ANTWERPEN - Donderdagavond ging in de Zuiderkroon Chateau Bravoure in première, de revueshow waar twaalf 55-plussers een maand keihard aan werkten. Hun inspanningen werden alvast dik beloond: op een paar schoonheidsfoutjes na verliep de show van een leien dakje. Daverend gelach en een staande ovatie vielen de jonge heren en dames dan ook te beurt.
Uiteindelijk treden de sterren uit de gelijknamige TV-serie met z'n tienen op in het poëtisch revuespektakel, maar dat kan de pret alleszins niet deren. In niet minder dan 30 acts krijgt de toeschouwer een opeenstapeling van zang, dans, sketches en verhalen voorgeschoteld.
Het publiek werd meteen in de juiste stemming gebracht met een zangsolo door de oudste van de bende. Maria D'Haenens leekt met haar 75 lentes onvermoeibaar. En dat is op z'n minst ook wat je kan zeggen van de andere jonge artiesten.
Dankzij het plezier waarmee de senioren op de planken stonden, duurde het niet lang vooraleer in de zaal de eerste bulderlach weerklonk. Ook de oh's en ah's bleven niet uit toen Marleen Sterck (57) aan haar drumsolo begon.
Oud-bankdirecteur Leo Franquet (67) kreeg met zijn gezette postuur de handen op elkaar tijdens zijn vertolking van de goede fee. Het doet even raar aan, een struise beer in een roze tutu. De tirades van kletswijf Yvette vermaut (58) zorgden dan weer voor de nodige hilariteit bij het publiek.
Het moet gezegd worden: hoed af voor de dames en heren. Gedurende 90 minuten geven ze zonder pauze het beste van zichzelf. En dat vond ook het publiek. Denise en Lilian zakten speciaal naar de Zuiderkroon af om hun nieuwe vedetten in actie te zien. ,,We hebben de serie op televisie helemaal gevolgd. We houden van het concept, dat een hoop senioren zich blijkbaar ook nog kunnen gedragen als pubers. Het hoeft niet altijd jong volk te zijn dat op het scherm verschijnt hé.'' Ook over de show zijn de dames het roerend eens. ,,Het was geweldig. Dubbel en dik ons geld waard.
Heb je ze zien glunderen trouwens toen de eerste mensen begonnen te lachen?
Ik denk dat ze heel zenuwachtig waren.''
De revue van Chateau Bravoure trekt nog door Vlaanderen tot 26 maart. U kan ze bewonderen in achtereenvolgens Antwerpen, Hasselt, Kortrijk, Leuven, Roeselare, Bornem, Knokke, Kortenberg, Overijse, Alsemberg, Gent en Dilbeek. Meer info op www.chateaubravoure.be of 070- 22.51.40.
Ze dweepten met James Dean en Marilyn Monroe. Ze zetten hun eerste danspassen op Glenn Miller en Elvis. Ze droegen de eerste jeansbroeken en bikinis. Ze kochten de eerste autos en haalden de eerste koelkasten en platenspelers in huis. Ze zijn geboren in de jaren 20, 30 en 40. Anno 2004 zijn het allesbehalve oude besjes en kreupele knarren. In Château Bravoure laten onze tantes en nonkels zich op een onnavolgbare manier kennen. Actief, energiek en artistiek.
"Château Bravoure is het verhaal van 6 jonge dames en 6 zes jonge heren van gemiddeld 65 jaar. Met een jeugdig enthousiasme zwoegen ze samen één maand lang aan dat ene moment van glorie: een avondvullende revue in de Antwerpse Bourlaschouwburg.
In tien afleveringen volgen de kijkers het relaas vanaf de zenuwslopende auditie, waarbij uit dertig genomineerden twaalf finalisten worden gekozen, tot en met de enige echte galavoorstelling.
Eén maand lang halen ze alles uit de creatieve kast. Zang, dans, cabaret, muziek Dertig dagen lang kneden ze hun talent tot een onvergetelijk spektakel, ondersteund door regisseur Carry Goossens en door gastdocenten als Guy Van Sande, An Nelissen en David Davidse.
Maar er is meer: in en om het kasteel van Château Bravoure spelen zich niet alleen de repetities af. De hoofdrolspelers zorgen er ook voor hun eigen kost, organiseren hun eigen leven. Een leven waarin ze allemaal een berg ervaringen achter de rug hebben: op de planken maar ook ernaast. Vandaag hebben ze niets meer te winnen of te verliezen. De boterhammen zijn verdiend, de kinderen opgevoed. Nu zijn zij aan zet. Met hart en ziel storten ze zich op hun taak. Het is erop en erover. Ook al wil het lichaam soms niet zo snel meer mee, de geest blijft jong en gedreven.
Gastvrouw Dina Tersago volgt het allemaal op de voet en registreert mee de vreugde en het verdriet, de romances en spanningen, de hilariteit en plankenkoorts. Wie ontpopt zich tot dé ster? Wie haakt af? Halen ze de première? En hoe reageren familie en publiek?
