Gisteren avond was het nog heel gezellig met het Australische koppel dat we na Porto niet meer gezien hebben. Vandaag wat uitgeslapen, ontbeten en dan tijdig naar de kathedraal voor de pelgrims mis; bovendien was het een speciale viering:O.H.Hemelvaart met een geweldig koor dat een 4 stemmige gregoriaanse mis zong. Het Botafumero(wierookvat) dat in de dwarsbeuken zwiert hebben we voor de mis gezien. We hebben vandaag heel wat pelgrims terug gezien; 2 Duitse dames, de Italianen, Nederlands koppel en Antje. Het doet deugd te weten dat iedereen S.d.C. gehaald heeft. Kom je op het grote plein voor de kathedraal, dan zie je steeds pelgrims te voet of met de fiets toekomen. Bij het bezoek aan het huis der lage landen hebben we een boodschap achtergelaten voor Godelieve en Yvette. Morgen moeten we met de bus naar Porto, voor we afreizen gaan we toch nog even op het plein kijken, het zou fijn zijn ze nog even te kunnen begroeten.
Groetjes van Diane en mij.
Ook op onze laatste stapdag zijn we vroeg vertrokken.In Teo staat een van de oudste stenen kruisen op de Camino Portugese. Het was gelukkig nog een mooi pad met wat schilderachtige kleine dorpjes en bos. Tot plots Santiago de Compostela voor ons opdook. Tenslotte staan we voor de kathedraal, dat was dan weer een emotioneel moment. Ook het weerzien met Jilke, de 3 Italianen, Kelly en David(niet meer gezien sinds Porto) waren heftig. WE ZIJN AANGEKOMEN!!!!!
De lange etappe van morgen hebben we opgevangen door vandaag zo'n 7 km verder te lopen dan voorzien, dan is het morgen wat rustiger lopen naar ons einddoel. Omstreeks 7 uur waren we al op pad en bij onze eerste halte voor het ontbijt zat het cafeetje al vol pelgrims. Het kleine kerkje van"St Miguel de Valga" met zijn aparte kerkhof was heel speciaal. Plots stond onderweg iemand van de civiele bescherming de pelgrims op te wachten, hij noteerde nauwgezet van iedereen het uur van doortocht en het land van herkomst. In Padron hebben we de Iglesia de Santiago bezocht. We hebben dan nog even verder gelopen met een zekere Antje uit Bremen en Jilke weer terug ontmoet. Stilaan naderen we Santiago de Compostela, zie foto aan kilometerpaal 30. HET WAS WEER MOOI MET MOOI WEER.
Al de herinneringen van onze emoties, ervaringen en ontmoetingen op de Camino Portugues zullen voor altijd verbonden blijven aan Ter Heide. Kijken jullie nog eens op www.terheide.be en klik dan op "thuis", dan zien jullie het mooie filmpje van Rik Spaepen, en begrijpen jullie waarom wij gestapt hebben voor Ter Heide. Groetjes van Diane en mij.
Vandaag liep de wekker wel af om 6.30 uur, maar de gietende regen motiveerde ons niet om dadelijk op te staan. Na wat treuzelen dan toch maar opgestaan, we hadden geen andere keuze. Gelukkig was de regen maar van korte duur. Langs de Ponte de Burgo verlaten we Pontevedra om op de Via Romana door een mooi bos en een riviertje een paar uren te genieten van rust en stilte. Bij het uitkomen van het bos is er een "café de Peregrino" , waar de pelgrims bij een drankje wat bijpraten. Wij maken er kennis met een koppel uit Maastricht. Zij zijn pas terug op pad, na 3 dagen rust door een voedsel vergiftiging. Beneden in het dal zien we de mensen ijverig hun stukje grond bewerken, het is allemaal kleinschalig: landbouw en druiven. Vandaag houden we halt in Caldes de Reis, ongeveer 9600 inwoners en gelegen tussen de rivieren"Rio Umia" en "Rio Bermana", gekend voor zijn warm waterbronnen. Intussen hebben we niets meer gehoord van Yvette en Godelieve, waar zouden zij zich bevinden? De bijgevoegde foto is van een Horeo, waarover we het eerder al hadden. Groetjes, Diane en Guy.
