|
Wij nemen afscheid van Robert.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Niet heel leuk zo vroeg in de morgen, maar ja het is zijn keuze, niets aan te doen.
Om 10,30u naar de repetitiezaal waar An Nelissen ons staat op te wachten.
Zij leert ons enterentaiment.
Wij moeten een stukje straattoneel verzinnen in een opdracht die zij ons geeft.
Wij hebben 1 uur de tijd om dit voor te bereiden!!!!
De mannen en de vrouwen apart.
Er moeten drie liedjes in voorkomen.
An helpt ons natuurlijk maar wij moeten onze gedachten samensmelten en zij stuurt het in goede banen.
Het thema voor de vrouwen is, "een vrijgezellenavond," Brigitte gaat morgen trouwen.
Er wordt druk nagedacht en we overleggen wat en hoe we er iets moois kunnen van maken.
Brigitte zal tussen het publiek gaan staan, ik kom een aankondiging doen (An zegt dat ik voor die dingen de beste stem heb) dan zal Yvonne komen met haar accordeon en Marleen met de trommel zij zullen een liedje spelen.
Monique ,Maria en ik gaan dansen en zingen,
dan weer een kleine tekst, en dan zing ik Que serra solo.Dan nog een liedje samen. .
Ik ben natuurlijk weer dolgelukkig.
De mannen, dat zal iets van een soldatenmaat zijn dat ze terugzien na lange tijd.
Een uur later moeten we onze kunsten tonen aan de elkaar (de cameramensen zijn er ook steeds bij natuurlijk)
Het valt reuze mee en An is zeer tevreden.
De mannen dat is wat minder, maar in ieder geval ook goed mits de nodige aanpassingen.
Wij vertrekken met de bus naar de markt in Hasselt.
Het is heel mooi weer en er is veel volk op de terrasjes.
Onze opvoering lukt opperbest terwijl ik zing van Que Serra neem ik een klein meisje bij de hand,(een meisje van ongeveer 5 jaar dat bij haar oma zit op een van de terrasjes) ik neem het meisje mee tot op het marktplein en zing voor haar.
Dat valt zéér goed mee en An is in ieder geval zéér tevreden van de gegeven prestatie.
An geeft mij een complimentje, ze zegt: goed gezien van jou met dat meisje.
(Ik loop op wolkjes voor de zoveelste keer)
..
Nadien komt het meisje mij vertellen dat ze mij de liefste en de leukste madam vond.
(Ook haar oma straalde.)
Een hele eer want wij hadden pruiken op en sjofele kleren aan.
De mannen zijn ergens anders aan het spelen zo zien wij hen niet bezig.
.
Wij gaan op een terrasje limonade of een koel pintje drinken, we wachten op de mannen.
Er zijn daar op dat terras West-Vlamingen, zij komen direct naar mij,want ze horen dat ik ook dat (bijzondere onverstaanbare) taaltje spreek.
Dat is voor mij echt leuk.
Ze zeggen hier : overal waar men gaat,daar zijn West Vlamingen
Na een kwartier zijn de mannen er, ook zij hebben dorst .Ze zeggen dat het ook leuk en goed is geweest bij hen.
We praten nog wat na,en genieten nog eventjes op het mooie terrasje.
Om 19 u. zijn we terug op het kasteel.
Dan horen wij pas dat de bedoeling van deze namiddag was om ons te testen op improvisatie.
Wij hebben trek in frietjes met kip.
 
Dus wij, Yvonneke en ik met de car, de rest met de fiets naar een frituur.
Een ouderwets dingetje waar ze zeker niet zo opeens veel volk gewoon zijn, maar er wordt veel gelachen en vertelt
Wij spreken ook nog eens over Robert hij is nog maar pas weg en hij heeft al zoveel leuke dingen gemist.
Het is 21 u. ik ga nog een duikje nemen in het zwembad de anderen vinden het water veel te koud, het is nochtans zon warme dag geweest.
Een uurtje later kom ik terug binnen,ze zijn aan het telefoneren.
Ik vind het veel te laat om nu nog iemand te bellen.
Ik zie Leo alleen buiten zitten, ik ga naar hem toe en wij hebben een toffe babbel.
Onze groep telt nu nog maar 11 mensen wij hopen dat het zo blijft, dat iedereen mag meedoen in de show, want dat werkt nog altijd deprimerend die gedachte dat er iemand moet afvallen.
Christoph ( een van de redacters) belooft mij een boek te brengen die hij goed vindt en waar ik zeer veel interesse naar heb.
Ook jij leeft eeuwig heet het boek, de schrijver is Bernard Jakoby.
Oef
.. weeral na middernacht.
|
