Aan mensen met een historische overwinning, veteranen van offergeweld, overleefde gruwelen en problemen, val niet in Satans netwerk, we zeggen allemaal: Dank u! Je accepteert onze aardse buiging. We zullen je prestatie niet vergeten, want de bel luidt de wereld: voor mensen die de "slag achter de Ijzer" hebben gewonnen. Glorie! Presenteerde onze wereld aan de wereld. U ziet er, waardig majestueus, uw hand wordt getroffen door de "vampiers". Onze glorieuze vaders en grootvaders, het is een zonde om uw mensen te vergeten. Veteranen, de symbolen van de overwinning, het lot lang gestraft om te leven. Jaren nemen de overhand, krachten gaan af, maar het hart van de soldaat is wakker. En zijn hoed afdoen aan het massagraf. Je staat stil, je ademt een beetje. Het leven op aarde is de liefkozing van God, geluk is zich hiervan bewust geworden. Je hebt het Belgenland verlicht met stralen. Iedereen heeft de allerhoogste genade gevonden. Bedankt veteranen!
Niets te zeggen, een half woord, niet een zucht, noch de ogen. Het is allemaal zo besloten om wat voor reden, voor ons de hemel.
Maar niet zo lang om afscheid te nemen, mijn liefde, niet zijn. Laat gewoon je hand los en een onweersbui zal in je ogen schijnen.
Ik ga blind voor een moment, en altijd zal niet te zien, hoeveel keer u besluit om terug te kijken, haasten naar nergens.
Over mij maak je geen zorgen, mijn beste, "beval te overleven," Dit betekent vandaag: "Het is besteld: niet langer wachten"
Dit betekent zal niet worden doorbroken telefoontjes en brieven, betekent dit dat de val van Carthago.
Dit betekent dat alles leek lichter van de waarheden. Verzonden eeuwigheid gestempeld "random connection"
Darkness onheilspellend: "sterven, je zon is uitgegaan! ". En de koekoek zal stil zijn, op de vlucht voor de kwade leugens.
Het komt goed, maak je geen zorgen om mij, mijn duidelijke. Het komt goed. Dit betekent: "beval om te leven".
Zal ik zelf verzamelen uit fragmenten, kladjes, residuen en opnieuw terughoudendheid in totaal verminkte handen.
Maak je geen zorgen, mijn licht, ik bijna een tinnen soldaat. Alles komt goed. Ik voer de bestelling al uit.
Waar besteden we onze levens aan? Tot kleine ruzies, tot domme woorden, lege gesprekken, tot de drukte van wrok, tot woede opnieuw en opnieuw en ... Over wat we ons leven besteden. En we moeten liefde gebruiken. Burning life reduceert alles tot lege dingen. Tot saaie zaken, onnodige zorgen. Terwille van de maatschappij komen we met maskers. Waarin we ons leven besteden. En we moeten worden gestreeld. We spuiten het leven op sombere verveling, op "imago" en "prestige", onnodige wetenschap. Op leugens en opscheppen, op een gratis dienst. Waar besteden we onze levens aan? En we moeten vrienden zijn. Ergens waar we opschieten, krijgen we iets. We zijn op zoek naar alles, maar we verliezen meer.Alles wat we kopiëren is goud, en zilver. Waarin we ons leven doorbrengen.Maar we moeten We zijn opgewonden, we schreeuwen, we lijden aan kleinigheden; goed gebruiken.Met de ernst van grappige dingen die we kiezen. Maar hoeveel raden, niet alles zal de verkeerde keuze zijn. Over wat we ons leven besteden. En we moeten de droom gebruiken. We zijn bang voor vreugde, we zijn bang om in sprookjes te geloven. We zijn bang voor dromen, tederheid en genegenheid. We zijn bang om verliefd te worden. Waar besteden we onze levens aan ?! Het is zo eenvoudig, je moet gewoon leven.
