Mijn carrière,

Al rustend, met de glimlach op mijn wangen, schreef ik gisteren weer 'enkele' blaadjes vol.
Eerst nog effe twijfel of ik het hierop zou zetten...

Maar goh, waarom ook niet ?

Als jobstudent wat gaan serveren
dat deed ik jaren, tal van keren.
Na twee maanden aan de kust
heb ik een jaar in 't leger uitgerust.
Mijn wagen droeg een groot rood kruis,
ik reed er af en toe zelfs mee naar huis. 
Na den troep, al in d' eerste dagen
kreeg ik van mijn baas een grote wagen.
Die bak zat vol met wisselstukken,
chauffages repareren, dat ging lukken !
Met mijn diploma elektriek
trok ik naar een stinkfabriek.
Vier jaar lang hield ik dat vol,
m'n spaarpot raakte overvol.
Ik kocht een huis, ik trouwde.
't Was toen da'k heel mijn huis verbouwde.
Ik was zo heftig, zó verbeten
ze hebben dat op de metsersschool geweten.
'k Leerde chappen, tegels zetten,
metsen, voegen en een muur bezetten.
Dat ging vlot, 't stond buiten kijf:
ik zou gaan werken in een bouwbedrijf !
Twee jaar lang heel veel geleerd
maar toen ging het in Den Bouw 'verkeerd'.
Toen ik dat begrepen had
deed ik een examen aan De Stad.
Het leek de job wel van mijn dromen,
ik maaide gras, ik snoeide bomen.
Wéér een kans, wéér een examen
ik wou gaan werken in de haven.
Goed geslaagd en ik mocht gaan,
zes jaar lang zat ik in een kraan.
Daarboven op een meter of tien
verstopte ik zelfs een typemachien !
Maar dankzij loopbaanonderbreking
probeerde ik 'vertegenwoordiging'.
Ik wist al snel van wanten,
zocht in verhuur en verkoop mijn klanten.
Het had mij altijd al geboeid,
geen woonst of grond bleef ongemoeid.
Ik kocht zelf een bos, zette een huis.
In die branche voelde ik me het beste thuis.
Kostuum en das weer aan de haak,
carrièreswitch was in de maak.
Ik kocht een machien en een remorque
't was heel veel hooi op mijne vork.
't Was bezetten en 't was voegen,
het was zweten en 't was zwoegen.
Het was slijpen en 't was spuiten,
maar 't was ook zingen.. en veel fluiten !
Goh ! Wat deed ik die job toch graag !
Maar hernia was de eerste plaag.
Hup, we begonnen wéér van voren
en binnen drie jaar had ik twee immokantoren.
We werkten met zes mensen.
Wat kon een man zich nóg meer wensen ?
Eén in Brasschaat, één in Sint Job
en toen... toen hield het 'even' op...
Met slechts drie man verder in Sint Job,
dat was niet makkelijk, 'k zat soms strop.
Dus na een mooie jaar of tien
dacht ik het licht 't hebben gezien.
'k Verkocht mijn zaak met mij erbij
en deed er nog enkele rustige jaartjes bij.
'k Hoorde nog nimmer van een gast 
die zó vaak in z'n loopbaan is verkast.
Als ik nu enkel terugblik op dát stuk,
vind ik dat ik mag spreken van enorm véél geluk.
Ik was voortdurend in 't getouw
maar ik heb altijd gedaan ál wat ik wou.
Ben je nu van 't lezen moe ?
Toch wens ik jou ook zo'n carrière toe !!!

Ludo, Sint-Job-in-'t-Goor 1/4/2014