksten gewijd aan Allah.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Dan was het de moment om de nieuwe bibliotheek te gaan bekijken. Een modern bouwwerk waar alleen de naakte rekken te bewonderen zijn die ooit zullen gevuld worden met boeken en manuscripten. Een deel is reeds ingebruik genomen door het lab waar de boeken en manuscripten gerestaureerd worden, alsook een computerruimte...
Dan was het weer tijd om de zoveelste in de rij stinkende markten te gaan bezoeken. Hier konden we zien hoe de onderdelen van ons volgende maal onder de vliegen lag te rotten... Ik hield me deze middag wijselijk aan een portie frieten...
Na de luch bezochten we boetiekjes, het voordeel is hier in Timboektoe dat niemand je lastig valt zonder je het zelf wil, je kan er in alle rust soeveniers uitzoeken. Na een wandeling door de stad, met even aandacht voor de broodoventjes die overal langs de straat staan , bezochten we het monument van de vrede. Langs een open school konden we de kinderen bezig zien die leerden de Koran overschrijven op houten plankjes.
Na een snelle douche waren we klaar om per 4x4 de woestijn in te trekken tot aan een kampement van de Toeareg. Hier bestegen we elk onze dromedaris en na nog een blik op de ondergaande zon konden we vertrekken voor een tocht door de woestijn in het zadel van onze dromedaris. Eens een echte verademing na het eentonig aanschouwen van dit land zonder toekomst... Het was ondertussen donker en een dik uur later geworden toen we de rand van de stad bereikten.
Noch een heerlijk maal met een goede fles wijn... in restaurant "La Maison" uitgebaat door een echte Française en haar dochter... Een verlokking van de beschaafde wereld, of was het een fata morgana zo dicht bij de woestijn?
|
