Ik heb een masker. Ik zet hem op. Ik wil niet dat mensen me zien met verdriet, dan voelen ze zich schuldig en voel ik me schuldig omdat hun zich zorgen maken. Met masker kan ik lachen met vriendinnen, maar van binnen zit het verdriet. Maar dat hoeven ze niet te weten... Ze hebben al genoeg problemen met zichzelf. Ze hebben meer aan een vrolijke meid, die hun kan helpen met hun problemen. Met masker zie ik er beter uit....
Een vrouw trouwt met een man en denkt dat hij wel zal veranderen, maar helaas... Een man trouwt met een vrouw en denkt dat ze niet zal veranderen, maar helaas...
Deze ster kreeg onze Ruffy van Utta! Dank U Utta! <
Wil je enkele nuttige blogtips? Klik hier en je komt terecht op een prachtig blog!
Pluk
Pluk de dag, pluk de week, pluk de maand, pluk het jaar. Pluk een leven vol liefde bij elkaar. Zodat je eens kunt zeggen: Ik heb genoeg geplukt. De oogst, ja mijn leven is als geheel gelukt.
*** Pieter Feller
Hopen
Wat hunkert ze naar zijn warmte, naar een liefdevol gebaar. Waar is zijn passie toch gebleven die hij ooit heeft gevoeld voor haar?
Zal het dode tij nog keren, komt er weer vuur in zijn bloed? Zij wil graag het warme strand zijn dat overspoeld wordt door zijn vloed.
Zijn hartstocht lijkt verschrompeld, ze leven nu als broer en zus. Toch blijft ze stilletjes hopen op één streling, op één kus.
Ze wil hem niet verlaten maar zonder liefde is het koud. Daarom hoopt ze op een gebaar van de man waarvan ze houdt.
Ik dacht zo, ik ga nog maar eens naar mijn blogske op het seniorennet. En kijk, het bestaat nog. Het is lang geleden ze, ik heb nu een blogske op www.ponnetsen.bloggen.be Dus als jullie nog willen kijken hoe het met mij is, surf dan eens naar daar. Ik zal regelmatig eens naar hier komen en misschien kan ik mijn berichtjes kopieren, dat was eens een goed gedacht hé. Hier is dat van vandaag:
Vandaag ging ik eens van alles doen. Bellen naar mijn collega, boodschappen doen, eens bij mijn ouders.. enzovoort. Maar ons Ruffyke kwam in huis met een teek in zijn bil. Ik heb moeite gehad om hem te verwijderen, maar het is mij toch gelukt. Ik heb alles goed ontsmet en zalf aan gedaan. En da beestje liet alles maar gebeuren hoor. Eerst spartelde hij wat tegen, maar daarna kon ik "opereren" terwijl hij stillekes lag. Ik zou niet graag naar de dierenarts gegaan zijn, want die zou zo voorzichtig niet zijn als ik denk ik. Maar kijk, eind goed al goed. Ge kunt u voorstellen dat hij daarna op mijn schootje gezeten heeft. Hij wist niet goed wat er gebeurde, maar liet mij toch doen alsof hij wist dat het voor zijn goed was. Teken zijn heel gevaarlijk. Ik ben gaan kijken op het internet en als hij er nog geen 12 uur in zit is er eigenlijk geen gevaar. Dat zal wel niet want ik borstel ons Ruffyke elke dag en zou het zeker gezien hebben. Hij moet het opgedaan hebben deze morgen. Gelukkig ben ik er zo veel mee bezig want als er besmetting is is er ook levensgevaar. Ik spuit hem in met een product tegen vlooien en teken, maar ge ziet maar, zo juist onder zijn staartje zal ik vergeten zijn hé. Ik ga nu nog meer controleren en "biestses" zoeken!
Het weer zat ook niet mee zenne, jawadde, echt herfstweer is het. Regenen en koud er bij. We hebben gisteren onze tuinmeubelen binnen gezet want om buiten te eten zal het wel gedaan zijn voor dit jaar. We maken er toch het beste van hoor. Het is dan wel gezellig in huis vind ik, de verwarming aan, een goede film of boek als het werk gedaan is en we zijn weeral content! Dat en dat alleen, tevreden zijn met kleine dingen, maakt een mens gelukkig!
Dit is mijn laatste berichtje op het seniorennet. Ik ga mijn blog nog niet verwijderen, maar vandaag heb ik weer gesukkeld om op mijn blog te geraken en een bericht toe te voegen. Het is niet meer normaal. Voor wie het interesseert, ik ben nu op bloggen.be gegaan! http://bloggen.be/ponnetsen
Ik zou zeggen, breng mij daar een bezoekje, ik ga daar verder bloggen!
Ik ga onze Ruffy eens laten kappen in een hondentoilletsalon. Ik vind hem nu ook mooi (mijn kind, schoon kind natuurlijk) maar ik denk dat proffesionele mensen zullen dat toch wel beter kunnen dan ik hé. Maar nu een salon vinden waar ik nog binnen geraak, dat is wat anders. Zaterdag ben ik naar ene geweest en ik moest al wachten tot oktober. Stel u voor. Ge ziet dat de mensen van hun dieren houden hé. Ik ga vandaag of morgen nog eens ergens anders proberen en hopen dat het nog kan voor we naar Vielsalm gaan. Het is gemakkelijk voor ons Ruffyke en ook voor mij want als zijn haar wat lang wordt, krijgt hij vlug knopen en dan moet ik dat wegknippen om hem geen pijn te doen.