Château Bravoure brengt verrassende televisie, met in de hoofdrol twaalf opas en omas zoals u ze nog nooit zag. Twaalf mensen die bewijzen dat zoals één deelneemster het uitdrukte oud zijn niet betekent dat je alleen nog achter sanseverias kan zitten.
Marleen is een in Haacht wonende weduwe van 57 jaar. Ze heeft 4 kinderen en 3 pleegkinderen, waarvan er nog 2 thuis wonen. Ze heeft gewerkt als logistieke bediende in o.a. gevangenissen. Als bezige bij zit ze in tal van verenigingen waaronder de fanfare, harmonie, toneel,...
Haar levensmotto: Ik dans !
Als een witte raaf ben ik aan het avontuur van Château Bravoure begonnen, met als droom meedoen in een revue. Een maand lang, zang, drumact en acteerlessen in mekaar steken, maakten het boeiend. Een spannend en vermoeiend avontuur dat ik kan opbergen in mijn rugzak vol levenservaringen. Later, als ik oud ben, en knus in mijn schommelstoel zit, open ik nog eens deze rugzak vol herinneringen en zal ik alles met plezier herbeleven.
Yvette is een 58-jarige huisvrouw uit Izegem. Ze speelt al van jongsaf toneel en zit al 25 jaar in een amateurgezelschap. Haar voorkeur gaat uit naar rollen waarin ze een kletswijf of stoute vrouw mag spelen. Dat doet ze dan ook met volle overtuiging.
Haar levensmotto: Een dag zonder een glimlach is een verloren dag.
Château Bravoure was voor mij een unieke ervaring. Een maand als het ware in een commune te leven ver van de alledaagse beslommeringen. In die tijd mensen te leren kennen met grote gaven en kleine gebreken. Voor mezelf heb ik veel vrienden gevonden "au château". Ik heb een dagboek bijgehouden en zal daarvan genieten (met Gods zegen) tot anno 2050.
Yvonne is een echte diva die al sinds haar 10de op een podium stond. Haar hele leven staat in het teken van muziek. Ze was the leading lady van The Ladies, één van de eerste damesorkesten in Vlaanderen. Ze leerde piano spelen aan de muziekschool en het Conservatorium te Antwerpen. Daarnaast is ze een meester in het bespelen van haar accordeon.
Haar levensmotto: Klaar!
Op het kasteel voelde ik mij tien jaar jonger. Gezondheid prima, daar we zo een goede sfeer en groep hadden. Met Carry en Chris werken was heel plezant en ik heb nog veel bijgeleerd. Ik had na die fantastische maand nog langer willen blijven.
Antoine is een 57-jarige bon-vivant uit Melle. Hij geniet met volle teugen van het leven. Hij was vroeger de zanger van Fathers Brown. Een groepje waarvan de single werd uitgebracht in 35 landen, maar door een vroege split van de groep is de grote doorbraak er spijtig genoeg nooit gekomen. Antoine volgt nog steeds zangles.
Zijn levensmotto: Geniet van de kleine dingen
Door de kans gekregen te hebben aan Château Bravoure mede te werken, heb ik meer zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen gekregen. Ben ik opener naar andere mensen toe, en kan ik hen laten zien en voelen dat ik om hen geef. Ik heb in mezelf dingen leren ontdekken, die ik niet wist dat ik ze kon. En daardoor heb ik opnieuw de ambitie om met een orkest en een eigen programma bestaand uit mix van Nederlandstalige evergreens, Franse chansons, en jazz-standaards terug op te treden.
Leo Franquet is op zijn 67ste nog zeer actief. Hij heeft een carrière als provinciaal bankdirecteur achter de rug. Zijn reis door Indië en zijn fascinatie voor Ghandi maakten een ander mens van hem. Hij is zich daarna als amateurtoneelspeler wat meer gaan toeleggen op creatieve bezigheden. Hij werkt als acteur voor de West-Vlaamse politieschool en is model voor de Brugse Academie voor Schone Kunsten.
Zijn levensmotto: In de naam van Ghandi, van Mandela, en de vrijheid. Amen
Château Bravoure was een reis. Je vertrekt. Je laat geliefden en gewoontes achter je. Je kent je retourdag. Zolang zul je onderweg zijn. Leuke momenten, ook mindere. Leuke mensen, ook mindere. De balans maak je op het einde. Het was een mooie reis. En de TV-uitzendingen........... zoals die foto van dat boeddhabeeld. Echt was het mooier.
Monique is een uitermate fitte en lenige Brugse dame. Op haar 58ste doet ze nog vlotjes een grand écart en een pied à la main. Ze is dan ook 30 jaar danslerares geweest. Daarnaast is ze ook actief in het amateurtoneel en speelt ze piano.
Haar levensmotto: Doe wel en zie niet om
Een onverwachts avontuur waar ik halsoverkop het onbekende inrolde, mij tussentijds in mijn vaart afvragend waar ik aan begonnen was. Nu denk ik met weemoed en fierheid terug aan dit project, waarvan ik mocht en kon een blijvende schakel zijn in een ongeëvenaarde en buitengewone ervaring.
