Op dakloos zijn staat geen minimumleeftijd. Deze kinderen zijn op zichzelf toegewezen. Niets beschermt hen...
Ze zijn wees, of ondergaan de gevolgen van familiale conflicten. Maar vaker nog wordt kinderbedelarij veroorzaakt door extreme armoede.
Wat betekent het om een straatkind te zijn in Bamako? Dat houdt in dat je alles verkoopt wat je maar kunt vinden: papieren zakdoekjes, telefoonkaarten, halskettingen voor toeristen. Maar ook bedelen, stelen en zelfs zich prostitueren, waardoor ze een groot risico lopen op HIV-besmetting. Alles om maar aan eten of een slaapplaats te geraken.
In dergelijke omstandigheden hebben kinderen geen recht op iets wat hen op basis van hun leeftijd van nature toekomt: de genegenheid van een familie en een veilige omgeving. Ze bevinden zich in een vijandige en onvoorspelbare omgeving. Zowel psychologisch als lichamelijk geweld maakt voor deze kinderen deel uit van het dagelijks leven.
Gebaseerd op deze realiteit heeft Dokters van de Wereld besloten om het centrum Kanuya te steunen. Dit centrum geeft onderdak aan een aantal kinderen en probeert ze weer in de maatschappij en waar mogelijk ook in hun familie te integreren. Dit centrum kan vandaag de dag 40 kinderen opvangen.
De doelstelling van Dokters van de Wereld is om deze opvangcapaciteit te verhogen tot 100 kinderen. Hiermee kunnen per jaar 1400 kinderen geholpen worden in plaats van 555, en 850 heropgenomen worden in hun familie in plaats van 345 in 2005.
Dokters van de Wereld wil deze kinderen gezondheidszorg, een evenwichtigere voeding en school of een vakopleiding bieden door middel van dit centrum. Ook wil het team psychologische steun bieden aan deze verharde kleintjes die meer hebben gezien dan goed is voor hun leeftijd, maaar ook en vooral genegenheid...