Ik ben geen engel, het lijkt waarschijnlijk iedereen. Perfect gebeurt niet op aarde. Met hen zal het saaie leven, denk ik, lijken, de massa van geheimen met geheimen in mij.
Ik kan aardig, glimlachend en vreugdevol zijn. Alle vrienden om zich te verenigen. Maar ik kan saai en mysterieus zijn, om te doen alsof er niets te zeggen is.
Ik lach. Maar wil ik altijd zoveel. Misschien is het de glimlach in plaats van tranen, of gordijn tijden van eenzaamheid, die ik verberg in een wereld van dromen.
Het is mijn "rol" in de menigte. Alleen 's nachts zijn de maskers verloren, ik kan met je zijn op "jij" . Ik wil niet kwetsbaar lijken.
En de kwetsbaarheid van gevoelens die ik kan verbergen. Een klacht pijn ondraaglijkvergeet ik niet te vergeven.
Ik haat het wanneer er iets niet gebeurt, beloof, en niet meer. Helemaal bij de leugen is het erg dat ik deze "vaardigheid" niet nodig heb, ik ben niet
zeker van de verantwoorde beslissing, maar soms besluit ik voor anderen. Heartbreak voor het moment, maar niet het gevoel van onheil over hen te zien.
Iemand zegt: "de natuur is er trots op," Someone "dom" - Geen van de adviezen. Maar in het algemeen, de uitzichten die ik heb rustte, overtuigen gegeven is niet altijd.
Ik gebruikte om iets belangrijks te missen en zwijgt over het belangrijkste ding soms, eerlijk gezegd dacht dat mijn papier, maar het is niet altijd geuit.
Gewoon weg zonder uitleg, passeerde, niet omhoog gaan. Wat is dit? Angst of terughoudendheid? Ik zal het je later zelf vertellen.
Ikcompliceer alles wat gemakkelijk lijkt, maar ik waardeer de tijden. Ik ben blij voor iedereen die onderweg is, ik ben onder vrienden, maar ik ben alleen.
Het gebeurt dat het me spijt alleen diegenen die belangrijk voor me zijn. Het antwoord is "nee" zonder vragen te stellen, maar ik wil schreeuwen achter hem aan: "ja".
Ik ben geen engel, alle waarschijnlijk alleen lijkt en gemakkelijk te begrijpen, maar het is gewoon heel moeilijk om me om mezelf te openen voor je durft. Geloof gewoon dat alles mogelijk is in het leven.
Andere keren ismij verteld,verschillende tijden. Lange tijd is er geen trouw of eer. Waarschijnlijk is ons leven lang ziek geweest, als alleen het hart omringd is door goud. Voor een lange tijd vergeten alle woorden van de vaders. Wat we eerder inherhaling hebben bestudeerd. Ieder van ons om anderen te verraden is klaar, En opnieuw verwondt het hart. Ja, het geheugen is niet lang, al dat was wegvloog. Maar als je vergeet dat het verleden kon, dan zullen er in de toekomst fouten worden verwacht. Wel, terwijlwe met een hoppig hoofd alles verkopen wat niet verkocht is, is een lichte geest niet dood noch levend en kan het nauwelijks veranderen. En alles wat tussen de grafstenen was en alle wegen groeien over de platen. We denken dat als je door het noodlot bent vermoord, je het niet hoeft aan te raken. We begraven de liefde van onze vaders, de hoop van moeders en de glorie van onze grootvaders, maar alleen de zonderlingen zullen opnieuw worden gevonden. Wie herinnert zich degenen die zo belachelijk zijn verraden. Hij herinnert zich de gevoelens die al lang dood zijn, en zijn wereld is niet eens een beetje verkocht. Onder de gevallen tijd van de bladeren ishij opnieuw op zoek naar vreugdevolle scheuten. Zulke mensen zijn zo weinig, ja, laat de hele wereld hen lieververoordelen, maar toch geloven ze. Wat de waarheid slechte mensen niet in leugens, wordt genoemd. Ze houden het hart van liefde hartelijk in stand. Ze houden in hun harten allemaal het zelfde. Geloof, soms is het moeilijk voor hen in het leven. Ze zullen zich niet in het grijs onderwerpen.Ze kunnen nooit deglorie vergeten die hun grootvaders hebben gekregen. Ze, met de voormalige onzichtbare draad, maar deze draad scheur je nauwelijks.