Ik hoop dat mijn maatje komt, zondag. Alles hangt af van haar Ellake. Ze is loops geweest (Ellake hé) en om dan bij onze Ruffy te komen, dat zou eens gevaarlijk kunnen worden. Ik kan hem altijd een condoomke aandoen of Ella een broekske, maar dat is geen zicht hé! We zien wel!
Ik heb nog een blogske aangemaakt op skynet. Ik weet niet of ik het zal houden want ik vind één blogske al genoeg, zeker als je er wat werk wilt van maken. Ik zie wel. Ik heb wel een goede site gevonden om mijn fotokes op mijn blogske te zetten. Je vindt ze terug in de linkerkant bij mijn favorieten / fotokes!
Vandaag was weer een gewone regenachtige zondag. Er was "Zomertoeren" van radio 2 in Oudenaarde en dat is spijtig als het zo een weer is. Wij hebben al eens meegedaan maar het was snikheet. Toch plezant hoor. Maar nu was het een zware toer vind ik. Veel kuitenbijters. Er is ook een optreden van vedetten op de markt en als het goed weer is moet je er vlug bij zijn om nog een plaatsje te bemachtigen. De laatste keer dat we geweest zijn zat ik met mijn arm in het gips, ik was juist geopereerd van een tenniselleboog. Nog heel goed ingepakt. Ik hoop dat het volgend jaar beter weer is en dan gaan we zeker weer kijken!
Het is weeral vrijdag vandag! Wat vliegen die weken toch snel voorbij. Nog een week of twee en het is weer school en september. De herfst staat dan voor de deur maar laten we nu nog volop genieten van de zomer hé!
Deze namiddag ga ik nog eens werken en morgen van 9 tot 15uur en ik heb weeral gedaan tot woensdag! Wat een job! Dat is echt de job van mijn leven hoor! Spijtig dat je 50 jaar moet zijn om in dat systeem te kunnen stappen want dat is de ideale job voor een vrouw! Tijd genoeg om het huishouden te doen en nog tijd over voor jezelf! Een echte luxe is het! Ik raad elke viftiger bij ons aan om dat te doen. Ik ben nu wel geen "chef" meer, maar ik mag van mijn huidige chef niet klagen hoor! t'Is een toffe, maar dat wist ik al hé. We kennen mekaar al langer. En ik zeg dat omdat ik dat meen, dat is geen mouwvegen of zo, ik ben zo niet, als ik het niet meen dan zeg ik liever niets. Maar ik vind dat men eens een pluimke mag smijten als dat verdiend is, ik heb dat ook graag. Ook mijn "nieuwe" collega's vallen enorm mee. Het is precies dat ik nooit ergens anders gewerkt heb dan aan de kassa. Ik voel me dan ook zeer goed bij hen. Weet ge, op 1 september werk ik daar al één jaar. Ze zeggen altijd dat de tijd vlug gaat als je tevreden bent, wel ik zou het geloven hoor!
Ik ben hier nog maar eens want ik heb nog iets belangrijks op mijn blog te zetten. We hebben een wielrenner in onze familie, namelijk Jeroen Desmedt. Hij is de zoon van ons nichtje Marleen en Gery en is dit jaar pas beginnen koersen maar hij doet dat heel goed hoor. Hij heeft al gewonnen en dat voor zijn eerste jaar, dat is fantastisch! Wij zijn alvast vurige supporters! We zijn nog maar 2 keer gaan kijken maar we volgen hem via de krant en via e-mail. Ik heb al een map geopend op de pc om zijn fotos in te bewaren. Ik hoop voor hem dat hem een mooie wielercarriere te wachten staat en we wensen hem dan ook het beste in alles wat hij nog doet. Hij is ook zeer vriendelijk als we gaan kijken en dat alleen al siert hem. Je hebt van die gasten die al denken dat ze Tom Boonen zijn, maar dat is bij hem het geval niet hoor. Maar ja, t'is familie van ons hé! hahahaha! Zijn ouders zijn ook vriendelijk en dat doet toch veel ze! Ik zet er ook een fotoke bij, want daar zullen jullie nog van horen hoor! Let maar op!
Vandaag zal het pc-dagske worden denk ik! Mijn ventje heeft eindelijk ook een nieuwe pc. Zijn oude was nog een pentium 1 die wel al ge-up-date was, maar op mijn blog kon hij niet naar de bewegende animaties kijken, dus hoog tijd voor vernieuwing! Ik ben blij voor hem. Het is onze hobby geworden en ook een belangrijke bron van informatie. Het is zo iets van als je het niet hebt, mis je het niet, maar één keer dat gewoon en je kan niet meer zonder!
Ik ondervind ook dat er veel familie, vrienden en kennissen naar mijn blog kijken, wat mij enorm veel plezier doet. Ik heb nog een berichtje in mijn gastenboek gekregen van een heel goede en heel toffe vriendin uit Antwerpen. We hebben elkaar ook leren kennen in Corsica en dat zijn herinneringen (mooie herinneringen) voor heel ons leven. Jeanninneke heeft ook een heel speciaal plekske in mijn hartje. Ik denk heel veel aan haar en soms mis ik haar enorm. Ze woont ook te ver van mij hé, gelijk Anneke. Goed dat we alle drie onze pc hebben en daar houden we dan ook contact mee. Ik heb een fotoke van ons drie bijgevoegd van ons dagje Antwerpen!