Geboren entertainer Maurice is 66 jaar en speelt gitaar. In de jaren 60 is hij beginnen zingen in bijberoep. Vroeger stond Maurice aan het hoofd van een drukkerij, maar nu is hij op pensioen. Hij staat graag op een podium en als hij er niet opstaat, wil hij de mensen toch aan het lachen brengen.
Zijn levensmotto: Maurice is altijd fris als het zomer is
Château Bravoure heeft mij vooral een fantastische ervaring rijker gemaakt. Ik bedank al de mensen die aan dit programma meegewerkt hebben, maar vooral Carry Goossens, Chris, Ann, David en Guy die ons enkele kneepjes van hun vak geleerd hebben in verband met stembeheersing, een tekst neerzetten, of een verhaal vertellen. Ik hoop deze unieke ervaring nog vele jaren met andere mensen te mogen delen, hen te beroeren, te ontroeren, en gelukkig te maken!
Brigitte is een vlotte en enthousiaste 60-jarige spraakwaterval uit Roeselare. Ze speelt 8 jaar toneel en danst al 25 jaar. Af en toe is ze te zien als figurant in een tv-serie. Brigitte is lange tijd gerante geweest van een kledingzaak. Brigitte geniet ervan om samen met haar vrienden een stapje in de wereld te zetten.
Haar levensmotto: Hoop doet leven!
Ondanks de kleine irritaties in het kasteel was mijn verblijf een aangename en unieke belevenis. De revue was een leerrijke en fantastische ervaring. Te mogen werken met Carry, Chris, David en de andere gastacteurs was een hele eer. Een maand om nooit te vergeten!
Geboren in 1935 uit muzikale ouders begon Francis als jongetje balletlessen te volgen. Hij studeerde aan de balletschool van de Koninklijke Vlaamse Opera terwijl hij tegelijkertijd een opleiding volgde aan het Vlaams Conservatorium Antwerpen. Hij danste 3 jaar in het ballet van de Koninklijke Vlaamse Opera maar stopte dan om zijn diploma te kunnen halen in de Royal Balletschool of London. Francis behoorde tot de wereldtop maar is nog steeds een bescheiden man die het dansen niet kan laten. Zelfs nu geeft hij nog altijd les aan jonge ballerinas.
Zijn levensmotto: Het kan altijd beter.
Voor mij een spannend avontuur met als doel samen met de uitgekozenen een revue tot stand te brengen in een mooie locatie in een korte tijd.
De oudste van de bende is een uitermate actieve vrouw van 75 jaar uit Borgerhout. Ze heeft een loopbaan achter de rug als ballerina bij de Vlaamse Opera. De laatste 15 jaar verzorgde ze optredens als zangeres in bejaardentehuizen.
Haar levensmotto: Pluk de dag, hou alle zorgen buiten!
Indukwekkend om te zien hoe zo'n verschillende mensen met hun "jonge" leeftijd erin geslaagd zijn om allen hun steentje bij te dragen aan deze revue. Dit was nooit gelukt zonder Carry en Chris. Wat een unieke ervaring, hier zijn geen woorden voor.
Om 7u.krijgen Marleen en ik van Leo champagne op bed.
Maurits brengt ons een serenade en Francis heeft koffie en ontbijt meegebracht.
Ach wat is dat toch lief.
Ik kruip bij Marleen in het eenpersoonsbed en we hebben weer veel plezier.We knuffelen elkaar.
Wij moeten nadien onze koffers pakken om weg te gaan, niemand is hier blij om, iedereen wil wel nog een tijdje blijven.
Peter en Lisbeth komen afscheid nemen. Wij bedanken hen nog eens.
Ook de crew neemt afscheid en dat zijn ook reeds een beetje onze vrienden geworden.
Om 10u. wordt er geknuffeld en geweend. niemand wil eigenlijk nog weg !!!!!
Wij nemen afscheid van elkaar en lopen verloren rond in het grote kasteel
Om 11u. zijn er belegde broodjes.
Wij eten iets maar niemand heeft veel honger.
Dina is er ook, zij wacht op ons op het terras waar we elkaar straks
tot ziens
zullen zeggen.
Er wordt ons gevraagd om nog eens onze gospel te zingen om de sfeer wat op te monteren.
Wij zingen wel maar de sfeer wordt er niet beter van.
Iedereen aan het wenen.
En daar komt de eerste wagen en gaat de éérste vriend weg..
Nog een afscheidszoen.
En .
Aan de auto, door de man of vrouw die iemand komt halen een welkomstgroet en weg is de eerste .
En zo de hele tijd door iedere tien min zien wij weer een andere vriend die weggaat ...
Marleen en ik zijn de laatste, wij nemen elkaar snikkend vast en beloven elkaar terug te zien, zeker mailtjes heen en weer te sturen. Zij was toch mijn slaapkamermaatje.