Liefde, zoals een roos, een rode roos. Bloesems in mijn tuin. Mijn liefde is als een lied, waarmee ik onderweg ben.
Sterker dan je schoonheid. Mijn liefde is één. Ze is bij je tot de zeeën. Droog tot op de bodem zijn.
Droog de zee niet, mijn vriend, verkruimel geen graniet, stop het zand niet, en hij rent, net als het leven.
Wees blij, mijn liefste. Vaarwel en wees niet verdrietig. Terug naar jou, ook al zou de hele wereld me moeten passeren.
We zullen hier zitten, bij deze wilg, wat een prachtige draai op de schors rond de holte. En onder de wilg hoe mooi de gouden overvloeit van de stralen van trillend glas.
Takken van sappige bogen gebogen over het water,als een groene waterval. Zo leven als een iglo,alsof ze ruzie maken tussen henzelf, laat het water maar pletten.
In deze spiegel onder een wilg zag mijn oog naar jou figuur leuke kenmerken. Verzacht uw blik trots.Ik huiver, we kijken, gelukkig. Enkel het water moesten we van ons af wiegelen.
Geloof, hoop, liefde en leven te maken van het leven wat u kunt. In de verte voortdurend kijken met hoop, vertrouwen in dit leven, alles wat je kunt denken, dromen niet te dwalen. Alleen goed gedaan in een haast, na al het slechte te verwaarlozen Zijn leven en de liefde die wordt gegeven en je zult zien dat je leven voor altijd zal worden in de liefde. Als u uw weg geduwd, sta op en ga zonder te kijken wie geduwd, krijgt hij zijn gave al het leven keert terug 's nachts Geloof in dit leven, ook al is het niet gemakkelijk. De vreugde en geluk dat het leven heeft gegeven, is een geschenk van God.
Heeft iedereen in de wereld zijn eigen pijn? Maar van wie is het pijnlijker? Wie zal hierover zeggen? Er is bitterheid van de opgedroogde stroom, er is een pijn in het graan dat niet in de groef valt.
De regen die op de rotsen breekt, en de boom die warmte geeft. Ik liet los, het lijkt voorbij te zijn. En een uur later werd het nog pijnlijker.
Er is een pijn van ieder van ons. En ik denk er onwillekeurig aan. Hier ga je zonder omhoog te kijken. Dus, het betekent voor jou, misschien doet het pijn.
En ik neem hier niemand de schuld van. Maar de pijn van de dingen, het is als een mens. En het aambeeld doet pijn, en het vuur, en de hamer, ook voor de begaafde. Hoe het pijn doet aan het brood dat in het stof ligt, zelfs de oren, schuin voor de tijd.
Het spoor van vergeten, opnieuw omzeild. En een appelboom, die alleen staat. Hoe pijnlijk is het voor de vliegende bossen, wanneer de wind de bladeren afbreekt voor hen.
En alleen voor degenen die zelf pijn veroorzaken. Dit doet waarschijnlijk geen pijn, maar wel in mijn hart.
Hoe triest zijn de sombere dagen van silent autumn en koud.
Wat een onuitputtelijke loomheid voor ons in het hart vragen ze.
Burning najaar op zoek naar, een blik en zwoel grillen, van de liefde.
Stille schaamrood verdriet, alleen het hoorbare veroorzaakt,
en sterft zo prachtig, ze heeft nergens spijt van.
Ik herinner het me nog een keer: In gekoesterde dromen heb iksomseengelukkige stijgbeugel. En ik voel het been in mijn handen. Opnieuw is de verbeelding aan het koken, wederom heeft haar aanraking het verdorde hartbloed verbrand, en opnieuw angst, enopnieuw liefde.
