Ik scheur van de honger, het is ondertussen al voorbij 2 u geworden. Het is een lekker buffet, zelfs met (secht) gebakken fritten. Maar kom het smaakt.
Een bezoek aan een Batik fabriek mag ook niet ontbreken. Hier zien we hoe ze de kleding bedrukken en hoeveel werk de mensen er in steken. En toch vind ik het (shame on me) niet echt mooi.
Terug in het hotel, ben ik beginnen te tokkelen, en pa wil zich toch nog eens een keertje door die drukke straten begeven.
Voila dat was het weer voor vandaag.
Oh temperatuur is zeker boven de 30 graden
Daarna zijn we met een tsjuk tsjuk naar de "vogeltjesmarkt" gereden. Af en toe moet je toch wel je ogen dicht knijpen hoor. Van alle kanten komt er verkeer, brommers die uit tegengestelde richting, links en rechts van u racen. Vermits de "rode lichten" hier als versiering dienen (denk ik toch) komt het verkeer van alle richtingen. Brrrrrrr. Op die markt aangekomen, ben ik ervan overtuigd dat Gaia hier nog nooit geweest is.Alle soorten dieren worden hier te koop aangeboden, en hoe ???? Je vind er jankende, schattige puppies, muizen met een stuk of 30 in een kooitje, vogeltjes die op een toren van hun eigen uitwerpselen zitten, tot kleine uiltjes, aapjes, tot een zelfs pythons toe. VERSCHRIKKELIJK. Ik vind heel die toestand erbarmelijk.
Het bezoek is de moeite waard. De gidse geeft een hele goeie uitleg over de verschillende Sultans. De huidige Sultan (nr 10) is momenteel 67 jaar en heeft maar "één" vrouw en vijf dochters. Vermits er alleen maar mannen Sultan mogen worden. Dus moet er een oplossing gezocht worden. Er zijn 3 opties. Ofwel neemt hij er een vrouw bij ???? Ze mogen tot max. 4 vrouwen tegelijkertijd hebben, en hopelijk baart die vrouw een zoon, of wel adopteert hij een zoon. De derde optie is dat een jongere broer van de Sultan, dan de nieuwe Sultan wordt.
De hele rondleiding was voor mij heel interessant, voor pa iets minder
Weerom, worden wij, de dames, tegengehouden door Indoneische dames. Weerom willen ze met ons op de foto. En op een gegeven moment, hield een indoneische dame mij tegen. Ik dacht dat ik voor de camera liep, voor de dame die zij wou fotograferen. Neen hoor, ze riep haar vriendinnen bij zicht en ik moest met hen op de foto.
Weerom, worden wij, de dames, tegengehouden door Indoneische dames. Weerom willen ze met ons op de foto. En op een gegeven moment, hield een indoneische dame mij tegen. Ik dacht dat ik voor de camera liep, voor de dame die zij wou fotograferen. Neen hoor, ze riep haar vriendinnen bij zicht en ik moest met hen op de foto.
Om 7 uur vanmorgen lekker buiten gegeten, in een gezellige omgeving en zeer mooie tuin. 8 uur het vertrek naar het Nationaal Archeologische park Prambanan. Het is de grootste en mooiste Hindoeistische tempel van de wereld.
Uit respect voor de Hindoes moet iedereen, zowel mannen als vrouwen, een rok dragen. In 2006 is een groot deel van site verwoest door een zware aardbeving. Daarom zijn er een aantal tempels die terug moet gerestaureerd moeten worden. Uit veiligheidsoverwegingen moeten we op sommige plaatsen ook een helm dragen. Het hele complex bestaat uit 200 tempels.
Absoluut de moeite hier.
Van avond heb ik met pa gewoon een tete a tete (de accenten lukken gewoon niet). We wilden gewoon hier in de buurt een restaurantje opzoeken. Pffffffffffffff, moet je eens proberen door het verkeer te murwen, we hebben een poging gedaan, en dan uiteindelijk gewoon terug naar het hotel gegaan. Het verkeer is hier te doen, brommers, auto's en zoveeeel toeteraar, dat we gewoonweg teruggegaan zijn. Uiteindelijk heel rustig in het hotel, op ons gemakske gegeten. Geen lawaai, alleen rustige muziek.
Heel grappig is nog de bediening op de trein. Met een winkelkarretje, komen ze langs om te vragen wat we willen eten. Zo grappig niet te doen. Het is een hele belevenis apart.
En dan staan we Kroya een kwartier stil, de locomotief moet vervangen worden. Allee, we hebben ondertussen al 2 bussen gehad die stuks waren, en nu de locomotief. Waar gaat het eindigen.
Nog een heel grappig detail. Als de trein in een perron stopt, spurten er een aantal mensen, naar de uitgang om er een trapje te plaatsen. Echt gek om te zien. Dus geen automatische trappen uit de trein hier.
Heel grappig is nog de bediening op de trein. Met een winkelkarretje, komen ze langs om te vragen wat we willen eten. Zo grappig niet te doen. Het is een hele belevenis apart.
En dan staan we Kroya een kwartier stil, de locomotief moet vervangen worden. Allee, we hebben ondertussen al 2 bussen gehad die stuks waren, en nu de locomotief. Waar gaat het eindigen.
Nog een heel grappig detail. Als de trein in een perron stopt, spurten er een aantal mensen, naar de uitgang om er een trapje te plaatsen. Echt gek om te zien. Dus geen automatische trappen uit de trein hier.
Onderweg wordt er wel geregeld gestopt, om even de beentjes te kunnen strekken. Op verschillende plaatsen staan er wel kinderen, maar die verkiezen geld boven alles. Als ze iets anders krijgen, gooien het gewoon weg.