Het is gelukt! Gisteren lukte het me niet om mijn berichtje op mijn blog te zetten. Ik ben niet alleen want verleden week is mij nog de vraag gesteld of ik geen problemen had met mijn blog. Toen nog niet maar gisteren dus wel. Nu is het gelukt en we kunnen er weer in vliegen! Het weer is zo goed niet meer dus de goesting om te bloggen is er weer hé.
Zondag, in de voormiddag alleen, want het ventje is wielertoerist en weg met de club. s'Namiddags wil hij wat rusten en daarna is het te laat om nog iets te doen. Er zijn nochtans Patershol-feesten in Gent en wij zijn daar al een paar keer naar toe geweest en het is daar echt plezant. Een heel grote rommelmarkt en veel eetterasjes. Het weer zal mischien niet zo goed worden, dus ik zit er niet echt mee in. Mijn Ruffyke ligt hier weer op mijn voeten zodat hij het zeker gewaar wordt moest ik weg gaan en dat alleen al zijn alle feesten waard. Ik blijf het herhalen maar ik ben zoooooooooooo blij dat ik mijn hondje heb! Nooit meer alleen en altijd iemand die blij is als hij je ziet en die echt van je houdt!
Straks wat eten maken en daarna zien we wel hé! We maken er altijd het beste van hé!
Oude Octavia die had een snoepwinkel. En sommige van die snoepen stonden heel hoog op de planken. Daar had ze dan een ladder voor nodig. Op een dag komen er 3 jongens binnen in haar winkel. Zegt de eerste jongen:"Voor mij 2 aan dropjes." De dropjes staan helemaal vanboven op de planken, dus Octavia gaat naar het magazijn, pakt een ladder, zet hem tegen de muur, klimt naar boven, pakt voor 2 aan dropjes, gaat naar beneden, zet de ladder weer weg en laat de jongen betalen. De tweede jongen zegt: "Voor mij ook 2 aan dropjes." Octavia begint nu toch wel wat te mopperen. Ze gaat naar het magazijn, pakt de ladder, zet hem tegen de muur, klimt naar boven, pakt de pot deze keer mee naar beneden, neemt voor 2 aan dropjes en laat de jongen betalen. Vraagt ze aan de derde jongen: "En, moet je ook voor 2 aan dropjes?" "Nee!" Ze pakt de pot, klimt naar boven zet de pot daar, klimt naar beneden en zet de ladder weer weg. Wat moet je dan?" "Voor 1 aan dropjes..."
Zegt de chef tegen zijn nieuwe ondergeschikte: 'Pak eerst maar eens de bezem en veeg het hier goed schoon!' 'Maar mijnheer, ik heb aan de universiteit gestudeerd!' 'Dan ligt de zaak natuurlijk anders. Geef mij die bezem maar, dan zal ik 't u eerst eens voordoen!'
Jantje is 2 geworden en viert zijn verjaardag in aanwezigheid van vele familieleden. Jantje heeft echter tot op heden nog geen woord gezegd en uitgerekend op deze dag zegt hij "Opa". Opa is razend enthousiast dat uitgerekend het eerste woordje van Jantje opa is. Als de volgende morgen het bericht komt dat opa is overleden, is uiteraard iedereen geschrokken. Als Jantje 3 wordt heeft hij behalve "opa" verder nog niets gezegd. Oma is dan ook vreselijk trots als op die dag Jantje's tweede woord geproduceerd wordt, nl. "Oma". Oma is echter het voorval van het vorig jaar nog niet vergeten en schrikt, maar de verjaardag van Jantje is verder erg gezellig en het is snel weer vergeten. Als de volgende morgen het bericht komt dat ook oma overleden is, schrikt de familie toch wel en denkt dat Jantje iets bijzonders over zich heeft. Na een paar weken is iedereen alles echter weer vergeten, oma was toch al vrij oud en het zal wel toreview zijn geweest. Als Jantje vier wordt heeft hij alleen nog maar "opa" en "oma" gezegd, dus alle verjaardagsgasten zijn toch wel een beetje huiverig voor een bezoek aan Jantje. De dag verloopt een tijdje gespannen maar er gebeurt verder weinig. Vlak voordat iedereen weg gaat, zegt Jantje plots: "Papa." Papa trekt lijkbleek weg en denkt dat hij nu aan de beurt is. De hele nacht doet hij geen oog dicht maar als het morgen is geworden is er niets gebeurd. Papa slaakt een zucht van verlichting, kust zijn vrouw en gaat naar zijn werk. Wanneer hij de voordeur opendoet, ligt daar de postbode dood op de stoep.
Drie bejaarde mannen zitten in een bar. Zegt de eerste tegen de andere twee: "Ik weet het niet hoor maar volgens mij wordt ik dement. Als ik naar buiten ga en ik doe de deur achter me dicht denk ik, ga ik nu weg of kom ik terug?" Zegt de tweede: "Nou als ik naar de supermarkt ga om boodschappen te doen. dan denk ik heb ik het al gekocht of moet ik het nog kopen?" Zegt de derde: "Nou ik mag het afkloppen (klopt op de houten bar) Ja, Binnen..."