LIEFDE ... Alles is bekend: Liefde is geen grap, liefde is de lente klop harten,en om te leven zoals jij, met één geest, het is eindelijk belachelijk,stom. Anders voor
Waarom zijn de paden onder demaan?Waarom verkopende zijn dromen? strandventersbloemen aan delente? Als er geen liefde was, is het nietnodig om
in de tuinenrond te dwalen.Misschien zouden zelfs de nachtegalen verdriet hebben nagelaten voor het podium. Waarom lopen, stilte.Is het vuur niet in zicht?En de nutteloze maan roestte in het hemelse pakhuis.Stel je voor: Niemand zou verliefd kunnen worden. En mensen begonnen meer te slapen, meer te eten, minder vaak te scheren, deverzen hebben gegooid om te lezen.Maar nee, niet zonder reden is er een maan en een sonore zoektocht naar de gitaar. Het is niet voor niets dat de lente naar ons toekomt. En de stellen lopen in de tuinen. Gooi je twijfels! Liefde en geloof. Wat is gemakkelijker? Wetenswaardig de nachtegaal. Om hees te zingen langs de bosjes!
De eenentwintigste. Night. Maandag. Hoofdlijnen van de hoofdstad in de mist.
Wat liefde is op aarde.En van luiheid of verveling. Allen hebben geloofd en leven.
zewachten op bezoeken,zijn bang om te scheiden en liefdesliedjes zingen.
Maar het mysterie wordt aan anderen geopenbaard, en stilte heerst over hen.
ik kwam toevallig tot dit en sindsdien lijkt alles ziek te zijn.
Ik wil dat mijn handen me vasthouden, ik wil dat je hoort: "Ik ben alleen van jou." Praten over liefde, in de regen, bij het vuur, ik wil dat je weet dat jouw ik de jouwe is. Ik wil dat je er bent, altijd met mij, laten we wensen dathet leven ons paradijs is. Vonken van gelach in de ogen, eenstap in de richting van, in de handen. Laat tenminste op de vleugels van de dure vleugel. Ik wil bij je zijn en dag en nacht. Meng je leven met een gek vuur. Schreeuw rivieren om in je stem te horen. Over watik zwijg? in mijn stilte. Ik wil dat je voorzichtig draai dekant, ik wens u een lieve kus, kus.Ja honing bedwelmende borst pour. Ik zou willen dat het mogelijk was, in plaats daarvan, het is onmogelijk.Ik wil dat je begrijpt,voor altijd ben jij de mijne. Geluk is een stil dier en dat is bijna handmatig. Bij zonsopgang, bij zonsondergang,'s middags hitte. Uitgeput, zie je, zelfs een rijm.
Prayer moeder ...Toen weer fit rustige avond traan over haar wang weer, niemand echt behandelt het hart meer dan enige in dat uur, de kinderen weer weg. En tot de volgende morgen om sluit je ogen niet kunnen, opgeslagen Liefde Heilige Moeder. Immers, voor de kinderen, dat alle rijkdom is duurder vermogen van het hart om het vuur te geven. Alleen omdat de hele nacht opnieuw niet kan slapen, alleen omdat het de pijn opnieuw verstoort. Nogmaals, de tranenop haar wimpers.weer gebed is.
Volgend te mogenverlenen aan kinderen te beschermen tegen het kwaad. Laat me in de problemen of andere manier te helpen, de almachtige God, zegen van de dood van haar zoonen naar oneer jonge dochter. Laat me de kant van het verdriet te nemen. Laat ze me met een pijl neerschieten. Ik bid dat geluk in het leven die kinderenontmoette die ik van mezelf heb gekregen.
