Attendorn...het stadje waar ik als kind opgroeide, waar ik school liep, waar ik mijn man leerde kennen! Mijn schoonouders wonen daar nog steeds en door deze webcam, kan ik altijd even kijken hoe het weer bij hun is!
Wat een plezier is het om jou als mijn speciale online vriendin te hebben Iemand aan wie ik mijn geheimen vertel Al mijn gedachten zend ik aan jou.
Het schijnt dat je er altijd bent Wanneer ik je nodig heb Je maakt me altijd aan het lachen Op de dagen dat ik in de put zit.
Voor het geval dat je niet weet Hoeveel je voor me betekent Zend ik je dit kleine versje Zo dat je niet hoeft te twijfelen zie je!
Ik dank je voor je vriendelijkheid En de lieve woordjes die je zegt En ik hoop dat alle goede dingen Hun weg vinden naar jou vandaag.
Wolven en de natuur inspireren me om te schrijven. Ik meng ze met eigen gevoelens en zo ontstaan vele van mijn gedachten-gedichten.
Wolvengehuil.
Niemand hoort het gehuil Omdat niemand het weet De wolf in hem, is muisstil De wolvin in haar, kan de stilte niet meer doorbreken
Ooit braken ze samen deze stilte Doorkruiste een ongetemde wildernis Ze joegen achter het verboden wild aan Namen ongekende vrijheid Die niet voor hen bestemd was
De jacht op hen is open Zij kan even niet volgen Blijft alleen achter, de glans in haar ogen verdwijnt Hij vervolgt zelfbewust en fier zijn weg Maar ook zijn ogen, zonder glans Hoort zijn wolvin huilen Maar zijn besluit staat vast
Zij vervolgt een andere weg Na het pad van”herinneringen” doorkruist te hebben en “uitgehuild” te zijn Vervolgt ze zelfbewust haar weg Een terug gevonden weg naar haar”roedel” Waar alleen maar”echte liefde” telt En nooit eerder hadden haar ogen een dergelijke glans.
S.Ingrid Augustus 2003
Beoordeel dit blog
Het mooiste geschenk dat je iemand kunt geven is tijd. Herman Hesse
De tijd gaat voorbij zeggen ze. Maar we vergissen ons: de tijd blijft en wij zijn het die voorbij gaan.
Na het wassen...even "zwieren" ;-)
Weekend 08-07-2005 Naar Bochum, waar Hartmut me stond op te wachten. Lekker gaan eten bij een Argentijn... en nadien gaan shoppen in stad Bochum. Tussendoor...even een ijsje smullen! :-)
Duits mijnbouwmuseum De 68 meter hoge schachttoren!
Tegen 21 uur arriveerden we in Attendorn! Wandelen aan de Biggeseetalsperre... staat telkens weer op onze planning. Zijn het geen "schatjes"... mijn twee mannen ;-)
"Je hoofd boven water houden..." is dat geen spreekwoord? ;-)
BiBi's blog
Welkom
23-05-2005
Welkom op *BiBi's* blog
Waar kan je je eigen blog het best mee beginnen? Misschien even voorstellen... de meeste kennen me hier onder de naam *BiBi* Ik ben actief in de babbelbox, waar ik probeer elke dag even langs te gaan. Bij poëzie...vind je mijn gedachten-gedichten in *BiBi's korfje* Ik wandel bijna elke dag verschillende forums af en lees...en soms reageer ik ook.
Mijn echte naam is Ingrid en ik ben geboren in Duitsland op 17 mei 1957. Mijn vader was beroepsmilitair en gestationeerd in Duitsland. Ik volgde Belgische school en later het secundair onderwijs in Bensberg! Drie jaar ging ik op internaat. De Belgische kinderen van beroepsmilitairen in Duitsland, hadden geen andere keuze! Na drie jaar zag ik het voor "bekeken" Ik leerde mijn man kennen in 1973 en had geen zin meer heel de week van thuis(van hem ;-) ) weg te zijn! Toen begon ik als leermeisje in een textielzaak verkoopster op de gordijnenafdeling. Drie jaar, het laatste jaar was bureauwerk. Tweemaal in de week ging ik naar een beroepsschool. Nu was het allemaal in het Duits te doen en had daar wel zo mijn problemen mee! De liefde tussen mij en mijn man, bloeide en groeide... die van mijn ouders stierf beetje bij beetje. Na bijna 25 jaar lieten ze zich scheiden. Een zware klap...vooral voor mijn ma. Ze wou terug naar België, waar haar familie woonde. Ik ben enig kind en volgde haar, ze had het erg moeilijk, woog nog maar 45kg. Het moet echt wel "LIEFDE" zijn, Hartmut (mijn man dus!) zegde zijn werk op en volgde me naar België. Samen met mijn ma huurden we een huis in het Gooreind/Wuustwezel. In feb. 1979 kon mijn man beginnen bij GM.(Opel) en op 19 mei 1979 huwden we. Onze dochter, Mandy, werd bijna een jaar later geboren! 