12

De esdoorns Acer japonicum, bloeiden, De berk blafte helderder 

dan goud, En de dahlia wachtte zonder wrok, 

dat haar eerste vorst zou verbranden. Alleen de populier en

de inheemse wilg geven alles op en willen toch niet.  

En, de laatste dagen van het leven. Houd de groene outfit.

Totdat de sneeuw ijskoude winterlucht afdreef,worden 

we verdoezeld door een onbegrijpelijk negatief, 

en we bewonderen het helaas.Maar de zomer snelde

door in de lente, de herfstdagen zijn geteld. 

Oh, we zullen binnenkort met deze schoonheid zijn.

Laten we ons voorbereiden voor een nieuwe lente.

© De Coen .

+ Poëzie.



Het gebeurt dat de stroom van herinneringen. 
Oorsprong is en verstrooit met een fontein van lijnen. 
Oh, hoeveel liefde brengt ons lijden. Hoeveel van 
haar weg wordt vertrapt. Ze zal haar eigen warmte
 in moeilijkheden opwarmen. En ze kan alle bruggen
 aan haar voeten opblazen. Als je alleen bent, is het hart ziek.
Liefde kan je pijn redden. Liefde. Het is meedogenloos. 
De impuls van passie ging voorbij, en je bent vergeten. 
En je hart bloedt, en het hart van een geliefde is graniet.
Verblind, je doet een beroep op barmhartigheid. Op het hart
 van het gehuil wordt niet ontvangen.En het doel ligt 
buiten het bereik van verlangen. Onwillekeurig is er een
 zenuwinzinking. Een minuut wachten is spannend. 
Het lot om je te ontmoeten, is een pijl, 
niet wetend dat je als straf dient. 
En straf wordt het lot genoemd. 

















Kom buiten het seizoen naar de zee, 
naast materiële voordelen, 
heeft dezelfde reden 
dat het tijdelijk is, maar uit 
de poort van de gevangenis, 
de dagen van het jaar. Brutaal lachend, 
laat de tijd geen smeergeld aannemen, 
ruimte, vriend, geld liefhebbend. 
Het casino, voor de tweehonderdste verjaardag
 heeft gelijk, vier keer gecorrigeerd.

© De Coen .