Open brief aan alle Belgische parlementsleden.

(Een toekomstige dialoog tussen een parlementslid van de toekomstige meerderheid (‘meer’) en een parlementslid van de toekomstige minderheid (‘min’)

Meer:      U koopt die afspraak niet?

Min:        Tuurlijk niet, anders had ik niet tegen maar voor gestemd.

Meer:      Wilt u dan hier eens tekenen voor 'akkoord' of 'aanvaard' alstublief?

Min:        Hoezo? Ik heb u net gezegd dat ik die afspraak NIET moet hebben, dat ik NIET akkoord ben!

Meer:      Ja, dat heb ik ook wel gehoord, maar de meerderheid van de klanten vindt ze wel goed en dus moet

               u ze aanvaarden.

Min:        Waarom?

Meer:      Waarom? Omdat het in het contract staat waar u trouw aan zwoer! Hier: 'Als de meerderheid van

              de parlement een deal goed vindt, dan moeten alle parlementsleden, ook zij die die deal niet goed

              vinden of tegen stemden, die deal aanvaarden'.

Min:        Zomaar?

Meer:      Ja.

Min:        Zonder discussie?

Meer:      Maar neen, niet zonder discussie, we hebben juist kweenie hoelang gediscussieerd over die deal!

Min:        Ja dat weet ik ook wel, maar we zijn er nog niet echt uit hé. Ik ben nog altijd tegen. Ik bedoel: uw

               argumenten pro hebben mij niet echt overtuigd hé.

Meer:      Ah, maar dat moet niet.

Min:        Hoe dat moet niet?

Meer:      Dat is toch voor niets nodig?

Min:        Bah, ik weet niet. Als ge mij niet kunt overtuigen van het nut van die afspraak, welke garantie heb

              je dan dat ik die afspraak ga nakomen?

Meer:      Geen, maar ik heb wel een serieuze stok achter de deur.

Min:        Ahja, welk een?

Meer:      Ah, gij zelf.

Min:        Ikke?!

Meer:      Ja gij. Gij hebt immers die klantenkaart ofte grondwet aanvaard. Gij hebt op 19 juni 2014 trouw

              gezworen aan het meerderheidsbeginsel. En dat gij dat deed is niet onbelangrijk want in die

              grondwet staat dat als gij die afspraak die door de meerderheid goedgekeurd werd niet volgt, ik dan

               van het volk het recht krijg en zelfs de plicht heb om u te straffen.

Min:        Maar ik ga NIET akkoord!

Meer:      Maar ja wel. Ge gaat immers akkoord met de grondwet en hij zegt, klaar en duidelijk, dat gij

               ALLES wat de meerderheid goedkeurde moet aanvaarden.

Min:        Ook als ik het NIET goedkeur?

Meer:      Inderdaad.

Min:        Vinde gij da niet zot?

Meer:      Euh... niet als ik in de meerderheid zit, neen.

Min:        Maar wel als ge in de oppositie zit?

Meer:      En nog geen klein beetje.

Min:        Maar nu dus niet?

Meer:      Nee, nu niet.

Min:        Okee, laatste poging: ik ga niet akkoord met de grondwet.

Meer:      Waarom niet?

Min:        Ah, omdat hij niet logisch is. Hij zegt immers dat ik het nu met u eens ben terwijl ik u nu klaar en   

              duidelijk zeg dat ik het niet met u eens ben.

Meer:      Ja, en wat wilt ge daaraan doen?

Min:        Ah, die grondwet veranderen.

Meer:      O, maar dat zal niet evident zijn.

Min:        Waarom niet?

Meer:      Waarom niet? Omdat gij trouw gezworen hebt aan de grondwet en een grondwetsherziening

               volgens de grondwet aan strenge procedureregels onderworpen is die uit 3 fasen bestaat en die

               eerste fase is volgens 'België voor Beginners' als volgt:

               <In de eerste fase moeten de drie takken van de wetgevende macht (de Koning, de Kamer en de

               Senaat) een herzieningsverklaring GOEDKEUREN. De herzieningsverklaring duidt de artikelen van

               de grondwet aan die in aanmerking komen voor de herziening. De herzieningsverklaring wijzigt de

               grondwet nog niet, maar duidt alleen artikelen aan die in aanmerking komen om herzien te

               worden. EN ALLEEN DIE ARTIKELEN WAARVAN DE KAMER EN SENAAT (BIJ GEWONE

                MEERDERHEID) EN DE KONING VERKLAREN DAT ZE VOOR HERZIENING VATBAAR ZIJN,

                KUNNEN WORDEN GEWIJZIGD.>

Min:        Ja en?

Meer:      Wat en? Snap je het niet?

Min:        Denk het niet.

Meer:      Als de gewone meerderheid GEEN grondwetsherziening wil, dan komt er GEEN

              grondwetsherziening.

Min:        Ja en?

Meer:      Jeezes! Wie is hier NU ofte VANDAAG de gewone meerderheid?

