Wanneer de dag van morgen
zal gestorven zijn
De zon verdronken is
door de maan uitgelachen
Dan zal ik voort gestuwd
door de herinnering
Lopen zo snel ik kan
naar de nieuwe morgend
Om zodoende de nieuwe dag
die uit het duister rijst
De zon te redden uit
de eindeloze diepte van de zee
Lachend als de zon
hoog aan de hemel starend
Zijn dankende lach naar mij schenkt
dan zal ik vechten tegen de duister
Om steeds weer de zon
hoog boven mij naar ons geluk straalt
         Wanneer de avond
         Mij in zijn mantel hult
         En ik eenzaam
         Tussen de lakens kruip
          Dan weet ik ook dat morgen
          Niet gisteren kon zijn
          Maar dat ik van je hou
          Dat ik van je hou