Laat de wind hun kant omzeilen, laat de sneeuwstorm 's nachts niet uit de weg gaan, laat de sterren in de donkerblauwe hemel. Laat ze hun dromen bereiken. Bescherm hen, God, om middernacht.Wanneer de duisternis sluipt, als een oude dief. Houd ze in de Heer, ik weet precies wat niet uit te gaan van mijn vuur "in de borst. En hier weer de woorden van de gebeden die vliegen van de grond in de nachtelijke hemel. En die nacht weer voor zonsopgang. Venter, zoals voorheen, niet in slaap te vallen.
Wij zijn met jullie twee verschillende krachten, maar we hebben dezelfde bestemming. Je weet het zelf niet, lieverd, wat ik voor je bedoel. Nauw verbonden je bent met mij in het dagelijks aarde, een boom in het voorjaar vast met het gebladerte. En als je wilt van mij om vrij te zijn,en wanneer u wenst ooit me vergeten, zal je een stuk hebtvan zichzelf als afzonderlijke. Volgens een stuk op stukjes van het hart naar de wind gooien. Je zultvoor jezelf worden vertrapt in het zicht van de lentedagen. Oh! Er zijn zoveel van jullie in mij. Zoveel als er sterren in de lucht zijn. En de pauze met mij, ik zweer het, is helemaal niet makkelijk voor jou. De rode draad is niet alleen afbreekbaar. Ik ben gegaan, een blote hand zal een ster aan ster te doven zichzelf vernietigen blindelings, zonder mij, oh, mijn beste, je gaat niet naar de hemel. Een toonhoogte duisternis zal je niet leiden.
HERFST ...
De zomer ging voorbij, de herfst kwam. Herfstbladeren
draaien in de wind. De bloemen zijn verdord, en zien
zijn net als in de tentoonstelling van schilderijen.
Meid van de nacht ... Net als deze nacht, schuw en timide charmeer je je blik. Zoals deze nacht, charmant donker. Ik hebt een teder gesprek met je.Je bent allemaal leuk, je bent helemaal mooi. Hoe vurig zijn je lippen.Hoe oneindig wellustig, genot je ademend is.Uw omarming volheid. Meid van de nacht. Daal de jaloerse cover af, verberg je mond en ogen.Niet op je borstparel. Mijnhoofd zal sluimeren. Inspireer me niet met een nieuw leven, met inheemse gevoelens en woorden. Daar, waar het weelderigegordijn vanrode floer. Mijn sublieme dromen. Daar, de hoop en gedachten van de golven, speels, schoon en sonore.Kijk.Ik sta voor je.Plotseling wasmijn borst vernieuwd. Zo plechtig, blij met het hart, stoutmoedige en trots, en ik ben helder. Je bent mooi, maagd van de nacht.Negeer jou liefde.
Voel jezelf geliefd, voel jezelf welkom, bewonder jezelf lief en mooi onuitsprekelijk. Laat je zorgenlos, zorg niet voor al je zorgen. Het leven is genoeg, nauwelijks voor alle huishoudelijk werk. Kijk snel naar de hemel, tel als voorheen, de sterren, en bij de staart van een onstuimige komeet, zie je je dromen. Onthoud alles wat ze wilde, om te horen dat het klaar was, maar beschaamd, verdord, zei geen woord. Shout!Laat iedereen het horen!U hebt dit recht. Genoeg om je te verbergen, omwille van de rust, je eigen grens van humeur. Jij bent de enige in de wereld, ga er omheen, u zult niet ontdekken dat u op aarde hetzelfde bent, hoewel er er duizend zullen zijn. We zijn net als wij allemaal mensen. Handen, voeten, lichaam, gezichten. De kleur van de huid, het ritme van het lot, vele kunnen worden geïdentificeerd. Maar in ons ligt alleen in zijn lot, en dan is elk moment belangrijk voor ons. Kijk naar jezelf in een vermoeide en vergeten draad, die afkomstig is van Venus-Aphrodite. Vergeet niet dat elke vrouw een godin heeft. Haar geheim, lichaam, naam. En alleen de geheimen van moeder natuur zullen voor je opengaan, je zult in je eigen kracht geloven en alle tegenspoed zal achteruitgaan. Je kunt alles overwinnen. In jou is er een kracht voor, dat de angst voor het netwerk viel en de wrok losliet. Je bent geliefd. Weet dit ook. En liefde zit in je aard. Laat het in de douche zijn om te vliegen, met elk weer die dag. Voel jezelf geliefd. Voel jezelf begeerlijk.
