Op een dag in november, in de vierde eeuw N.C., reed de Romeinse soldaat Martinho op zijn paard naar de Franse stad Amiens toen hij werd verrast door een enorme storm. De lucht was zo donker dat het leek alsof het al avond werd en het regende en waaide verschrikkelijk. Martinho vervolgde ondanks de storm zijn weg, totdat hij ergens om hulp hoorde roepen. Het was een bedelaar aan de kant van de weg. De man rilde van de kou en was helemaal verzwakt. Omdat Martinho de bedelaar niks beters te geven had deed hij zijn mantel af, pakte zijn zwaard en sneed de mantel in twee. Een van de helften gaf hij aan de bedelaar, zodat deze zich kon beschermen tegen de kou. Op het moment dat Martinho de mantel om de schouders van de bedelaar sloeg hield de storm op. De lucht werd meteen strak blauw en de zon scheen volop. Het leek wel zomer.

Om de goede daad van Sao Martinho te herdenken wordt jaarlijks op 11 november de dag van Sao Martinho gevierd. Deze dag wordt ook wel gezien als het moment waarop er weer kastanjes gegeten kunnen worden. Een bekende uitspraak is No dia de Sao Martinho come-se castanhas e bebe-se vinho (op de dag van Sao Martinho eet men kastanjes en drinkt men wijn). De kastanjes worden geroosterd en de wijn is vaak Áqua Pé, of vinho licoroso Jeropiga.