Hoe het werkt Wil je de recentste berichten bekijken, klik dan in de inhoud op het bovenste item en de blog zal zich keren.
schilderen is kleur ik ben bezeten door kleur en door licht. Ik ben ook een heel vroeg ochtendmens.
Hoe het allemaal begon. Toon mij eens jouw album, wordt mij herhaaldelijk gevraagd maar een album dat heb ik heel eenvoudig niet. Dit is de hoofdreden waarom ik deze blog ben begonnen. Het is tevens een soort inventaris van de werken en werkjes die ik nog allemaal in mijn bezit heb en ergens opgeborgen zitten in een verborgen hoekje of kantje maar de weinige hoekjes en kantjes beginnen veel te vol te zitten en mijn atelier puilt uit van de vele werken en werkjes... want.... Ik heb ook weinig behoefte om schilderijen of beelden te verkopen. Als ik verkoop, zal het niet voor een appel en een ei zijn. De meeste van mijn beginwerkjes gaf ik weg, zonder meer. Voor de verkoop wacht ik gewoon af. Komt het, dan komt het en komt het niet, mij om het even hoor, het is mijn broodwinning niet.
Je bent veel te bescheiden, hoor ik dan ook regelmatig als opmerking. Ik ben wie ik ben en daarmee uit.
Ik schilder uit de passionele behoefte om mijn gevoelens uit te drukken. Maar ooit begon het met een beeld in yton h. 40cm br. voet 18cm
een droombeeld maar vergis je hier niet in de betekenis van droom, later gevolgd door een beeld uit pruimenhout
en nog later mijn eerste beeldje in gebakken klei. Dit laatste heb ik zo maar weggegeven.
Na jaren van tekenen en schildderen stak de drang om beelden te maken de kop weer op en ik kocht een pak witte klei. Om er in te komen maakte ik veel, zeer veel duimpotjes die ik bakte in de houtkachel. Daarvan bewaarde ik er enkele. Toen wilde ik een vrouwenkop maken maar het werd een soort staand basreliëf.
later gevolgd door een beeld uit pruimenhout en nog later mijn eerste beeldje in gebakken klei. Dit laatste heb ik zo maar weggegeven.
Na jaren van tekenen en schildderen stak de drang om beelden te maken de kop weer op en ik kocht een pak witte klei. Om er in te komen maakte ik veel, zeer veel duimpotjes die ik bakte in de houtkachel. Daarvan bewaarde ik er enkele. Toen wilde ik een vrouwenkop maken maar het werd een soort staand basreliëf.
Na jaren van tekenen
en schildderen stak de drang om beelden te maken de kop weer op en ik kocht een pak witte klei. Om er in te komen maakte ik veel, zeer veel duimpotjes die ik bakte in de houtkachel of gewoon zo liet zonder te bakken. Daarvan bewaarde ik erstaand enkele. Toen wilde ik een vrouwenkop maken maar het werd een soort basreliëf .
een soort basreliëf dat nooit werd gebakken.
Wat hierboven staat is allemaal uit pure drang en allemaal zonder de minste opleiding.
Zo kwam het dat ik ging leren kleien bij Carla Metsch, eerst in Klemskerke en later in Oudenburg en Ettelgem. Dit is ook reeds een tiental jaren verleden tijd. Nu stellen we beiden, in groep tentoon, binnen de kunstkring Rodrigo Flamenco.
05-07-2009 om 00:00
geschreven door art
|