In de winter wordt de wereld steeds vriendelijker en vrolijker van feestelijke zonder zorgen. Het is leuk om in december wakker te worden. En weet dat het nieuwe jaar binnenkort komt. Versierde kerstboom en verlichting, geschenken, Brugse kant bij het raam. En ik, zoals in mijn kindertijd, pas de dagen aan, zodat er nog maar één nacht overblijft. Ik wil een oudejaars bruisende tafel, ik wil een salade, "De ironie van het lot", en voor de kerstman om weer te komen, ik wil fantastischeverrassingen. En laat het gebladerte vallen, maar als de vakantie is gekomen, willen we een beetje magie anderen geven verwarmte.Geschenken zullen weer verschijnen onder de kerstboom , onopgemerkt, zoals altijd. En het zal over het speelgoed schijnen. Live, echte ster. En de kaarsen op tafel zullen worden verlicht, als een teken van liefde, als een toekomstige code. Het is leuk om in december wakker te worden. En weet zeker dat het nieuwe jaar komt.
Rising Sun, Dying Month, Every day I love you and I wait. Maar sterker dan de maand, en malser dan de zon, hou ik van de gouden ster. Die gouden ster die flikkert glinstert in de mystieke mist van de zonsopgang en in de stilte van de avond, is het koud en mooi, het zendt een glans naar de aarde. Voor hen die overdag moe zijn en vijandig en zorgzaam, spreekt deze glans van liefde, voor degene die hopeloos hopeloos in de duisternis is, brandt hij van hoop. Dat is waarom ik zo van die ster charmer houd. Ik leef tussen dag en nacht, van mijn hart heb ik me geleerd om te dwalen. Niet overwinnend, maar zacht in het volgende uur.
Elke dag, en in de hitte, en bij slecht weer, verzamel ik een mozaïek van geluk, van geluk en dromen, van hoop en lentebloemen. Van de glimlach van vertrouwde mensen, vriendelijke woorden en van de brieven van vrienden. Maar zodra een patroon ontstaat, is onopvallende moeite als een dief, sluipen, het zal me benaderen. En het mozaïek op de vloer zal worden gegooid, en lacht om tranen over mij, maar de deur sluit voor rampspoed, verbied ik mijn ziel rouw en ga weer aan het werk. Elke dag, en in de hitte, en bij slecht weer, verzamel ik een mozaïek van geluk.
De trottoirs zijn verstopt, overal is het wit-wit.Sneeuw-sneeuw-
sneeuwval. Genoeg voor schoppen, voor schoppen en krabbers,
voor grote vrachtwagens.De sneeuw was 's nachts dik en wit.
Vanuit de sneeuw in de kamer is het licht. Blaast lichtjes de
pluizen op, en dewinterzon staat op. Zoals elke dag, voller en
beter, vollediger en beter wens ik jou voor het nieuwe jaar.
Met de zon gebogen over de donkere aarde, met mijn blik, omhels ik het hele doorkruiste pad: ik zie dat de duisternis van de woestijn is gedoofd. Dag gedoofd en leidde de nacht.
Gewoon iets vreselijks flikkert met een patroon.Wee het verleden door geheim verwijt. In de verwarde loop van onrealiseerbare dromen. Er zijn miljoenen tranen daar vergoten.
Het is een schande en pijn dat het zo onbegrijpelijk is. Deze waasplekken gloeien, het is alsof de boodschap die niet is bereikt. Alles, oh, alles, zou er alles mee dragen!
Ik feliciteer je met het aanbreken van de dag. Op de stromende, slaperige ochtend. Op deze zachte inktkleur. Gescheiden aan parelmoer.
Gefeliciteerd met de kristallen wereld. Raak hem aan hij breekt, hij wordt roze sterrenstof opgelost bij zonsopgang.
Ik adem stil op het glas en raak mijn lippen nauwelijks aan, de gevoelens worden subtiel verscherpt hiermee feliciteer ik ook.
Gefeliciteerd! Ik wens een mirakel ter ere van het feit dat de lucht helderder wordt. Ter ere van het feit dat er een nieuwe dag komt, wens ik sneeuw.
Ik wens een slokje vorst. Gouden melodieën van de schat, Een zaal leeg in de geuren van een roos. En ook sprekende blikken.