Jantje gaat naar school. In de klas zegt de juffrouw: "De vader met het mooiste beroep krijgt vanmiddag vrij. Pietje wat doet jouw vader?" "Mijn vader is timmerman." "Wimpie wat doet jouw vader?" "Mijn vader is bakker." "En Jantje wat doet jouw vader?" "Mijn vader is druivenplukker in Tibet." Waarop de juffrouw zegt: "Nou Jantje, je hebt gewonnen." Wanneer Jantje thuiskomt vraagt zijn moeder: "Wat doe je zo vroeg thuis?" "Nou mama, ik ben vrij omdat papa het mooiste beroep heeft." Moeder belt naar school en vraagt aan de juffrouw waarom Jantje naar huis mocht komen. Zegt de juffrouw: "Uw man heeft het mooiste beroep: druivenplukker in Tibet." "Nou", zegt moeder, "ik denk dat u het verkeerd verstaan heeft want hij zit namelijk met een druiper in de ziektewet
Dat is het! Zo lang geleden dat ik op mijn blogske gezeten heb! In de winter en als het slecht weer is komt het er vlugger van hoor. Maar, hier ben ik dan hé!
Stel u voor het is geleden van de familie bbq. Het was heel tof. De familie bij elkaar, leute en plezier, goed eten en drinken ( met mate want ik ben bob ), meer moe ta nie zijn zelle! Mijn maatje, Anneke was daar met Ellake. Een echt schatje is het ( Anneke ook ze ). Dianeke had ook haar hondjes mee en ik, ik miste mijn Ruffyke enorm! Het was beter voor hem om op zijn gemakske thuis te blijven, want hij zou daar niet graag geweest zij denk ik. Maar mensen ik mis da beestje toch als hij niet bij mij is, dat is echt erg hé. De 27ste komen Ann en Peter bij ons en dan is Ruffyke er bij hé, hij zal weer blij zijn dat hij Ellake zal zien, want dat is zijn vriendinnetje van het eerste uur hoor. Ze spelen met elkaar en zij mag uit zijn potje eten en hij uit het hare. Ik kijk er al naar uit want dat is ook altijd een mooie dag als wij samen zijn.
Vandaag Nationale Feestdag! Voor iedereen een vrije dag en voor ons een extra fijne dag omdat er deze namiddag een familie-BBQ is in Wetteren! Altijd feest hé met die bende! Ik kijk vooral uit om mijn maatje terug te zien. Het is weeral veel te lang geleden, maar ja, als je zo ver van elkaar woont is dat zo hé. Maar dat wil niet zeggen dat we niet aan elkaar denken ze!
Ik ga ons Ruffyke niet meenemen. Hij blijft schoon op zijn gemakske thuis, het is hier fris in huis en ginder zou hij veel te zenuwachtig zijn. Mijn hartje doet pijn als ik hem moet achterlaten maar het is maar voor een paar uurtjes hé. De schat, hij zal mij missen en ik hem. Dat beestje leeft gewoon om bij mij te zijn, dat is echt waar hoor. Overal waar ik ben is hij, heel de dag, en liefst zo dicht mogelijk! Als dat geen liefde is! En oprecht! Ik heb al gezegd dat ze mijn auto mogen halen en onze nieuwe ramen, maar mijn Ruffyke, dat kan ik niet missen! En dat meen ik hoor!
Mijn weekje verlof zit er bijna op maar nu is het niet zoals vroeger om weer te beginnen werken hé. Toen zag ik er echt tegenop om terug te gaan maar nu is dat heel anders. Het is ten slotte maar voor drie dagjes in de week ook hé! Mij hoor je niet meer klagen ze! In september ben ik weer een week thuis! Wat is het leven mooi!
Deze week ben ik in verlof maar het is niet goed begonnen hoor! Zaterdag voelde ik het opkomen; keelpijn en een hoest. Zondag was ik ziek, ik heb bijna de hele dag geslapen en gisteren ben ik maar direct naar de dokter geweest. Een heel zware verkoudheid dank zij de airco op het werk! Daar is het alles of niets hé, ofwel is het daar snikheet ofwel ijskoud. En wij aan de kassa, krijgen de koude op ons hoofd dus daar vallen de meeste zieken natuurlijk. Ik heb het weer gelukt dat het in mijn verlof moet vallen. Gelukkig gaan we niet weg maar plezant is anders. Ik voel me vandaag al veel beter door de medicijnen. Ik moet terug in vorm zijn tegen vrijdag hé, dan is er de familie-barbecue! Maar ik voel het, het komt goed!
Nu is het toch heel warm hé. Ons Ruffyke komt ook niet veel buiten hoor. Ik ga er straks eens mee wandelen als de hitte voorbij is. Het zal mij ook eens deugd doen.
Moeder: Ik had drie stukken taart in de kelder gelegd en nu ligt er maar een meer. Hoe kan dat? Jantje: Wel, het was er zo verschrikkelijk donker dat ik dat stuk niet heb zien liggen.
Een ambtenaar staat voor het raam van zijn kantoor. Een collega komt binnen en gaat naast hem aan het raam staan. Ze kijken samen naar de plantsoenarbeiders. Zegt de eerste ambtenaar: 'Die lui doen nu al zeker drie uur helemaal niets!'
