Zeg de timing dat moet nog wennen hoor. Ik was rats vergeten dat er zoveel uur verschil was. We hebben onze klok ook 3 keer moeten verzetten. Volgende keer hou ik er wel rekening mee. Tante Els goe van u dat ge een rolstoel gaat meenemen. Stefan ik zal morgen waarschijnlijk niet kunnen schrijven, maar nu dan al : Een heel gelukkige verjaardag. Soigneer je neusje goe, en zorg dat de kindjes zich aan de zee amuseren. Apropos, er stonden verschillende foto op de camera van die zondag dat ze in het zwembad thuis bij ons zaten, samen met Sofie en onze Bart.
Nog een ding ben ik vergeten de schrijven. BROMMERTJES hier, NIET TE DOEN. Als ik zeg duizenden, dan lieg ik niet. En verkeersregels lapt hier iedereen aan zijn laars. Daar ga ik nog eens extra foto's van nemen, want dit geloof je niet.
Allee tot de volgende keer. Ik wacht nu al op nieuw, en de groetjes aan iedereen
Dit zijn de ondergondse gangen van de vietcong tijdens de oorlog geleefd hebben. Niet te doen. Voor de toeristen zijn er grotere nagemaakt, maar als je aan claustrofobie lijdt, kan je er beter uitblijzen. Dit moet je zien op foto. Onze pa heeft nog likeur met cobraslang en schoerpioen in geproefd en gekocht. Later hebben we de majok nog geproefd. Echt niks voor mij, bah. Morgen heb ik waarschijnlijk geen tijd, want we vliegen naar Danang en het zal pas laat zijn als we terug arriveren. Vanavond gaan we ook nog uiteten in het een of ander chic restaurant.
Het was een zeer korte maar goeie nacht. Het is een goei bed, maar om 6 uur waren we al debout. Eerste stop was een pottenbakker. Niet zo van die tradionele pottenbakkers, dit was wel echt de moeite. Na een korte wandeling zijn we het fruit hier gaan proeven. Niet te doen, zoveel lekkere vruchten, alhoewel er ook bij zijn die echt stinken. Er was een bepaalde vrucht (naam vergeten) die niet hotels mag gebruikt worden omdat de geur ondraaglijk is. Kwamen ze daar nog slangetjes aan, van die glibberige beesten. Onze pa heeft er ook een vast gehad. Na een tocht op de Saigon rivier lunchten we op een drijvend restaurant, waar mes en vork uit den boze is. Dus met stokjes eten. Nee, uiteindelijk kregen we toch mes en vork. Niet te doen met stokjes. Vervolgens reden we nog naar een lakatelier. Dan krijg je pas respect voor wat de mensen hier maken. Weekdag of Zondag, het speelt geen rol, werken doen ze. Eierschelpen en parelmoer worden in heel kleine stukjes op geverfde platen geplakt. Echt de moeite.
Ondertussen is mijn koffer terug terecht, ze was blijven hangen in Maleisie. (waarschijnlijk van de een of de andere kar gevallen zekers) We logeren nu in het Sofitel Hotel enorm luxueus. Als we uit de douche komen, doen we ons badsloefkens en onze badjas. En om verder te genieten doen we onze kamerjas aan. Luxe in overvloed. De bediening alsook het eten is echt super. Ze staan te springen om je op allerlei manieren te verwennen vb. Een glas schenk je niet zelf in, een stoel pak je niet zelf enz. En zoveel eten, zoveel lekkers...... We hebben ook nog een wandeling gemaakt in Saigon, goe druk, en dat voor een zaterdagavond het is niet te doen.
Allee we zijn er. Het was een zeer vermoeiende reis, met heel veel turbulentie en ze duurde 12 uur tot in Kuala Lumpur. Dan nog 4 uur wachten en dan konden we vertrekken naar Ho chi Minh. Heel de reis tot hier was al een avontuur apart. In de luchthaven van Heathrow liep een massa volk, en je kent pas een half uurtje op voorhand waar welke gate je moet hebben. Dat duurt dan minsten nog 10 tot 20 minuten vooraleer je er bent. En de vlucht dus, die ging over heel veel kasseiwegen, we waren wel goed door elkaar geschud. Het hotel hier in Saigon is prachtig. Om een voorbeeldje te geven : we hebben een badjas voor als we uit bad komen, en een kamerjas met bijpassende sloefkens voor onze avond rust. Het verkeer is weer een wirwar van brommertjes, je wordt er kirrewiet van. Eer men vond dat we gewone toeristen waren, hebben we wel een uur moeten aanschuiven voor het toeristen visum. En weet je wat ?????? We zijn een koffer kwijt !!!! Gelukkig heb ik deze keer alles over 2 koffers verdeeld, maar ja, wanneer zien we onze 2de koffer terug. En eer dat dit geregeld is, dan zijn we weer een uur verder. Hopelijk komt hier een positief vervolg je aan, anders ben ik vele nieuwe spullen kwijt Dit is mijn eerste verslagske geweest. Ik hoop dat de volgende ook zo zullen zijn De groetjes allemaal. Els verzorg je goed, Bart hou het huis heel en Els zorg goed voor de kindjes Tot een volgende keer. Hopelijk morgen
Aprospos onze trouwdag. 33 jaar samen. Eindelijk 10 u 's avonds, de was in de kast, de koffers gepakt alles dubbel gecheckt. We kunnen vertrekken. Nog een telefoontje gehad. Nog een half uurtje vroeger opstaan, dus om 3 u 30. Hopelijk vinden we in Vietnam veel internetmogelijkheden. Allee slukes aan iedereen, Els soigneert u en het amusement aan zee, Bart doucement laat het kot nog heel, hou uwe was bij en voor de rest aan iedereen tot binnen 3 weken
oei stressie komt eraan, we beginnen al stilletjes aan in te pakken. Maar morgen moet ik nog werken, oei dat gaat wel een beetje krap worden. Documenten klaarleggen, kodak en camera niet vergeten, de nodige papieren. 't is handig dat het toiletgerief al klaar ligt. En morgen zoeken we de rest bij elkaar. Het wordt weer spannend. En kriebels heb ik nu reeds. Hopelijk wordt het weer een fantastische reis.
Allee nog 2 nachten slapen, en we zijn weg. Vertrek vrijdagmorgen om 4 uur om dan zaterdag ergens rond de middag plaatselijke tijd natuurlijk. ter info : wij vliegen achteruit. Als het in Belgie 18.00 uur dan is het ginds 12.00 u 's middags