Ik wens de dromen van dronkenschap, om de vleugels langer dan staal te maken, wens ik liefde en geluk, hoe afgezaagd het ook zou klinken.
Ik feliciteer u met het aanbreken van de dag. Het is nu opgelost in kleuren. En zal bijna spoorloos verdwijnen. Maar is het niet, een glorieuze vakantie?
Ik vraag vandaag niet om geschenken van de kerstman. En ik verwacht geen feedback voor daden van verschillende mensen. Ik wil gewoon de hete tranen stoppen. Degenen die steeds meer uit ons hart stromen. En iedereen heeft een heel zwaar kruis en hun rug is gebogen. En voor geluk moet je opnieuw betalen met tranen. We weten niet hoe we levend moeten koesteren, maar we waarderen de graven, om de aarde één keer per jaar te besprenkelen met zout verdriet. Het nieuwe jaar spaart niet en het oude leven neemt niet weg. Je hoeft alleen maar zelf naar de hemel te kijken. En beschuldig je eigen beschuldigingen, afwijking, en haast je om het oneindige gezin over liefde te vertellen. Schiet op alsjeblieft, het leven eindigt altijd abrupt. Neem de dichtsbijen en dierbaren van ons weg. En de pijn van de ziel is gescheurd, arm, met een knal. Ik zal een paar wonderen toevoegen aan mijn niet-feestvers: ik knuffel je geliefden, de hele wereld zal een ogenblik verharden. Verzamel de meest nabije zielen rond je tafel. En, met een glimlach, vier de geboorte van het nieuwe jaar. En maak geen ruzie met de komende dag. Alles is ijdelheid. Het belangrijkste is mensen Iin je armen te sluiten. Wordt niet ziek en laat het hart van de beledigingen geen pijn doen. Begrip, tederheid, liefde, vergeet het niet. En hiervoor zal de Heer ons belonen met genade. Laat het verdriet van verlies nooit op je vallen, maar laat je familie zich op een moeilijk moment haasten om te helpen. Als het somber is, betekent dat dat we de schuld hebben. Haal de licht stralen als de zon, naar de menselijke ziel!
Ik keek er naar uit , naar het nieuwe jaar.Ik zit onder de
kerstboom. Daar bescherm ik geschenken.Ik bescherm ze
tegen iedereen!Ik wacht op mijn kindreren en kleinkinderen.
En ik zeg:"Veel geluk met het nieuwe jaar 2019".
Ik wens jullie allemaal het beste. Ook voor mijn blog
vriendenen vriendinnen.Gelukkig nieuwjaar !!!!
De ijzige ochtend scheen en zong, de tweede is slechts een dag, want het sneeuwt buiten. En de lucht rondom is zachter rondom, en oogverblindend licht schijnt overal! Ik liep door een bosje opgewarmd door de zon, droog gras bedekte mijn pad en een dunne korst van de eerste sneeuw, alsof diamanten hier zijnverspreid. En ik herinnerde me hoe we samen aan de kust in de zomer langs deze weg liepen. En dezelfde wind, verlegen wind, kuste ons en stoorde je. En zo goed en vrij was ik. Het spijt me dat ik vanochtend zonder jou heb gesproken. En ik vroeg je schuchter om je. En ik hoorde aan de telefoon : "Hallo, het lot!" De ijzige ochtend scheen en zong, de tweede is slechts een dag, het sneeuwt buiten. En de lucht rondom is allemaal zachtblauw. En de ontmoeting was de gelukkigste van allemaal.
Liefde en vriendschap worden onderscheiden. Maar hoe kan ik dit onderscheiden? Ze willen gewoon verwerven, alleen we kunnen er geen verbergen. Lege gedachte. Bedrog is tevergeefs. Soms is vriendschap zachte
en gepassioneerd, verlegen, het hart beweegt het bloed, en zelfs draagt het een gevaarlijke brand.
Liefde en vriendchap is zo moeilijk te ondescheiden.
Iedereen die wil om te worden gehoord. Leer te blijven zwijgen, zeker toe te passen. Hun mond afdichting. Scheld niet voor de oorzaak. Het woord van leugens, en zelfverzekerd en moedig. De lippen knijpend houden .