Een getrouwd paar kwam voor een bevalling in het ziekenhuis. Bij hun aankomst deelde de gynaecoloog mede, dat er een nieuwe machine was uitgevonden, die een deel van de weeen pijn kon overdragen op de vader. Hij vroeg aan het paar, of ze het willen uitproberen. Beiden waren er zeer enthousiast over. De gynaecoloog zette, om te beginnen, de schaal van de pijnoverdracht op 10%. Hij verklaarde, dat deze 10% zelfs meer pijn zou voortbrengen, dan de vader ooit had ervaren. Maar toen de weeen begonnen, voelde de echtgenoot zich voortreffelijk en hij smeekte de gynaecoloog een stand hoger te gaan. De gynaecoloog zette de schaal op 20%. De echtgenoot ging het wederom zeer goed. De gynaecoloog polste de bloeddruk van de man en was verbaast, hoe goed het met hem ging. Hierop besloten ze, naar de 50% tegaan. De echtgenoot voelde zich nog steeds goed. Daar hij zijn vrouw goed van dienst wilde zijn, verzocht hij de gynaecoloog, alle pijn op hem over te dragen. De vrouw bracht een gezonde baby ter wereld, zonder pijn. Zij en haar man stonden perplex. Toen ze thuis kwamen, lag de postbode dood op de veranda...
Ik schaam me een beetje omdat ik zo weinig op mijn blog ben de laatste tijd. Met dat mooie weer komt het er zo niet van om op mijn pc bezig te zijn hoor. In de winter is dat anders hé. Maar hier ben ik weer!
Zoals gezegd gaat alles terug zijn gewone gangetje. Volgende week heb ik een weekje verlof en ze geven weer goed en vast weer, dus dat beloofd! Ik moet maar drie dagen werken maar toch, nu ben ik er helemaal uit hé, zo eens een heel week op het gemakske. Er zijn nog een paar colega's die hetzelfde gaan doen als ik en naar 18 uur gaan. De eerste begint op 1 september en ik heb op zijn kastje een sticker geplakt van ons seniorennet! Ik ben van plan om dat te doen bij de volgende ook, zo zijn we een clubje van 50plussers hé en het is nog eens reklame en een hint om ook eens naar deze site te surfen. Ze zullen dan ook tijd krijgen zoals ik en misschien ook beginnen met een blog! Wie weet.
Morgen ga ik mijn ouders hun haar eens knippen. Mijn vake is weer tiptop in orde hoor. Hij is al een paar keer gaan petanquen en dat is ok hé. Ik ben echt opgelucht en blij dat hij weer gezond is. Ik weet niet wat ik zou doen als daar iets aan komt ze! Ik mag er nog niet aan denken!
Nu gaan we genieten van het mooie weer en dat alles weer goed gaat!
Hier ben ik weer! Het is meer dan een week geleden dat ik nog eens "geblogd" heb! Er is ook heel wat gebeurt hoor. Zondag heeft mijn vader een verwittigingske gekregen van een beroerte. We zaten juist te aperitieven met mijn schoonmoeder, toen ik gebeld werd. Mijn vake was ook aan het aperitieven met zijn gebuur toen hij het gekregen heeft. Hij draaide weg, en zijn mond stond scheef. Dirk heeft hem opgevangen en binnen gedaan, daarna is hij om zijn vrouwke geweest die verpleegster is en zij zag wat er aan de hand was. De dokter van dienst is gekomen en zij zei dat het beter was om met hem naar de spoed te rijden. Ze hebben hem in de kliniek gehouden tot gisteren. Hij heeft allerlei onderzoeken gekregen, maar nu is hij thuis en alles is goed. Gelukkig! Zijn bloeddruk staat aan de hoge kant en die moet naar beneden, maar voor de rest is hij in prima conditie. Gelukkig heeft hij het niet gekregen toen hij alleen was of als ze nog aan zee zaten.Hij moet nu elke dag een pilletje nemen om zijn bloed te verdunnen, maar hij neemt anders nog niets van medicatie. Deze namiddag gaat hij gaan kijken naar de petanquers zegt hij. Hij gaat nog niet meespelen. Hij moet het de eerste dagen kalm aan doen want het is omdat hij zaterdag en zondag veel te veel gedaan heeft in die hitte dat het gebeurt is! Hij is met pensioen, alle dagen tijd om iets te doen en toch moet alles ineens gedaan zijn, erg hé! Zelfs jonge mensen werken niet in die hitte als het niet moet! Ik zeg het duizend maal, gelukkig is alles goed afgelopen! Ik mag er niet aan denken dat we hem al zouden kwijt zijn!
Ons huisje is ook mooi hoor, ik zet er een fotoke bij en hier een fotoke van vroeger.
Vanaf nu gaat het weer allemaal gewoon zijn gangetje gaan! ( Hopelijk )
Donderdag, marktdag! En zeker als het mooi weer is zoals vandaag. Afspraakje met mijn ventje om 12 uur op een terrasje om iets te eten. We hadden plannen om eens een ritje te maken met ons nieuw karretje, maar het is er niet van gekomen. We zijn naar huis gegaan en Rudy heeft nu echt de laatste klusjes gedaan in huis. Een haakje plasseren, de vloer in het buitentoilet verven en nu is werkelijk alles gedaan. Zondag komt ons ma eens kijken en ik weet zeker dat ze het ook mooi zal vinden.