Min:        Ah, jullie hé.

Meer:      Awel, geef ons dan eens één goeie reden waarom wij, wij die VERDOMME al die jaren niet gehoord

              werden, wij die al die  jaren gedwongen werden om wetten te aanvaarden die we twee minuten

              eerder hadden afgekeurd, die grondwet die ons nu de macht geeft om net hetzelfde te doen,

              zouden veranderen?

Min:        Euh.

(Een zekere Karl neemt het woord)

Karl:        Eén goeie reden?

Meer:      Ja, één goeie reden.

Karl:        Hebt net gevloekt. Hebt net dat meerderheidsbeginsel vervloekt. Hebt net gezegd dat jij en

               iedereen die ooit in de oppositie zat, echt iedereen dus want ook binnen partijen heb je een

               oppositie en een meerderheid, het meerderheidsbeginsel niet fijn of een logisch of zot vinden

Meer:      Klopt.

Karl:        Wel, dat is toch goed nieuws.

Meer:      Hoezo, dat is goed nieuws?

Karl:        Ja. Betekent immers dit: dames en heren, er is een CONSENSUS.

Meer:      So what?

Karl:        Wel, 'consensus' is volgens mijn woordenboek: 'overeenstemming van GEVOELENS, algemene

               gelijkheid van opvatting.'

Meer:      En?

Karl:        En dat is dus heel goed nieuws, want betekent dit: jullie zijn het er ALLEMAAL over eens dat het

               meerderheidsbeginsel niet goed, maar slecht is en dus is er GEEN ENKELE REDEN om dat

               meerderheidsbeginsel nog te volgen. Ik bedoel maar,dé reden waarom jullie in het parlement nooit

               tot een echte consensus komen, dé reden waarom jullie nooit een wet vinden die ALLE BELGEN

               goed vinden, is omdat het grondwettelijke meerderheidsbeginsel het zoeken ernaar

               blokkeert. Zegt namelijk dit: 'Als je iets vond wat de meerderheid goed vindt, dan is er geen enkele

               reden meer om nog verder te zoeken.'
 

Meer:      Wacht, wacht, wacht. Gij insinueert dat het mogelijk is om wetten te vinden die iedereen goed

               vindt?

Karl:        Ja.

Meer:      Dat geloof ik niet.

Karl:        Dat gelooft ge niet?

Meer:      Neen.

Karl:        En als ik je nu eens bewijs dat je het wel gelooft?

Meer:      Kan je niet.

Karl:        Kan ik wel en is zelfs heel gemakkelijk. Ik moet alleen maar bewijzen dat je niet gelooft in het

               meerderheidsbeginsel én niet in de dictatuur én niet in de monarchie én niet in de anarchie . En,

               geloof me vrij, dat kan ik. Is zelfs heel simpel. Ik bedoel: de grondwet staat op papier, maar al die

               interviews ook. En dit zeggen jullie, politici en burgers, allemaal in die interviews: 'Wij vinden het

               eigenlijk maar niks dat wij wetten moeten goedkeuren en volgen die we eigenlijk afkeuren'. En

               dat jullie dat zeggen is niet onbelangrijk, want daarmee keuren jullie niet alleen het

               meerderheidsbeginsel af, maar ook de dictatuur en de anarchie en de monarchie. Een dictatuur is

               immers ook 'wetten volgen die je opgelegd of gedicteerd worden' en een monarchie is dat ook en

               een anarchie is dat ook.

Meer:      Een anarchie is een dictatuur?

Karl:        Na een tijdje wel ja. En wel omdat ik, beste vriend, in een anarchie totaal vrij ben. En omdat ik dat

               ben, heb ik dus ook de vrijheid om met andere mensen afspraken te maken. Afspraken zoals deze:

               'Beste mensen, wat zouden jullie die wel geloven in afspraken (lees: wetten) ervan denken

               mochten we die anarchist die niet met u en mij wil (af)spreken en die als hij dan toch eens iets met

               ons heeft afgesproken die afspraak gegarandeerd aan zijn laars lapt, eens dwingen om onze wetten

               na te leven?'

Meer:      Op die manier.

Karl:        Ja, op die manier of op een andere. Ik bedoel, ik vind wel iets en wel omdat ik 1) graag zoek en 2)

                zoals heel veel mensen anarchie maar niks vind. Ik, beste vriend, ben voor de echte democratie

                en vet tegen de fake democratie waarin we nu leven.

Meer:      Euh...wie zijt gij eigenlijk?

Karl:        Ik ben, volgens de psychiaters, de rechters, de psychologen, de psychiatrisch verpleegkundigen,

               mijn omgeving en velen met hen (uitgezonderd mijn kinderen), een zwaar geestesgestoorde. En

               ergens klopt dat. Mijn geest stoort zich verschrikkelijk zwaar aan al het onrecht in dit land en op

               deze wereld. Ik word er inwendig verschrikkelijk kwaad van. En ik denk dat ik niet alleen ben.