Je bent een prinses, en nutteloos om te betogen met mij, ik bezit dit verhaal kwam onlangs, gewoon om te leven zonder jou niet geïnteresseerd was, maar leven zonder jou was het dom en vreemd. Je bent niet dragen van een kroon, Crystal wonder, en u bent niet in de val van de etiquette, en toch een of andere reden, je bent heel mooi, en nog steeds je lippen, van de zon en de zomer. En voor het ontbijt of grapefruitsap van een citroen, kan yoghurt en havermout kan leeg zijn, noch u schelden zal, noch lock noch de wet. Je bent een volwassen beetje hooligan. Maar je koningin; moeder, natuurlijk, en hoe om te dromen met je trouwen, prinsen aanhoudend snel, want onze liefde is niet blij. Maar ze spannen hun lippen stevig vast. voor een date vandaag? In de armen van andere mensen?Niets zal werken, zie je, mam, ik sneed de avondjurken in flarden. En de koning schudt zijn witte hoofd. " Nee, lief met de prinses, zoiets!" Hij is een beetje boos en is het eens met zijn vrouw, maar dan zal hij knipogen en fluisteren: goede kerel. En ze klimt met haar benen op een leunstoel, zucht en omhelst haar knieën. mijn enige, wat zal er nu met ons zijn? Echt geen sprookjes uitkomen? Ik kan me niet van een zucht onthouden. Plotseling zal het lot je nemen en verdelen? Kom niet op verhalen van diegenen die niet geloven.
Koffie met room? whiskey? Groene thee? Pardon, ik ben je gewoontes vergeten. Ik herinner me alleen hoe haastig mijn "vaarwel" Alsof je een hartverbrandde lucifer in mijn hart hebt geschreven. Ik beloofde te vergeven? Ik vergaf. Lange tijd, ik wachtte zelfs en liet kaarsen in het raam. De dagen zonder jou waren als een stille film. De film eindigde met geheugen, het werd makkelijker. Ik heb niet gebeld? Heb je gelijk waarom bellen? Je hebt je rol gespeeld, zoals altijd, feilloos gespeeld. Het doet te veel pijn als een soepele stalen toeter. Stille snede, in de eeuwigheid weven. Koffie met room? Whiskey? Groene thee? Je hebt geen antwoord gegeven, maar ik probeer het niet te onthouden.Ik herinnerde me jegeheugen te lang. Zodat ik mijn hart zou vullen met stilte.
De dagen vliegen onopgemerkt zonder een doel, ze stromen als water, de dagen vormen lege weken, doelloos voorbij de jaren. Kijk terug en wat was, als een grijze sluier, en in de geest van de tijd is bevroren, en vergeten is een droom. Het leven gaat verder en we zullen niet worden verwacht, onze kracht is nu aan ons gegeven, laat onze geest ons geloof wekken. En het is tijd voor ons om in onszelf te geloven.
