Na onze siësta mag ik met baas Jef naar het hondentoilet. De sneeuw is gesmolten en er blijft een glibberige massa slijk over. Baas wou naar het hondentoilet maar op het laatste moment wou ik toch nog even naar rechts.  Toen kwam er een oorverdovende knal, baas ging onderuit, met een smak kwam hij terecht op de grond, zijn handen, zijn knie en ook een ferme buil op zijn hoofd. Ik ben er maar vandoor gegaan want toen hij recht kwam was er een kermend geluid.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hij strompelde de keuken in waar baasje Anneke stond te kijken waar al dit geluid vandaan kwam. Toen hoorde ik baasje Anneke schateren, ik kwam dan maar met mijn kwast, vrolijk kwispelend aangelopen daar ik hoorde dat zij zo vrolijk was. Baasje Anneke kreeg de slappe lach daar zij een voorstelling kon maken van Baas Jef, soms denkt hij dat hij met een dartel veulen te maken heeft. Baas Anneke verzorgde met heel veel liefde de wonden maar iedere keer kreeg zij de slappe lach.” Foei hoor dat hoort niet” maar toch !!!

Baas Jef kon er toch nog mee lachen hoor. Baasje Anne zei dat zij beter in de toekomst een Chiwawa konden nemen. Maar toch ik weet dat zij mij met” zo veel liefde” opvangen en dat zij niet anders zouden willen dan een trotse, eigenzinnige, eigenwijze maar o zo lieve barsoike. Ons Iwanneke, de stoere bink.

(geschreven door anneke goegebeur)