02-02-2013 om 20:27 geschreven door schrijfpen

In een vloek en een zucht.

Deel 1

Zij liep achter rollator langzaam naar haar sta-op-stoel.

 Na dagen afwezigheid kwam de zon weer te voorschijn De wereld zag er meteen een stuk vriendelijker er uit. Zij nam plaats in haar stoel. en schoof haar rollator dichter naar haar toe, zodat zij de  theepot er af kon pakken. Heel voorzichtig schonk zij de thee in een grote beker die naast haar stoel stond op een klein tafeltje. Tot haar verbazing knoeide zij niet op het oude antieke tafeltje waar al zoveel ingetrokken theekringen  oplagen. 

 Zij keek uit haar raam van vier hoog op een klein voetbalveldje. Dit voetbalveld was jaren geleden aangelegd voor de kinderen uit de buurt. Zij konden daar met elkaar spellen. Sociale contacten op doen. Dit was namelijk heel belangrijk voor kinderen. (Ze zeggen toch vaak, kinderen, dat zijn de mensen van de toekomst. )

 Heellaas had zij maar een paar maanden kunnen genieten van schouwspel. Zo gauw zij  de kinderen achter een bal  zag rennen deed zij haar raam open. Zij genoot  dan van het plezier wat de kleintjes hadden.

Met heimwee dacht zij terug aan die tijd.

Deel 2

Het voetbalveld was de laatste maanden veranderd. In plaats van spelende kinderen, speelde er nu alleen maar honden.

 Door haar beperkingen kwam ze bijna niet meer buiten. Maar ze sprak een paar keer in de week een buurvrouwtje die boven haar woonden. Die vrouw vertelde haar dan hoe vreselijk het veldje stonk. Overal lagen grootte drollen poep. Het was gewoon vies.

Machteloos voelde zij zich dan. Vroeger was ze allang  in actie gekomen. Hoewel ze nu diep van binnen bruiste om dit probleem ook op te lossen. In haar gedachte had zij alles in een vloek en een zucht opgelost.

Zonder na te denken pakte zij de telefoon en belde het gemeentehuis in haar dorp.  Zij vroeg of zij iemand kon spreken die over het voetbalveldje in haar straat ging. Zij noemde de straat hard en duidelijk op.  Meteen werd ze doorverbonden. 

Deel 3

Er klonk naar enkele secondes een mannenstem die geïrriteerd vroeg wat hij voor haar kon doen? Zij nam een hap adem en begon te praten.

 Aan de andere kant bleef het dood stil.  Ook toen ze klaar was  met haar betoog. Haar moed zakte weg en haar schoenen. ze vroeg zich  even af of ze tegen een muur had zitten praten.  Maar. nee hoor, opeens, hoorde zij wat.

' Een ogenblikje,' werd er gemompeld.  Daarna was het weer stil het enigste wat ze nog hoorde was wat geritsel van papier dit duurde een paar minuten. Ze schrok want de stilte werd onderbroken door een harde mannenstem. Luid en duidelijk vertelde hij haar, dat de gemeente al jaren bezig was met dit probleem.  Ouders van kinderen in haar straat, hadden heel vaak geklaagd over de honden poep. op dat voetbalveldje.

De honden werden daar steeds weer opnieuw uitgelaten.  Voor hem was het een verrassing om  te hoorde dat er links achter haar flat een zandvlakte lag. Hij had dit meteen op de kaart opgezocht.  Na twintig jaar werkzaam te zijn in deze gemeente, ontdekte hij  vandaag een nieuwe stukje grond en dat verbaasde hem.

Word vervolgd:

29-01-2013 om 00:00 geschreven door schrijfpen

Lieve bezoek,

Door dat ik een week geleden hete thee over mijn benen heb gekregen en hierdoor tweedegraads verbrandingen heb opgelopen ligt mijn schrijfblog even stil. Ik hoop de komende dagen een nieuwe start te kunnen maken.

lieve groetjes, Schrijfpen.

25-01-2013 om 18:03 geschreven door schrijfpen