Ik hou van rijm of een gedicht,

Ik hou van rijm of een gedicht,

dus van spelen met het woord.

Niet al te zwaar en ook niet te licht,

misschien gaat u daarmee akkoord?

We luisterden geboeid naar Hilde

’t zat ver vanachter in ons hersenpan.

We kregen wat we al zolang wilden

want we kenden er haast niks meer van.

Een werkwoord, ja, dát ging nog wel,

en persoonsvorm viel ook nog te begrijpen.

Dat lijdend voorwerp leek ik nu zélf soms wel

en bij substantieven begon ik ‘m te knijpen.

Grammatica was ooit m’n marteling,

nu gaat het allemaal veel vlotter.

Dat ik de ene na de andere fout beging

maakten m’n schrijfsels soms wat zotter.

Het eindeloos geduld van Hilde wil ik roemen,

haast  onverstoorbaar vervolgde zij haar pad.

Ik wil hier heus geen namen noemen

er zijn d’ er waar ze haar handen vol mee had.

Ons kofschip is weer opgepoetst,

zelfs de smurfenregel ging erin.

Met een dicteetje werd getoetst

hoeveel fouten maak je in één zin?

Dat leek al bij al nog wel te lukken ,

’t was slechts ‘n momentopname.

Nederlands heeft immers zo zijn nukken

dat zal eenieder hier beamen.

Onthou nu alles wat j’ hier hebt geleerd

voortaan zijn jullie schrijfsels wel okee.

Dan is er wel geen Hilde meer die scandeert:

“Lang leve de dt !”

Ludo Bisschops

Sint-Job-in-‘t-Goor, 16 december 2013