Ik droomde over een toevallige ontmoeting met jou. Ik hoorde het niet één keer, je stem kwam erachter. Jouw mening. Je handen vallen op je schouders. Bang om ze bang te maken, stopte ik met ademen. Ik droomde, je bent in de buurt, ik voel de huid van wimpers trillen en mijn hart kloppen. Je zegt plotseling dat je niet kunt blijven, en ik houd je afgelegen in de gaten. Wordt spookachtig, doorschijnend. Uw beeld, nog steeds niet succesvol om te vormen. Ik weet dat hij zijn geheugen kwijt is. Hij zal nooit van mij dromen. En ik heb eens in je dromen een grillige schaduw geflitst, nauwelijks waarneembaar. Op weg naar jou stapte alleen, dit is het einde, jouw wekker is de reden. We zijn niet op aarde, we zijn gewoon schimmen, wij zijn clowns uit de virtuele wereld. We zijn verkrampt onder het dak van een gewoon huis. Ons huis is internet ons blog, een muizenval zonder kaas. Twee punten met een beugel glimlach tranen. Zelfs al is het maar in een droom. Je gaf me geweldig roos, in werkelijkheid om terug te gaan. Ik voelde me opeens zo broos als een vage kennis met u. Slechts zeven briefwisseling. De zon schitterde als vliegvissen, ga weg in de diepte en niet laten een spoor achter. in de droom, zijn we met u natuurlijk weet dat de vriend van een vriend, maakt niet uit hoe we kijken. Maar als de inkepingen in het netwerk systeem, laten we door gaan door en ... Waarschijnlijk vergeten.
Liefde, het gif van onze dagen. Rennen met een menigte bedrieglijke dromen. Verbrand mijn hart niet. Vuur van pijnlijkeverlangens.Vlieg, geesten, Cupido, ik ben niet de jouwe, geef me plezier, geef me mijn vrede. Gooi een van mij op een ongevoelige manier. Of laat me weer hopen op de vleugels Laat me in slaap vallen en in pijnlijke ketenen,Dromen over de zoete vrijheid.
Ik hou van de uitbundige verwelking van de natuur, in purper en vergulde bossen, in hun passage van windgeruis en een frisse adem, en waas golvende bedekte de hemelen, en een zeldzame zonnestraal, en de eerste vorst, en verre grijze winter bedreiging.
Je stem is als een karmozijnrode belsignaal. Nee, ik heb het nog nooit gehoord. In de ochtend herinner ik me een droom, hoe we samen op de daken liepen heen en weer.
Daar verlichtte de maan de weg voor ons, de sterren schenen met kraaltjes aan de hemel. En alles in de wereld vergetend, samen hebben we als kinderen op dat moment gedobbeld en gespeeld.
De zon kwam op en de schaduwen gingen liggen. Alles in de wereld in delen verdelen. We konden het niet, we konden het vluchtige geluk niet vasthouden.
Je verdween met het aanbreken van de dageraad. Je verdween, alles was een visioen. De nachtegalen worden meegenomen naar de verte, met een liedje dat op het onze leek.
Het haar is lang grijs geweest, maar er is geen zaad in de grond gegooid. Ik ben alleen. Kunnen jij en jij alleen zijn? Als een lawine passeert de tijd na die tijd.
Verlovingsring zal niet worden, niet fluisteren aan mijn oor genegenheid. Al vele jaren heb ik je gezicht gezien, Als een visioen van een prachtig sprookje.
Schoonheid is van buitenaf niet te zien, de schoonheid van binnenuit verslaat de straal, ze zijn hier gericht op de harten, kleding en make-up met niets. Mensen worden tenslotte door mensen op kleding begroet, ze vergezellen je altijd bij hun verstand, gespeelde rollen zien er niet goed uit als je schoonheid in je hart hebt. En door de liefde van mensen te verwarmen, straalt schoonheid harten uit, alleen het hart zou zich niet krommen bij een opstelling van het gezicht. De schoonheid van een nepwenk, we plegen de gebruikelijke diefstal en anderen stelen zichzelf. Portemonnees op de grond, zonder gebreken, maar meer en meer hart, haar zakken zijn leeg, haar hart is geen cent. Maar van het lichaam, in tegenstelling tot broers, het hart wordt nooit oud, ze kan opstaan uit het graf en haar schoonheid zal weer stijgen . Zoek niet naar schoonheid van buitenaf, vanuit het hart van schoonheid verslaat de sleutel om het lichaam niet te versieren, maar naar het hart, die het hart begrijpt.