Morgen is het zo ver...ons moeder en vader komen terug van zee. Hun vakantie zit er op, alhoewel, als je met pensioen bent is het elke dag verlof hé! Maar ze zijn er eens uit, een andere omgeving, dat doet ook eens deugd. Ons moeder zal weer blij zijn dat ze thuis is, dat weet ik zo. Ze heeft graag dat haar "kindjes" eens binnenwippen en dat kunnen we aan de zee niet hé. Ik hoop dat ze wat vroeg thuis komen want ik moet om drie uur beginnen werken en ik zou ze graag nog zien voor ik vertrek. Ze moeten uit hun apartement om 11 uur, dus, het zal wel lukken denk ik.
Morgen en zaterdag nog eens werken. Ze geven mooi weer en dat is altijd plezant, ook om te werken. Zeker nu ik aan de kassa zit. Ik zie nu buiten als het zonnetje schijnt, vroeger niet hoor. Ik ging soms binnen als het nog donker was en kwam buiten als het weer donker was! Ik mag er niet meer aan denken. Ik ben nog altijd zo blij dat ik de stap gezet heb om part-time te werken! Ik heb eens gedroomd dat ik weer in de visafdeling zat, wel ik was zeer blij toen ik wakker werd en besefte dat het maar een droom geweest was, zeg maar een nachtmerrie! Nu ben ik net elke week in verlof en ga ik zo eens gaan werken maar niet meer tegen mijn goesting!
Ze geven juist het weerbericht op tv en ja hoor, het zal mooi zomerweer worden! Joepie!!!!
Vandaag, zondag, ons eerste dagske relax! We hebben altijd voort gewerkt en nu is alles (op een paar heel kleine détails na) af! Al zeg ik het zelf, het is mooi! De gordijnen hangen, het verfwerk is gedaan, de kuis is gedaan...allé, gedaan hé! Heel blij!
En onze nieuwe auto...ferm bakske ze! Alles er op en er aan, een heel verschil met onze andere. Het zou spijtig zijn als het zo niet was hé! Ik zal er graag mee rijden.
Vrijdag komen mijn oudjes ook naar huis van de zee. Ik ben blij voor hen dat ze kunnen gaan, maar ik ben toch blij dat ze weer thuis zullen zijn. Zo eens binnen springen als ik er zin in heb, dat gaat nu niet hé. Ik en mijn zus gaan regelmatig eens kijken of alles daar oké is, maar er is niemand hé. Dus, vrijdag zijn ze weer en nu verlang ik daar naar.
Vandaag heb ik ook een uitnodiging gekregen van ons nichtje om naar de BBQ te gaan in juli. Weeral feest! Wij zijn toch gelukzakken hé!
Eindelijk gedaan. De ramen en deuren zitten er. Nog enkel de deurkruk komen plasseren ( er moest toch nog iets mankeren, het zou anders veel te mooi zijn hé ) , de keuken en de traphal schilderen en we zitten proper voor een tijdje! Ik ben echt blij dat de werker weg is. Pas op, het was een goeie jongen hoor, hij deed altijd voort, was beleefd en vriendelijk, maar ik heb toch liever dat het weer rustig is. Mijn Ruffyke ook ze. Ik heb hem juist in bad gestopt want hij was vuil hoor. Hij was niet op zijn gemak tijdens de werken. Da is te verstaan hé, hij is ook de rust gewoon en nu al dat gekap en geklop! Da beestje, ik had er kompassie mee. Gelukkig is hij goed blijven eten want anders zou hij ziek worden ze.
Morgen ga ik ons om een nieuwe bel en een stuurslot voor onze nieuwe auto waar we vrijdagmorgen mogen om gaan. En dan zal alles weer normaal gaan zeker? Zo heb ik het, het liefst eerlijk gezegd. Laat de zomer nu maar beginnen, ik zal tijd hebben om er van te profiteren!
Eindelijk kan ik weer "bloggen"! We zitten nog volop in de verbouwingen want ze zijn niet klaar op één week. Zieke op het werk en zoals overal géén hulp, dus er is hier één jongen alleen bezig geweest voor een heel huis ramen en deuren te vervangen. Voor de zwaarste stukken krijft hij wat hulp voor een uurtje of zo en daarna staat hij er weer alleen voor! Goed dat het een harde werker is. Die jongen kijkt niet op en doet altijd voort. Zo zijn er niet veel meer en zijn baas mag blij zijn met zulke werkers in zijn bedrijf, amaai! Het is een drukke week geweest en er staan ons nog drukke dagen te wachten, maar ik zie dat het heel mooi zal worden en dat geeft op hé. Tijdens het weekend heeft mijn ventje boven al alles geschilderd en helpen kuisen en de slaapkamer, badkamer en kleedkamer zijn volledig gedaan! We zien het weer langs de positieve kant hoor. De moed niet laten zakken hé! Alles komt in orde! Langzaam maar zeker! ( Maar zeker langzaam! )
Heb je dit verhaal al horen vertellen over een juf van het laatste jaar van de kleuterschool?
Het is koud buiten en één van haar kleine deugnieten vraagt haar hulp om zijn botten aan te trekken, en inderdaad het gaat heel moeilijk.
Na veel getrek, geduw en heen en weer gesleur zitten de botten rond zijn voetjes en de kleine deugniet zegt : " mijn botten zitten aan de verkeerde voeten juf! "
De juf verschiet wanneer ze inderdaad merkt dat de botten aan de verkeerde voeten zitten.
Allee... nieuwe kalvarietocht om ze uit te trekken, ze slaagt erin haar kalmte te bewaren tot de botten aan de juiste voeten zitten.
