Weer zonsondergang zonsondergang onder de gouden bruiloft.In het bos zingen al heel lang nachtegalen. En in het geritsel van bladeren, als in een fluisterend afscheid, hoor ik je erkenning van liefde. De akkoorden van dromen klinken met een zilveren snaar. Ik ben nog steeds zo warm in mijn open armen, ik haast me om geen afscheidscarnaval te missen. Ach, haast je niet in de herfst, de jurk eraf trek hem in onstuimige strelingen onder de zijde. Ach, val, haast je niet, want het is nu geliefd, laat het geluk onder de vleugel langer aanhouden, laat je hart ontmaskeren, je warmte is bewaard, maar haast je niet, ik moet mijn hart eruit halen. houd, blijf, deel met de vergulden. Kijk opnieuw in het venster onder de verstrooiing van de dageraad. Op de zintuigen bespeel een nog steeds niet gezongen noot.Harmonie van liefde in mijn hart geef het. Ach, val, haast je niet, onder de spatten van de dageraad. Met een kristallen traan om je te bekeren van schuldgevoel. In mij, net als de hop, speelt de zomer. Ach, val, haast me niet, rijg een spinnenweb, knarsenin de kruin. De gewenste term, om nog steeds geliefd te blijven.Ik wil zelfs nog voordat de sterren vliegen liefhebben. Gemorst een druppel goud aan mijn voeten.Als gulle schulden voor het verdriet. Ah, herfst, wees niet aan het draaien, huil niet voor de deur. Ik geloof die lente, als een vakantie, ik zal wachten ...
Hoeveel in het leven wil ik zeggen, hoe weinig we echt zeggen. We zijn zo bang om onze hart te openen en ons als een slak in het lichaam te verbergen. Hoe zelden praten we met elkaar. We hebben haast, we haasten ons altijd ergens naartoe. Soms weten we niet wat we doen enstoppen weopnieuw. Hoe weinig warmte dat we geven aan degenen die het nodig hebben, soms gebeurt het. Iemand zal glimlachen en dan komen we langs, dat moment vergeten. Kijk niet vaker naarhet gezichtom te zien wat er in je hart gebeurt. Misschien is er iets binnenin, dat nuttig kan zijn in het leven. Misschien zullen we alles daarzien dat al een lange tijd heeft gezien, dat we soms in het leven klein vonden. Maar alleen de tijd die we altijd gemist hebben. Dan praten we misschien, en laten we zeggen wat we wilden zeggen. Maar voor nu, als een vis, zwijgen we en verbergen we ons hart opnieuw in een vermoeid lichaam.
Het meest noodzakelijke woord, het woord waar je op wacht. Het woord dat je zoekt, maar je zult het nooit vinden. Als je het hart opent, maakt het je niet uit. Het kan heel moeilijk zijn voor hethart, het is moeilijk om woorden te vertrouwen. Maar je gelooft nog steeds, geloof, tot het trillen in je handen. Wat is het zelfde woord. Wachten op iemands lippen. Wat zou eens breken in de afgrond van je borst. Om per ongeluk te blijven. En nooit voor iets. Wat zou er gebeuren als verdriet in zijn strop valt. Iemand die heel dicht bij je staat. Stil fluisterend. ik hou van.
Drie partners: Mind, Heart and Soul. Ze liepen zonder haast over de onbewoonde weg. En ze fluisterden over het leven, over zichzelf en over hun waarde in het menselijke lot. Ik hoorde toevallig een gesprek. Het leek erop dat het eerder een geschil was. Zoek uit, wie van hen, de drie, is belangrijker. En wat kunnen ze doen voor mensen. Reden hen vertelt: "Ik moet gewoon een. Man kan niet denken zonder mij ben ik de meest belangrijke en alles wat ik heb om te zien. .Zal zijn slechte mensen, als ik wegga " Je hebt het mis. "Zonder me ben, je schattig, je hebt het licht niet gezien, je hebt het koud en ik geef je warmte, als ik daar ben, had de persoon geluk: ze kennen me alleen, er is liefde in het leven, En niet, mind, spreek me niet tegen. Ik heb grote macht over mensen. Ontwaak in hen aantrekking en passie. Ze werden stilletjes onderdrukt door het hart. Gesprek afluisteren, ik begrijp alles, deze debaters leven in mij, vrienden. Ik bestaat uit ze allemaal, mijn drie "ik". Als de geest wint, dan ben ik voorzichtig, koud. Als het hart naïef wordt, is het zo gemakkelijk om me te beledigen, vrees ik. Hun ruzies, als een luid gebrul in de bergen, veroorzaken mijn twijfels, angst. Ik probeer alleen te begrijpen wie mijdierbaaris, die mij nuttiger is en die belangrijker is. Het derde "ik" - dat is een tedere hart, soms twijfelt knagen. Maar zonder harmonie zal er geen harmonie zijn, Ik weet dat er is, en het is geen leugen. Alleen de derde, voor mij de inheemse "ik", het compromis vindt altijd tussen de twee. Als je vrienden maakt met de drie "ik" met elkaar, dan is het leven misschien anders. Laat de geest nieuwsgierig en koud zijn. Het hart is warm, schoon, liefdevol en vriendelijk. En laat het hart vredig en open zijn, zodat je geen spijt hebt van de dagen dat je leefde.