Zelfs de wekker wordt niet meer gezet; opgestaan als de andere pelgrims opstaan, rustig ontbeten en bij een dicht bewolkte hemel en frisse morgen op pad. Naast onze blog houdt Diane ook nog een dagboek bij (gekregen van Anita), waarin onze ervaringen gedetailleerder opgetekend worden en dat zo stilaan vol geraakt. Als we dachten dat we zo stilaan alles hadden gezien,is dat een grote vergissing. Zoals gezegd, Redondela ligt in een dal, dus moesten we weer berg op. Eenmaal op een hoogte hadden we alweer een zicht op de baai en de omliggende gemeenten. Wij kruisten ook een dorpje waar de tijd is blijven stilstaan met hele smalle en steile straatjes. Verder was het dan weer heerlijk wandelen door de bossen. Soms hoorden we alleen het getsjirp van een verre krekel, vergezeld van het gezang van vogels en dan naderden we een kikkerpoel waar een concert gegeven werd van je welste. Af en toe passeerden we, of werden gepasseerd door andere pelgrims, merendeels Spanjaarden die in Tui vertrokken zijn. Ook enkele oude getrouwen zoals de 2 Nederlanders en het Italiaans koppel. We hebben ook nog enkele goed bewaarde horeo's (opslag schuurtjes voor mais) gezien. Bij het nemen van een foto van een openbare wasplaats kwam er net een plaatselijke bewoner aan. We spraken hem aan, hij liet verstaan dat hij doofstom was door een ongeluk met een bus. Na wat over en weer gebarentaal nam hij heel hartelijk onze handen vast en voelden we de dankbaarheid. Een bezienswaardigheid onderweg was zeker de"Ponte Sampaio" over de Rio Verdago met haar 10 bogen. Via enkele pittoreske dorpjes en na 2 steile klimmen bereikten we rond 13 uur Pontevedra. Na het nemen van een douche in de albergue en een middagmaal zijn we gaan wandelen in de stad waar o.a. een kerkje staat, gewijd aan de patrones van de Camino Portugese(zie foto). Daar hebben we Jilke terug ontmoet, het was een blij weerzien. Hij was de kust blijven volgen en heeft zich daarbij geforceerd en wil bijgevolg wat blijven rusten. Zo, dat was het dan voor vandaag. Groetjes en tot morgen, Diane en Guy.
Vandaag hebben we rustig de tijd genomen om te ontbijten. Om 8.30 uur zijn we dan op pad gegaan. Eens op de Camino blijken we niet meer alleen te lopen. Van waar komen plots al die pelgrims. Alle pelgrims die we aanspreken komen van Porto of zijn pas op pad voor de laatste 100 km. en zijn praktisch allemaal Spanjaarden. Het weer was helder en de zon zou vlug gaan branden. Over de tocht valt niet veel te vertellen. Na een zeer steile klim via "Via Romana" zien we Redondela beneden liggen en krijgen we prachtige vergezichten. Het is ook de eerste keer dat we heuvel flanken zien die dicht bebouwd zijn. De afdaling is zeker zo pittig als het stijgen. De tocht verliep zo vlot dat we de stad van zo'n 30000 inwoners binnen kwamen. We zijn dadelijk een albergue gaan opzoeken, waar we ook 2 Italianen van vorige dagen terug zagen. De man van het koppel heeft een kwetsuur opgelopen en is met de bus gekomen. Later is nog een Hongaar binnen gekomen, hij was eergisteren terug gestart na een inactiviteit van 8 dagen wegens kwetsuur. Hij kwam van de dokter en moet opnieuw enkele dagen rusten. Zo zie je maar, we mogen dankbaar zijn dat we tot nu toe gespaard gebleven zijn van tegenslag. Na het middagmaal zijn we nog gaan wandelen tot aan de baai van Vigo. Wij kunnen dus spreken van een prachtige, relaxte dag. Wat is er nu mooier dan in de vrije natuur te kunnen wandelen en dan nog voor een goed doel. Groetjes van Diane en mij.
Voor vandaag hebben we ons voorgenomen een lange etappe in 2 dagen te lopen. Het kan nu vermits we 1 dag reserve hebben en er vanaf nu voldoende overnachtings mogelijkheden zijn. Dus de 30 gers zijn voorbij. Vooreerst, de albergue peregrinos, waar we overnacht hebben, was van het beste wat we tot nu toe gekend hebben. In onze zaal sliepen we met 5 personen, dus rustig en goed geslapen. De binnenstad van Valenca is omgeven door een reuze omwalling en is een gezellig winkel stadje. Om 7.15 uur zijn we in de nevel op pad gegaan om de grens met Spanje over te steken via een lange ijzeren brug boven de"Minho" rivier. Dadelijk moesten we dan ons uurwerk een uurtje vooruit zetten. Na een ontbijt in Tui gingen we dan verder. Ook in Tui vind je de restanten van oude omwallingen terug. Daar kregen we het gezelschap van een Nederlands koppel: Eveline en Hein. Zij zijn verder met ons mee gelopen tot Porriño. Zij hadden de afstand reeds gelopen, de oorspronkelijke route loopt over 3km loodrecht door industrieterrein. Wij hebben hen opmerkzaam gemaakt dat er een verlegging is van de route door een mooi stukje natuur. Op een rustig plekje hebben we even gepauzeerd en hebben zij hun fruit met ons gedeeld. Voor we het goed en wel besefte waren we op onze eindbestemming. Daar hebben we dan op een terrasje afscheid van elkaar genomen. Ondertussen was de temperatuur toch al opgelopen tot 26 graden. Het was weer een prachtige dag en we hebben weer boeiende mensen ontmoet. Groetjes van Diane en mij.