Toch hebben wij het geluk kleren of mama' s te treffen, die onze pakjes met klederen apricieren. Er is wel een kindje dat haar keuze maakt, maar mama is zo fair om alles te verdelen. Goed van u gedaan, Els, en wij ook content.
Ha, nog iets, wij reizen first class. Weet je wat ik vraag me af wat 2de klas dan is. Het is proper hier, er wordt regelmatig gepoetst, maar daar is ook alles mee gezegd.
Om 5u30 staan we weeral paraat. Om 8 uur vertrekt onze trein naar Yogakarta. Dit wil zeggen, normaal 7 u en 10 minuten trein. Maar dit pakt wel heel anders uit. Locomotief kapot, dat wil dus zeggen 9 u trein. Blij dat we terug gewoon kunnen ademen en rondwandelen. Dit veel te veel van het goede.
Wel, de natuur is prachtig, rijstvelden en bananenplantages, gebergten wisselen zich voortdurend af. Heel mooi en knap om te zien, alleen het duurt veeeeeeel te lang. Oei dit is de eerste keer dat ik deze term gebruik precies.
We logeren nu in de Hilton, vermits er bouwwerken bezig zijn in de Sheraton. Ik moet wel zeggen dit is volgens mij een serieuze upgrade. De kamer is top, met een super de luxe badkamer. We hebben 2 dubbel bedden, we gaan nog kiezen in welk bed we willen duiken. ;-)
Ie
Wat ik ook nog niet vermeld heb is, dat we ons hier aan wijn ons zeker niet zat zullen drinken. 1 glaasje wijn kost ongeveer 13 euro en een fles 976.000 ruphia of ongeveer 43 euro. Heuu, iets te hoog voor onze portemonee ;-(.
Bier is dan ook weer niet overal te verkrijgen. Als je in een moslimrestaurant bier wil drinken, moet je het zelf meebrengen. In verschillende restaurants wordt zelfs geen alcohol geschonken
Succes met jullie zoektocht en zie dat jullie expert goed haar werk doe ;-). Ik hoor het later wel he
De groetjes.
Ik ben content dat de blog nu eindelijk gelukt is.
Hopelijk tot morgen want morgen is het vroeg dag. We moeten om 5 u 30 opstaan
Na de lunch brengen we een bezoek aan een muziekschool. Wat begint met een typisch poppenkast, waarvan je denkt, is het dat ???? Neen, uiteindelijk is het een heel gezellige namiddag. We leren er zelf hoe je met een Angklung muziekinstrument spelen. Dit is een instrument vervaardigt uit bamboe. Heel leuk.
Wat me nog te binnen schiet is, dat er hier overal zoveel reklameborden langs de weg vindt. En het grappige is dat, als er mensen opstaan, allemaal europese mensen zijn. Echt grappig om zien.
Onderweg houden we halt aan theeplantages, waar de dames thee aan het plukken zijn. We mogen ze fotograferen op voorwaarde dat je met geld over de boeg komt. Pa had lippenstift bij, en dat is al zeker zo goed als geld. De dame sprong bij wijze van spreken een gat in de lucht.
We nemen onze lunch aan de warmwater thermen. Eerst lunchen en dan pootje baden. De temperatuur van het ene bad is 38 graden, van het andere bad 48 graden. Je verbrand bijna je voeten door enkel op de vloer te lopen, en het water is knoerheet.
Na het ontbijt brengen we een bezoek aan een "primitieve" koffiebranderij "Aroma". Hier staat hygiene hoog in vaandel. Hmmm ik denk dat hier de laatste 20 jaar geen borstel in de omgeving is geweest. Toch wil pa koffie meenemen, we zullen er thuis wel van proeven.
Daarna brengen we een bezoek aan de krater Tangkuban Perahu. Dit is de enige vulkaan waar je met een busje tot vlak bij de krater kan komen. Natuurlijk staan er weer verkopers om allerlei spulletjes te verkopen.
Jongens, toch, laat ons toch eerst eens van het uitzicht genieten !!!!!
We rijden voor een markt, een nachtmarkt. Nog nooit van gehoord. ze markt begint om 6 u 's avonds tot 4 u 's morgen. Dit om vooral verse groenten te hebben. ??????
Een ander frapant voorvalletje is : op een gegeven moment zien we vader en moeder, op de drukke baan, met een stootkar rijden, en in die stootkar zit waarschijnlijk hun hele hebben en houden + hun 4 kindjes. Heel eng om te zien, om die daar zo tussen het verkeer te zien lopen.
Deze avond een heerlijk buffet gehad, en buiten gegeten, nog met een heel mooie temperatuur. Sommige dingen moeten we toch voorbij laten gaan wegens te spicy.
Bandung verkennen we inde regen. Maar eventjes hoor, het koelt zelfs niet af. Erg grappig en tegelijkertijd heel vreemd was, op een bepaald moment vertraagt de bus. Er springen 2 jonge gastjes op de bus, die voor ons gitaar willen spelen. Heuu, iedereen zegt braaf ook hallo, maar onze "knecht" kegelt die mannen er zo weer af. Vreemd nog nooit zoiets gezien.
Wat ook opvalt is er dat er overal een brandgeur hangt. De mensen gooien hun afval overal en als er wat teveel ligt, steken ze het in brand.
Na onze lunch bezoeken we een botanische tuin. Deze is ongeveer 80 ha groot. Met vele exotische bomen en planten, die elk hun verhaal hebben. Er worden ook veel kruiden en kinnine enz. Uit deze bomen gehaald.
Voor ons avondmaal, dat heel lekker is overigens, betalen we zo maar eens eventjes 550.000 ruphia. Dit is de eerste keer dat ik voor een avondmaal een half miljoen uitgeef. :)