Alles in paren en je bent alleen. Niemand kent je angst. Een glas vrolijke wijn uit de leegte slaat niet op. Een alsem bitter kreunen. In de nacht, de wind pakt. Eén.Maar alleen HIJ is nodig, de ene in de hele wereld. En zonder dat kun je niet ademen, kalm de pijn van het hart niet. Je koude hart kan het niet warm houden zonder het. Wacht, het is allemaal weg en weg, en de dagen rennen onverbiddelijk. De vreugdeloze keten van jaren. Het leven gaat langzaam voorbij.
Het hart zal je in alles helpen, en zelf een keuze maken.
Wees niet alleen bang voor moeilijkheden, het leven zelf zal alles op zijn plaats zetten. Ze wordt jou gegeven als een geschenk van God. Weet, leven is geen plaats om naartoe te gaan. En het is goed, wanneer we het beste licht beheren, de juiste, om te gaan.
Er zijn heldere momenten. De aarde is zo onvergelijkbaar goed.
En onaardse bewondering. Aan de maker van de geurwerelden
draagt een bloem en de vogel zingt een liedje. De schepper van zijn
schepping bedankt. O, als het zou versmelten met de bloem en de vogel,
en de hele aarde. En met hen, zoals zij, bid met één gebed.
Zonder woorden, zonder een gedachte, zonder een fluistering.
Ontzag van een trillende ziel om te branden.
Ik wil blije gezichten zien, en dat alles gezond was, met een wens die ik voor altijd afscheid wil nemen, en dat we allemaal gelukkig moeten, en zouden leven. Om dit te doen, heb je niet te veel nodig. Leef goed en voor het hart. Beoordeel je acties heel strikt, het leven verandert niet voor een schijntje.
Ik ben klaar om naar het einde van de wereld te rennen, ik ga ermee akkoord
om honderdduizend mijl te gaan. Alleen maar om je weer te zien, alleen om
een moment met je te hebben. Hoe ik wil dat je mijn handen aanraakt, met
een wang naar mijn wang. En laat het niet lang duren, maar blij om te
blijven. Nergens kan ik verlossing vinden van mijn liefde, ik heb me er
volledig in geworpen en ik leef het. Ik wanhoop wanhopig in verlangen
om de jouwe te zijn, draag het in mezelf, en ik vind geen plaats voor mezelf.
En voor mijn liefde zal ik volledig antwoorden. Er is geen mooier gevoel meer
in de wereld. Laat zelfs in die liefde, ik niet alleen zal blijven.
Tegenslagen ondanks jou koester de vriendschap altijd zorgvuldig.
Nuttige vrienden zullen helpen. Met bedrog kun je beter geen grap
maken,ze zullen tenslotte uit elkaar gaan. En als je pijn hebt in
deze wereld, zullen de vrienden voor altijd bij je blijven.
Vrienden zeggen: "Alle middelen zijn goed om te redden
van boosaardigheid en ongeluk, zelfs een deel van de tragedie,
zelfs een deel van de ziel. " En hoe kan ik de passie verbergen,
Liefde komt, rust, slapeloosheid, koorts en loomheid, groeit met angst en achterdocht, voedt zich met tranen en gebed. Dan leidt ze een ongelijk gevecht met trucjes, bedrog, chillen, dan zal ze jaloezie geven aan de beledigingen, en de warmte van liefde zal vanzelf uitsterven. Liefde is het patroon. Vergane gevoelens zullen niet opfleuren. En denk aan mij verkeerd is er enig nut? Immers, je verdriet, geloof me, klopt niet, en je zult helemaal niet door liefde worden misleid, maar eenvoudigweg is de periode van liefde verlopen.
De denneboom is zo donker, ook al kijkt de maand tussen lange takken. Dat leidt tot slapen, word je wakker, die molen, dan een nachtegaal. Die wind is een stille kus.
Die geur van violette nacht. Die schittering van bevroren afstand. En de wervelwind van het nachtelijk gehuil. En slaap zachtjes tegen me, en verdrietig, dat ik hoopvernietig met een droom.
Mijn engel, mijn engel is ver, waarom heb ik zoveel lief?
Groen hout wordt geel, beven, bladeren vallen. Ah, alles vervaagt, alles vervaagt. Alle gelukzaligheid, alle schittering van schoonheid.
En de zon boven het bos. Met een sombere straal wordt wakker: om te weten, het is een voorbijgaande zomer.
En ik, ik zou graag huilen, dus mijn borst was uitgeput van angst. Deze foto herinnerde me aan ons vaarwel aan jou.