Onze laatste dag aan de Atlantische oceaan. Wij hebben er echt van genoten. Deze morgen afscheid genomen van de andere pelgrims. Buiten de 2 Russische meisjes doet iedereen de oversteek met de Ferry naar Spanje. Je moet het toch maar doen, 4 dagen zonder wandel gids, enkel op de pijlen de Camino lopen en toch uiteindelijk aan de Spaanse grens geraken. De laatste dag was niet zo mooi als de vorige dagen, maar het was toch ook weer de moeite wat natuur betreft. Tegen de middag belandde we in het stadje Cerveira waar we op het gezellige marktplein van een lekkere sopa hebben genoten. Ondertussen was de zon gaan branden. Dus, een goed uurtje later hebben we in de schaduw van een openbare wasplaats even halt gehouden voor een appel en appelsien. De appelsienen zijn hier zeer lekker, bij ons zijn ze in deze kwaliteit niet te krijgen. Wij zijn hier in Valenca op 1km van de Spaanse grens. Hier komen ook verschillende routes samen, vandaar dat wij hier totaal andere pelgrims ontmoeten. Intussen hebben we geen idee waar onze tongerse vriendinnen uithangen, dus, als jullie dit lezen, probeer een seintje te geven via mail of sms. Groetjes van Diane en mij.
Ook op onze laatste stapdag zijn we vroeg vertrokken.In Teo staat een van de oudste stenen kruisen op de Camino Portugese. Het was gelukkig nog een mooi pad met wat schilderachtige kleine dorpjes en bos. Tot plots Santiago de Compostela voor ons opdook. Tenslotte staan we voor de kathedraal, dat was dan weer een emotioneel moment. Ook het weerzien met Jilke, de 3 Italianen, Kelly en David(niet meer gezien sinds Porto) waren heftig. WE ZIJN AANGEKOMEN!!!!!
De lange etappe van morgen hebben we opgevangen door vandaag zo'n 7 km verder te lopen dan voorzien, dan is het morgen wat rustiger lopen naar ons einddoel. Omstreeks 7 uur waren we al op pad en bij onze eerste halte voor het ontbijt zat het cafeetje al vol pelgrims. Het kleine kerkje van"St Miguel de Valga" met zijn aparte kerkhof was heel speciaal. Plots stond onderweg iemand van de civiele bescherming de pelgrims op te wachten, hij noteerde nauwgezet van iedereen het uur van doortocht en het land van herkomst. In Padron hebben we de Iglesia de Santiago bezocht. We hebben dan nog even verder gelopen met een zekere Antje uit Bremen en Jilke weer terug ontmoet. Stilaan naderen we Santiago de Compostela, zie foto aan kilometerpaal 30. HET WAS WEER MOOI MET MOOI WEER. 
Vandaag liep de wekker wel af om 6.30 uur, maar de gietende regen motiveerde ons niet om dadelijk op te staan. Na wat treuzelen dan toch maar opgestaan, we hadden geen andere keuze. Gelukkig was de regen maar van korte duur. Langs de Ponte de Burgo verlaten we Pontevedra om op de Via Romana door een mooi bos en een riviertje een paar uren te genieten van rust en stilte. Bij het uitkomen van het bos is er een "café de Peregrino" , waar de pelgrims bij een drankje wat bijpraten. Wij maken er kennis met een koppel uit Maastricht. Zij zijn pas terug op pad, na 3 dagen rust door een voedsel vergiftiging. Beneden in het dal zien we de mensen ijverig hun stukje grond bewerken, het is allemaal kleinschalig: landbouw en druiven. Vandaag houden we halt in Caldes de Reis, ongeveer 9600 inwoners en gelegen tussen de rivieren"Rio Umia" en "Rio Bermana", gekend voor zijn warm waterbronnen. Intussen hebben we niets meer gehoord van Yvette en Godelieve, waar zouden zij zich bevinden? De bijgevoegde foto is van een Horeo, waarover we het eerder al hadden. Groetjes, Diane en Guy.