15 mei 1980. Een tijdje nadien gingen we een eigen nestje zoeken! We verhuisden naar Brasschaat. Daar wonen we nu nog, we verhuisden binnen de gemeente nog 4 keer. De laatste keer in 1992 naar ons eigen appartementje. Een beneden met tuintje, waar we heel graag in vertoeven. Onze trouwe viervoeter trouwens ook. Hij werd geboren op 24 december 1994 en maakte ons gezinnetje kompleet! Onze dochter, inmiddels een grote en flinke meid, studeerde af in 2002. Ze volgde rechtspraktijk op de hoge school Plantijn in Antwerpen. Ze vond vrij snel werk en begon op de KBC, waar ze haar vriend leerde kennen. Ze woonde een jaar alleen op een studio in Berchem. Een hele verandering... voor haar, maar ook voor "mama" thuis. En sinds maart 2004 woont ze samen met haar vriend, Tim, in Kontich. Nu werkt ze in een fitness-centrum en volgt een cursus fitness-coach! Het bureauwerk zei ze "vaarwel" Niets voor haar, ze moet onder de mensen zijn en kunnen praten. Helemaal de mama Maar het is een keileuk stel en ze zijn erg gelukkig samen... en wij met hen. Wat wil je nog meer ;-)
Schrijven is mijn "uitlaatklep" Dat merk je nu al... even voorstellen schreef ik... en wat doe ik??? Een hele levensloop En ik kan jullie verzekeren, dit is maar een heel klein stukje over mijn leven ;-) Maar daar moeten jullie het voorlopig maar mee doen ;-)
Ik wil graag mijn blog gebruiken, om mooie dingen met jullie te delen. Maar af en toe zal hij misschien ook wel op een soort dagboek gaan lijken! Hopelijk vinden jullie het fijn om hier af en toe eens te komen lezen! Want dat is natuurlijk ook de bedoeling. Veel plezier en leesgenot op *BiBi's* blog
Kom je even langs in mijn GBje?
Graag verras ik je dan met een "tegenbezoekje"
:-)
Moonlight
Telkens weer kom je uit het donker tevoorschijn Beetje bij beetje groeit je macht Je begluurt me waar ik ook ben Telkens weer weet je me te vinden Ik wil je niet zien want samen met jou komt weer die onrust Toch blijft mijn blik op jou gericht Je betovert me je boeit me Je houdt me in de gaten overal waar ik ga voel ik jouw aanwezigheid Een wolk neemt jou het zicht je roept de wind tot hulp en je zicht is weer vrij Je laat de wolven huilen en ik kan niet slapen Je straalt ondeugend en laat mijn schaduw schrikken Jouw geheimen goed verborgen jouw licht onthult de mijne De kleuren laat je verdwijnen de wereld slaapt onder een raadselachtig licht De onrust die je brengt maakt me bang Nog even en je macht neemt af Je volle maangezicht verdwijnt en de rust keert weer Tot volgende maand volle maan
Zalig, gewekt worden door het zonneke en het ontbijt tot ons nemen in de tuin. Dat zijn de dingen, die ons laten voelen als "een koning en koningin" De vogeltjes begroeten ons met een "ochtend-serenade" Aan de vijver zijn ze druk bezig met hun morgend-toilette. We hebben de mooiste voliére die er is... geen gevangenschap, vrij als een vogeltje, komen ze ons dagelijks bezoeken en mogen we genieten van hun mooiste gezang. Het eten had ik de avond van te voore al voorbereid. De hapjes voor het aperitief, deden we even samen, ook dit kon buiten gebeuren. Kerstomaatjes in de helft snijden, stukje mozarrella en een blaadje basilicum op een tandenstoker, begin en einde een half kerstomaatje. Erg lekker! Worteltjes in smalle reepjes met een dipsausje. Blokjes kaas versierd met augurkjes en druifjes...olijfjes, borrelnootjes! Het aperitieven is al een feestijn :-) Stipt om 18 uur arriveerden onze kids en konden we "papa's verjaardag" vieren. Hartmut kreeg een GROOT plat pak in zijn handen gedrukt! Ooooh...een klein rond tafeltje...nu nog twee bijpassende stoeltjes en we hebben ons "bistro-stelletje" wat we al zo lang wilden! Dochterlief lacht en loopt terug naar de garages en brengt twee stoeltjes :-) Leuke cadeau, eentje waar we allebei plezier zullen aan beleven! Als het niet zo warm is, gaan we in onze tuin altijd het zonneke achterna. Maar de zware houten tuinmeubelen zijn erg onpraktisch en te zwaar om te verplaatsen. Zij staan op ons terras onder het afdak, maar daar hebben we maar tot een uur of 12 het zonneke. Ze vinden het altijd leuk, een cadeautje te kopen voor ons samen, omdat we zo dicht achter elkaar verjaren. In ieder geval...was het een geslaagd geschenk ;-) We aten "Duvel-Fricassee" ooit in de BB gelezen hier op SN ;-) Onze gezellige avond duurde tot 23u45 en heel de tijd konden we buiten blijven zitten. Toen was het weer afscheid nemen, want Mandy moet zondags werken! En zo eindigde weer een heel gezellige avond, samen met onze kids.