Ik wist, afscheid, dat je spoedig de woning van de hemel zou worden. Ik was, de vertrekkende zomer, En jij, het stervende bos.
Wervelende en lachende sneeuwstorm voor het nieuwe jaar. Sneeuw wil vallen, en de wind niet. En leuke bomen, en elke struik, sneeuwvlokken, zoals lachen en zingen. Dans on the fly.
Moge er altijd bloemen en verrassingen in je leven zijn, glimlachen en goede gebeurtenissen. Ik wens dat je dromen en verlangens uitkomen. Voor je familieleden gezond en dichtbij zijn. Laat de vreugde je elke dag versieren, en de schitteringen spelen vrolijk in de ogen. Je geeft warmte, je straalt goed, en hiermee schitter je helderder dan diamanten. Laat leven worden gevuld met geluk en licht. En het zal de liefde zijn van alle geliefden die opgewarmd worden. Ik wens je fantastische, magische momenten. Ik zal je vanuit mijn hart zeggen: "Een gelukkig nieuwjaar 2019!"
Ik ben weer alleen, zoals tien jaar geleden. Allemaal hetzelfde park rond, achter de spar dezelfde sterren. Van de vogelkers en met de limoenen de vertrouwde geur. Er zijn ergens blaffende honden. De wind waait fris. En de avond langzaam keert met onzin terug, waardoor dromen steeds minder worden. Ik woonde hier als een jongen, nauwelijks op de leeftijd van zestien. Met een hart vergiftigd door bewustzijn en lezen. Ongemakkelijk als een kind, verlegen als een dichter. Dit lawaaierige park diende me als een eenzaamheid, ik had geen vrienden. Voor vrouwen was timide, en in de schemering ik keek de parren met lusteloosheid, maar in mijn dromen vond ik alles, alles wat ik wilde schrijven als eeen dichter.
Achter een raam in een wit veld . Twilight, wind, sneeuw.
Je zit waarschijnlijk thuis, in je lichte kamer. De winteravond is kort,
leunde over de tafel: of je nu schrijft of leest, of je nadenkt over wat.
Voor het feest, Kerstmis.
De witte berk onder mijn raam heeft de sneeuw bedekt. Precies zilver. struiken aan takjes. Op de grond en thuis Op witte parachutes De winter komt eraan! De sneeuwvlokken zijn sterren. Ik kijk van onder de armen. Vlokken twisten en dansen in de lucht.
Zachtjes valt de sneeuw de zorgen van mensen in slaap, en wist het patroon van de sporen die iemand heeft vertrapt, alles lijkt plotseling eenvoudiger, zonder allerlei domme dingen, die levendiger benadrukken dat het leven duurder is. De sneeuw valt stil terwijl hij valt, rust zal potholes nivelleren, kuilen van ijdel leven. Zoals een engel met zijn onstoffelijke en tedere hand pijn en woede zal verlichten dat het hart ongenadig geknaagd is. De sneeuw valt stilletjes ons allemaal zwijgend, en de alledaagsheid van gedachten wordt een octaaf hoger, in die zin dat het magie, zodat we een rechtvaardige ziel worden, eerder, rustiger en een beetje schoner.
Achter een raam in een wit veld . Twilight, wind, sneeuw.
Je zit waarschijnlijk thuis, in je lichte kamer. De winteravond is kort,
leunde over de tafel: of je nu schrijft of leest, of je nadenkt over wat.
Voor het feest, Kerstmis.
De witte berk onder mijn raam heeft de sneeuw bedekt. Precies zilver. struiken aan takjes. Op de grond en thuis Op witte parachutes De winter komt eraan! De sneeuwvlokken zijn sterren. Ik kijk van onder de armen. Vlokken twisten en dansen in de lucht.
Zachtjes valt de sneeuw de zorgen van mensen in slaap, en wist het patroon van de sporen die iemand heeft vertrapt, alles lijkt plotseling eenvoudiger, zonder allerlei domme dingen, die levendiger benadrukken dat het leven duurder is. De sneeuw valt stil terwijl hij valt, rust zal potholes nivelleren, kuilen van ijdel leven. Zoals een engel met zijn onstoffelijke en tedere hand pijn en woede zal verlichten dat het hart ongenadig geknaagd is. De sneeuw valt stilletjes ons allemaal zwijgend, en de alledaagsheid van gedachten wordt een octaaf hoger, in die zin dat het magie, zodat we een rechtvaardige ziel worden, eerder, rustiger en een beetje schoner.
