Waar ergens ben je nu? Ik wil je horen, ik wil je zien ik wil je stem en je vertrouwen... maar ik kan geen touw tot in de hemel bouwen.
Ik mis je zo enorm hier op deze aarde je had nog zoveel wensen in het zicht die allen op mij waren gericht.
Ooit zegde je mij, " ik wil je nog zien trouwen" daar heeft onze heer geen rekening mee gehouden... hij haalde u zo vroeg uit mijn leven vandaan in mijn ogen. Nu zoveel jaren later zijn mijn drie kindertjes geboren ze stellen zich de vraag "Mama wie is die vrouw daar op de foto"? Dan zeg ik hen met een gerust hart "Dat schattekes dat is oma lief" ze was mama's grootste hartendief.
We hebben haar veel te vroeg moeten laten gaan maar jammer genoeg konden we niet voor haar pas gaan staan
Oma, de weg was hard en lang voor jou, je was blij dat je op wandel kon gaan en dat geen mens u nu nog in de weg zou staan door al de pijn en je verdriet ben je van ons heengegaan
Maar geloof me we reden ons hier best ook al missen we hier iets het is een leegte zo zonder jou en soms sta ik daardoor in de kou dan kom ik naar je toe, stel me vragen k'weet niet hoe...
1001 dingen spoken dan door mijn hoofd waar ik geen antwoord op heb gehoord Maar toch weet ik dat je mij daar hoort, en dat je er bent door de aandacht die er wordt geschonken steeds ik naar jou foto kijk, is het net of je word weer even werkelijkheid kon ik het maar geloven, dat ik ooit nog eens naast je kan lopen.
Oma lief ik blijf je gedachten steeds in mij bewaren daarom heb ik dit gedicht voor jou geschreven in de hoop dat het me nooit ontgaat hoe ik met jou heb mogen genieten van het leven.
En als het dan toch gebeurd dan is het een teken dat mijn vlammetje ook uit het leven is gegrepen en dat we samen verder kunnen genieten van een welverdiend engelen leven.
Je kleindochter.
°opgedragen aan mijn oma die overleden is in 1989.
Liefs en knuffies van Blue-Eyes
