lancering in 2009 vanaf Cape Canaveral SLC-17B, van het Kepler Ruimte Observatorium in een heliocentrische baan.

Kepler bestaat in hoofdzaak uit een ruimtetelescoop, type Schmidt van 0,95m diameter, die ontwikkeld is door NASA om exo-planeten te zoeken die net als de Aarde bewoonbaar kunnen zijn. Het ruimtevaartuig is vernoemd naar de astronoom Johannes Kepler.

Kepler begon op 12 mei 2009 met zijn wetenschappelijke missie.

Op 4 januari 2010 werd eerste groep van vijf exoplaneten bevestigd tijdens een bijeenkomst van de American Astronomical Society. Er werden exoplaneten gevonden bij de sterren Kepler-4, Kepler-5, Kepler-6, Kepler-7 en Kepler-8.

Op 27 januari 2015 ontdekten wetenschappers met behulp van Kepler een 11,2 miljard jaar oud planetenstelsel met vijf exoplaneten. Het stelsel van Kepler-444 is daarmee het oudste bekende exoplanetenstelsel in het melkwegstelsel.

In mei 2016 was het aantal ontdekkingen opgelopen tot 1284.

In het sterrenbeeld Zwaan werden ruim 2600 tot dan toe onbekende exoplaneten gevonden.

Na enkele verholpen storingen raakte de brandstof op 30 oktober 2018 op en schakelde NASA de satelliet uit, waarmee een einde aan zijn missie kwam.

De omloopbaan van ongeveer 372 dagen, waarin Kepler zich bevindt, levert geen gevaar op voor de Aarde.

(afbeelding: vrije voorstelling van Kepler in de ruimte)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 2009-011A

Norad ID: 34380

Lanceertuig: Delta II

Massa: 478 kg.

felicitaties aan de jarige

Loren Wilber Acton (A177)

geboren in 1936 te Lewistown, Montana

die deelnam aan de pendelmissie STS 19/51F;

Viktor Petrovich Savinykh (A100)

geboren in 1940 te Berezkiny, Rusland

die deelnam aan de Soyuz ruimtevluchten T4, T13(T14) en TM5(TM4).

(foto’s vlnr: Acton, Savinykh)

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 2017:

- dmv een Vega, de ESA aardobservatie satelliet Sentinel-2B (42063), als tweede van de geplande reeks van vier.

in de rand:

Kepler werd ook ingezet voor de studie van 2007 OR10 samen met de ruimtetelescoop Herschel. Dit is een planetoïde buiten de baan van Uranus. De ruimtetelescoop is zeer gevoelig voor lichtveranderingen. Hierdoor is hij uitermate geschikt voor het waarnemen van kleine objecten zoals kometen, planetoïden, manen en dwergplaneten in ons eigen zonnestelsel.