En dan zegt de kleine deugniet :" dat zijn mijn botten niet! "
Op dat moment moet ze al haar kalmte aanspreken om hem geen lap tegen zijn oren te geven! Zij probeert zich in te houden, herpakt zich en vraagt hem waarom hij dat niet eerder vertelde.
" Goed, allee dan, we trekken ze uit " zegt ze en zet zich weer aan't werk.
De kleine deugniet vervolgt : " Het zijn mijn botten niet, het zijn de botten van mijn broer, maar mijn mama heeft gezegd dat ik ze moet dragen. "
De juf weent bijna en begint opnieuw aan het lastige her- her- heraantrekken van zijn botten.
Met een zucht van tevredenheid zet ze uiteindelijk de kleine deugniet rechtop, doet hem zijn winterjasje aan, trekt zijn muts over zijn hoofdje en vraagt hem : " waar zijn uw handschoentjes? "
En de kleine deugniet antwoordt : " Die heb ik in mijn botten gestopt "
Ik ben Jenny, geboren in Wetteren op 6 september 1954 en gehuwd in 1975 met Rudy.
Wij zijn in 1981 naar Oudenaarde gekomen, en in '82 ben ik in Delhaize Supermarkt beginnen werken.
3 jaar beenhouwerij, 20 jaar in de visafdeling als verantwoordelijke en sinds september 2005 werkte ik part-time als kassierster. Sedert augustus 2005 is ons gezinnetje vergroot met ons Maltezerke, Ruffy.
In december 2008 is onze lieveling, Joséphientje geboren! (dochtertje van mijn metekind, Emmily en Koen)
In maart 2013 kwam er een zusje en een tweede lieveling bij, ons Célestientje!
Nu ben ik op brugpensioen en ben ik aan het genieten van al de kleine dingen in het leven!
Prachtig gedicht over een hond!
De vriendschap van een hond is vriendschap voor het leven. Voor een ander niet te zien hoeveel een hond kan geven want ben je eens verdrietig dan kijkt hij je aan alsof hij zeggen wil Ik zal altijd naast je staan en al je dan weer vrolijk bent dan slaat hij met zijn staart en blaft alsof hij zeggen wil dat hebben we weer geklaard zo'n vriendschap is een wonder een wonder om te beleven zo'n vriendschap kan geen mens geen mens kan zoiets geven......
Nog een mooi gedicht!
Alles wat je vraagt is een aai over je bol Wat brokken en een beetje lol Samen wandelen in een bos Soms aan de riem maar het liefst lekker los. Als ik weg ben lig je op mijn jas op mij te wachten. Om het gemis van je baasje te verzachten. Je bent mijn aller trouwste vriend Die een lang en gelukkig leven verdiend. Ik hou van jou mijn lieve schat Wat zou ik moeten als ik jou niet had.
Een knuffel is zo fijn, een knuffel voelt zo goed. Een knuffel omdat het mag en niet omdat het moet. Een knuffel geeft je warmte, van twee armen om je heen, even met z'n tweetjes, even niet alleen.
Waarom honden beter zijn dan mannen! 1. Honden hebben er geen probleem mee, om hun gevoelens in het openbaar te tonen. 2. Honden missen je, als je weg bent. 3. Je vraagt je nooit af, of een hond wel goed genoeg voor je is. 4. Honden voelen zich schuldig, als ze iets verkeerds hebben gedaan. 5. Honden hebben geen kritiek op je vrienden. 6. Honden geven het toe, als ze jaloers zijn. 7. Honden zijn er duidelijk in, als ze uit willen. 8. Honden spelen geen spelletjes, behalve apporteren. (En ze lachen nooit als je gooit.) 9. Honden maakt het niet uit, welke videofilm je gaat kijken; het gaat erom, dat ze samen kunnen zijn met je. 10. Honden voelen zich niet bedreigt door jouw intelligentie. 11. Een hond kun je dingen aanleren. 12. Honden kunnen goed met kinderen overweg. 13. Je bent nooit achterdochtig naar de dromen van je hond. 14. Geweldige honden weten niet, dat ze geweldig zijn. 15. Honden weten wat "NEE" betekent. 16. Honden hebben geen therapie nodig, om hun gedrag te verbeteren. 17. Honden begrijpen het, als sommige van hun vrienden niet binnen mogen komen. 18. Honden lezen niet aan tafel. 19. Honden denken, dat jij een culinair genie bent. 20. Je kunt een hond huisregels bijbrengen. 21. Je kunt een hond dwingen, in bad te gaan. 22. Honden corrigeren je niet als je praat. 23. Middelbare honden voelen niet de drang je te verlaten voor een jongere eigenaar. 24. Honden vinden het geen probleem, als je je haar af laat knippen. 25. Honden vinden het prima, als je degelijke schoenen draagt. 26. Honden vinden het niet erg, dat jij de auto altijd bestuurd. 27. Honden trappen niet op een denkbeeldige rem. 28. Honden geven het gewoon toe, als ze de weg kwijt zijn. 29. Honden vullen jouw handtas niet met hun spullen. 30. Honden kijken naar je ogen. 31. Honden vinden je figuur prima. 32. Honden maakt het niet uit, of je je benen scheert. 33. Honden zorgen voor zichzelf. 34. Honden vinden het geen probleem dat jij meer hebt dan zij. 35. Honden menen het, als ze je een "kus" geven. 36. Honden zijn vriendelijk tegen je familie. 37. Honden zijn net zo geobsedeerd door jou, als jij door hen.
