|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wij vertrekken met de bus om 6,30 u. richting Brussel.
In het station aangekomen krijgen we in een restaurantje drank en broodjes.
Dan gaan we met de TVG naar Londen
David is onze gastheer hij regelt alles, wij moeten voor niets zorgen.
Er komt zelfs een man van het station ons begeleiden naar onze plaats.
De eerste wagon is er een voor ons alleen, wij en de cameraploeg natuurlijk.
Ongeveer twee uur met de eurostar en we arriveren we in Londen.
Tijdens de rit moeten we naar het restaurantje in de trein en we krijgen er weer
wat we maar willen, eten of drinken, "neemt maar wat je wil" word ons gezegd.
Wij stappen uit in Waterloo station een heel mooie entree.
We worden verwacht om 13 u. in de logés van de twee hoofdrolspelers van de
musical Famewaar we deze namiddag naar toe gaan .
Het is wel een kilometer te voet en Yvonne en ik zien dat zo niet zitten.
We zeggen tegen Kristof (een cameraman) kijk daar staat een Rikscha
dat zou beter zijn voor ons.
Meteen daarop roept hij die man en wij twee mogen plaats nemen.
Er wordt natuurlijk weer heel wat afgelachen, het is wel veel plezanter in het karretje
dan te voet natuurlijk, dus weeral geluk.
Aan de artiesteningang worden onze namen afgeroepen (het is grappig door een
Engelsman onze namen te horen uitspreken) wij krijgen een armbandje in plastiek
met onze naam erop dan mogen wij naar de loges.
Na een paar minuten komen de twee hoofdrolspelers.Zij vertellen wat over zichzelf
en over het spektakel Fame wij mogen ook vragen stellen. Die ene jongen heeft een
franse vader en een nederlandse moeder, en..... heeft in belgie gewoont "In Waterloo"
Er is zon verschil in de loges, het ene tafeltje ligt er zo netjes bij en het
volgende tafeltje is het een en al rommel, dat men denkt hoe vind die zijn of haar
spullen terug tussen die warboel.
De loges zijn veel kleiner dan bij ons en ook niet zo mooi, die artiesten worden
niet in de watten gelegd, zon klein plaatsje voor zoveel mensen in een loge van
5 op 3 meter zitten zeker 10 mensen!!!!!!
Wij hebben het hier in België toch heel wat beter.
Nadien gaan we naar een terrasje waar we weer eten en drinken krijgen.
Wij lopen nog wat rond en gaan een winkel binnen.
Maurits die zijn gitaar heeft meegebracht speelt een liedje, wij zingen dat het een
lieve lust is.
Er wordt gedanst tussen de kledingrekken en natuurlijk ook gefilmd.
Wij gaan naar het theater waar we de mooiste zitplaatsen krijgen.
Fame is heel mooi, (ook een mooi verhaal,) en wel toepasselijk op ons,
het verhaalt zich ook in een auditielokaal waar er allerlei kandidaten op af komen,
er wordt zeer mooi gezongen en gedanst.
De finale is buitengewoon er wordt een gele auto op scène gereden waarop en waar rond
gedanst en gezongen wordt.
In een woord : PRACHTIG. 
iedereen is er emotioneel van aangedaan
Het zijn allemaal grote artiesten die toch ondergewaardeerd worden.
Want steeds zijn zij op zoek naar werk, iedere zes maand worden er andere spelers ingelast
voor het spectakel, (die soms jaren duurt) en dit omdat er zeker geen routine mag inkomen,
er is daar zoveel concurentie, niet te geloven.
Zij doen een namiddag voorstelling en een avondvoorstelling en dit iedere dag!.....
Om 20 u.keren we met de eurostar terug.
Wij zijn in het grote station Brigitte kwijtgeraakt, toch wat paniek,
Na een half uur zoeken vinden we haar gelukkig terug, nog net voor de trein eraan komt.
Wij krijgen weer een wagon voor ons alleen, weer terug naar de restaurantwagon waar we terug kunnen eten en drinken.
We krijgen van David nog de opdracht om per vier O Happy Day te oefenen,
elk naar zijn eigen idee.
Ik moet een groepje vormen met Yvonneke Roger en Antoine.
Zingend komen wij om 23 u. terug thuis.
Wij gaan slapen
Een lange vermoeiende maar o zon héél leuke dag.
|
