Opluchting,
--------------
Vrijdag op controle geweest bij de oncoloog. Het was een hele opluchting te horen dat mijn tumormarker terug was gezakt. Godzijdank, goed nieuws en wat een pak luchtiger dat je dan voelt. Voor het zelfde geld ging het verder de hoogte in en zou me weer een pak onderzoeken te wachten hebben gestaan. Op de parking heb ik geweend van geluk en opluchting. Hierbij sta ik dan ook stil bij andere kankerpatienten die al zeg ik het zelf het veel erger te verduren hebben dan ik en altijd maar naar die uitslagen moeten wachten en ja krijgen ze goed of slecht nieuws te verwerken. Je merkt het zelf ook hoeveel stress en ongerustheid dit allemaal meebrengt. En hoe het je kan opkrikken aan elk sprankeltje hoop dat ze je kunnen geven. Of elk negatieve uitslag je de grond in kunnen boren. Ne mens is toch maar  een fragiel wezentje maar waar ik met bewondering naartoe kijk hoe sommige zo moedig hun ziekte kunnen dragen . Van mij krijgen alle kankerpatienten  de grootste onderscheiding die er maar is voor hun moed, hun angst , hun pijn , hun eenzaamheid soms , die ze moeten verbijten om hun ziekte te kunnen verwerken, en ook hun naaste omgeving die hun helpen om hun leed wat te verzachten. Lieve kankerpatienten mijn eer gaat echt naar jullie toe , want uit ondervinding weten we wat het in werkelijkheid is om hier mee om te gaan. Ik zou hier echt kunnen wenen en iedere kankerpatient omarmen om ze een beetje te kunnen steunen. Groetjes Liesje