Zoeken in blog
Een heel mooi gedichtje!!!!
Ik heb thuis een potje
Op het potje staat 'verdriet'.
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn, huil ik niet.
Steeds als er iets tegenzit, er iets gebeurt wat ik niet wil, open ik het potje, gooi het er in heel stil.
Maar gisteren was de laatste druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.
Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal
Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje, dat was leeg.
Dus zie je iemand lopen, rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer, dan weet je,
haar potje is pas vol geweest.
Dit gecicht is van
Arinka Linders
Enkele mooie gedachten en gezegden
"Maak eens een zelfportret in plaats van een ander slecht af te schilderen."
"Degenen die dansten werden voor gek versleten door degenen die de muziek niet konden horen."
"Je kunt het verleden zo stijf tegen je aandrukken dat je armen te vol zijn om het heden te omvatten."
"Geluk is het gevoel niet alleen te zijn."
"Koester elkaars onvolkomenheden; juist die maken elk van ons uniek."
"Je ziet wel wat een ander heeft, maar je ziet niet wat hij mist."
"Beleef het samen dan blijf je dichtbij elkaar."
"Voor een ware dialoog moet je ervan uitgaan dat de ander wel eens gelijk zou kunnen hebben."
"Wie veel lacht, krijgt later de rimpels op de juiste plaats."
"De mensen die het meest klagen, kijken het minst om zich heen."
"Kon ik af en toe de stilte maar wat harder zetten..."
"Wacht niet tot morgen om de mensen die je liefhebt, te zeggen dat je ze graag ziet."
"Je kunt niets verkeerd doen als je jezelf bent, want niemand doet jou zo goed als jij."
"Vriendelijkheid is moeilijk weg te geven. Ze wordt bijna altijd teruggegeven."
Dit gedichtje heb ik ooit op school geleerd. Ik zet het nu op mijn blogske omdat ik het nog altijd heel mooi vind!
Avondliedeke
't Is goed in 't eigen hert te kijken Nog even vóór het slapen gaan Of ik van dageraad tot avond Geen enkel hert heb zeer gedaan;
Of ik geen ogen heb doen schreien, Geen weemoed op een wezen lei; Of ik aan liefdeloze mensen Een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns herten, Dat ik één droefenis genas, Dat ik mijn armen heb gewonden Rondom één hoofd dat eenzaam was,
Dan voel ik, op mijn jonge lippen, Die goedheid lijk een avond-zoen. 't Is goed in 't eigen hert te kijken En zó z'n ogen toe te doen.
Alice Nahon (1896 - 1933)
AFSCHEID
Eig'lijk ben ik wel tevreden 'k Heb me niet zo vaak vergist Huil dus om geen and're reden Dan dat je me mist
Als de ster die valt je toewenkt Ben ik bij je in je hoofd Elke keer dat je aan mij denkt Dat heb ik toen beloofd
Mag ik die paar laatste dagen Daar zijn, waar ook jullie zijn Samen zal de grens vervagen Tussen waar en schijn
Laat de kinderen erbij zijn Echt bij alles wat gebeurt Dan is het of wij weer wij zijn En niet zo verscheurd
Kom gerust met alle honden, Schilder bloemen op m'n kist Deel je tranen en je wonden Niets wordt uitgewist
Doe alsof 'k er zelf nog bij was Zeg me wat 'k het liefste hoor Denk aan hoe je steeds bij mij was Ga zo met me door
Draag me zelf, al kan het zwaar zijn Laat me dan ook niet alleen Doe gewoon, dan zal het waar zijn Ik blijf om je heen
Ga maar veel en lekker eten Maak geen heilige van mij Je hoeft geen dingen te vergeten 'k Blijf er altijd bij
Zing mijn liedjes, denk aan dagen Dat de zon over ons scheen Dan is alles te verdragen Ik blijf om je heen
Eig'lijk ben ik heel tevreden Als ik alles samenvat Alles had een echte reden 'k Heb jullie toch gehad 'k Heb jullie toch gehad
Vandaag ging ik eens van alles doen. Bellen naar mijn collega, boodschappen doen, eens bij mijn ouders.. enzovoort. Maar ons Ruffyke kwam in huis met een teek in zijn bil. Ik heb moeite gehad om hem te verwijderen, maar het is mij toch gelukt.
Teken zijn heel gevaarlijk. Ik ben gaan kijken op het internet en als hij er nog geen 12 uur in zit is er eigenlijk geen gevaar. Dat zal wel niet want ik borstel ons Ruffyke elke dag en zou het zeker gezien hebben. Hij moet het opgedaan hebben deze morgen. Gelukkig ben ik er zo veel mee bezig want als er besmetting is is er ook levensgevaar. Ik spuit hem in met een product tegen vlooien en teken, maar ge ziet maar, zo juist onder zijn staartje zal ik vergeten zijn hé. Ik ga nu nog meer controleren en "biestses" zoeken! 
![[Flag of Belgium]](http://flagspot.net/images/b/be.gif)
Hier ben ik weer! Het is meer dan een week geleden dat ik nog eens "geblogd" heb! Er is ook heel wat gebeurt hoor. 
Eindelijk kan ik weer "bloggen"!