De witte berk onder mijn raam heeft de sneeuw bedekt. Precies zilver. struiken aan takjes. Op de grond en thuis Op witte parachutes De winter komt eraan! De sneeuwvlokken zijn sterren. Ik kijk van onder de armen. Vlokken twisten en dansen in de lucht.
Laat me mijn leven niet met iets begiftigen, ik hou er niet van advies te geven aan anderen. Maar het feit dat ze me haar vrienden gaf, wil ik vermijden. Ik wens je minder ruzie, en strijden om meer aandacht te hebben voor je buurman, en te zwijgen wanneer de woorden tevergeefs zijn. En degenen die ongelijk hadden, kunnen vergeven. En sla nooit laf in de rug, en, indien mogelijk, sla minder vaak in het gezicht. Laat je hart nooit koud worden, laat je lachen vrolijk zijn. Misbruik het buitenlandse heiligdom niet. Weet hoe je jezelf en iedereen moet respecteren. Ik wens dit in alledaagse problemen. Je vergeet het optimisme niet. Geruchten zijn niet bang, roddel voor altijd in de buurt. Ik wil dat je vanaf nu een steun blijft voor diegenen die vrienden kunnen worden. Verneder niet, verneder jezelf niet en probeer oprecht lief te hebben. Ik wens jou veel schoons en dieps. God zegene je om het kwaad achter zich te zien. Ik wens geen slechte ondeugden te hebben, niet om de oorlog te kennen, niet om de kinderen te overleven. Ik wens je een lang en gelukkig leven, een goede sterke gezondheid, hartelijkheid, ik wens je een vriendelijke belangeloze kracht in de hoop je dromen waar te maken. En voor mezelf wens ik het laatste. Zodat in het uur van de moeite, tenminste een dag, zelfs een nacht, ik weet dat ik altijd vrienden onder deze hemel vind. Ik ben klaar om mij te helpen, en wens ieder een gelukkig 2019.
Met Kerstmis zijn de wolken helder en wordt het winterkleed
gekroond door sterren. Verspreid naar de top van de bergen,
dennenbos met ijslaag einden. Met Kerstmis brengt
iedereen een verrassing. Deze is ingepakt in kerstpapier.
Het verborgen geheim staat nu onder de dennenboom.
Tot het nieuwe jaar er is.
Ieder van ons heeft een kans in het leven, en ieder van ons heeft zijn eigen hoogtepunt. Die, in een oogwenk zwevend, snel naar buiten ging, en die de helft niet bereikte. Elk heeft zijn eigen lot, en elk vindt everest. En God geeft niemand enige twijfel en gebed voor zijn haalbare kruis. En hoe moeilijk het zou zijn om te gaan: ga liggen, kruip en klim weer. Heer, maak het ons gemakkelijker op het pad. Zegene liefde om ons te helpen. Met liefde kunnen we alles overleven.
Geef mij op oudejaarsavond een oneindig vertrouwen in ons dat zelfs een gevangenschap van zorg. Ik wil warm uit mijn ogen zal stromen. Geloof dat voor ons en mij Leven geen marteling zal zijn. In wat uw lot zal zijn. En geen reden voor grieven. Geef me een nieuwjaar. Iets dat niet voor altijd te koop is. Weet je, het leven is als bloemhoning, als een liefhebbend persoon knuffelt wanneer de dageraad verlichte sneeuwvlokken betreedt. Gewoon het belangrijkste liefdesgeheim, alles geven en liefhebben. Geef me het nieuwe jaar niet auto en niet een ring, en de hoop dat de pijn zal overgaan. Zet het in de palm van mijn gezicht, ik ben niet bang om mijn ogen dicht en om in slaap te vallen op je schouder. Ik vind het niet erg, ik ben alleen "voor" Geluk is wanneer wij twee. Geef me voor het nieuwe jaar De meest tedere favoriete look. Zonder dit is deze wereld alleen maar ijs. Ik heb niet lang terug gekeken. Het heden ben jij. Alle verlangens, dromen tellen niet. Ik heb genoeg van één droom. Elk jaar bij je zijn ...
