Geen hond op olympisch menu Er breken mooie tijden aan voor de honden in China. Veertien dagen toch, want de Chinese autoriteiten hebben bevel gegeven om tijdens de Spelen hondenvlees te weren van de menukaarten in de 112 officiële olympische restaurants. Ze willen zo vermijden dat buitenlandse toeristen zich beledigd zouden voelen. 'Als een klant hond bestelt, dan moeten de restaurantbedienden vriendelijk maar beslist iets anders aanbevelen', verklaarde Xiong Yumei, de directeur van het toerismebureau van Peking. Restaurants die het bevel naast zich neerleggen, zullen op een zwarte lijst worden geplaatst.
Hond, in China gekend als 'geparfumeerd voedsel', wordt door veel Chinezen gegeten wegens zijn geneeskundige eigenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van 1988 in Seoel hadden de Zuid-Koreaanse autoriteiten ook hond van de menukaarten gebannen. (bbc)
De originele Olympische Spelen werden gehouden in de oude Griekse stad Olympia. Deze stad was sinds de 10e eeuw v.Chr. een religieuze en politieke ontmoetingsplaats. Rond het eind van het 2e en het begin van 1e millennium v. Chr. kwamen de Eliërs uit het noorden naar het Griekse schiereiland dat wij tegenwoordig de Peloponnesos noemen. Zij vestigden zich in de omgeving van Olympia, dat toen onder de heerschappij stond van de Pisaten. Rond de 6e eeuw v. Chr. braken tussen hen de eerste twisten uit. Die leidden tot oorlog. Waarschijnlijk wijdden de nieuwe immigranten de plaats aan de oppergod Zeus en noemden hem Olympia, ter herinnering aan de berg Olympos in Thessalië. De eerste Spelen werden echter gehouden ter ere van Pelops, na zijn overwinning in de wedrennen op Oinomaos, de koning van Pisatis. Pelops was ook de naamgever van de Peloponnesos. De volgende Spelen werden ter ere van Zeus gehouden. Sinds 776 v.Chr. werden de namen van de overwinnaars opgetekend; dit jaartal gold als het begin der Olympiaden en was ook de basis van de Griekse tijdrekening. Hoewel de Spelen oorspronkelijk gehouden werden op de velden voor de tempel, werd er met de groei van de Spelen steeds meer gebouwd ten behoeve van de Spelen. Uiteindelijk bevond zich in Olympia een stadion dat plaats bood aan 40.000 toeschouwers. De Olympische Spelen die hier elke vier jaar gehouden werden, waren een van de vier Panhelleense Spelen (openbare feesten voor alle Grieken van de poleis die dan ook de goden vereerden). Doel van die Olympische Spelen was om jonge mannen hun fysieke kwaliteiten te laten tonen en om de relatie tussen de verschillende Griekse steden te bevorderen. Alleen Griekse mannen mochten meedoen aan de Spelen, geen vrouwen. Langzaamaan kregen de Romeinen het voor het zeggen in Griekenland en werden de Spelen minder belangrijk gevonden. Toen het christendom de officiële religie werd van de Romeinen werden de Spelen gezien als een heidens feest. De Romeinse keizer Theodosius I verbood de Spelen uiteindelijk in 393. Tempels en gebouwen Olympia, aan de voet van de beboste Kronosheuvel en begrensd door de rivieren Alfeios en Kladeios, was een heiligdom, het oudste en belangrijkste uit de oudheid. In de zevende eeuw voor onze jaartelling vond men in Olympia nog de graven van Pelops en Hippodameia. Er stond ook nog een zuil die was overgebleven van het paleis van Oinomaos, dat althans volgens de mythologie door een bliksemschicht van de oppergod Zeus was vernield. Gaandeweg rezen één na één monumentale gebouwen uit de grond en het heiligdom werd daarmee steeds belangrijker. Binnen de omheining van dat heiligdom was de Heratempel de mooiste en die van Zeus de belangrijkste. Buiten de muren lagen de verblijven van de priesters, van de gasten, de baden en de worstelschool. Aan het westelijke uiteinde kan het oudste stadion hebben gelegen, maar er is geen spoor van teruggevonden. In de eerste helft van de 5de eeuw voor onze tijdrekening werd een tweede stadion aangelegd, maar het verdween toen men besloot de Zeustempel op te richten. Het jongste stadion is 212,54 m lang en 28,5 m breed. Het had de vorm van de letter U. Het bood plaats aan 45.000 toeschouwers die voor het merendeel op de grond plaats namen. Zitplaatsen waren voorbehouden aan enkele vooraanstaanden: de hellanodikai of scheidsrechters en aan de priesteres van Demeter. Rondom het stadion waren fonteinen voor de bezoekers. Moderne tijd Vijftien eeuwen na de opheffing van de klassieke Spelen, in 1896, werden de huidige Olympische Spelen ingevoerd door Baron Pierre de Coubertin. De Coubertin was voor de bevordering van een harmonieuze lichamelijke en geestelijke opvoeding van de jeugd en de versterking van de vriendschapsbanden tussen de volkeren, overtuigd als hij was dat de sportieve krachtmeting edelmoedigheid en ridderlijkheid bij de atleet zou aankweken, alsmede respect voor de prestatie van de tegenstander. Olympische Beweging De Olympische Beweging bestaat uit het Internationaal Olympisch Comité, de Internationale sportfederaties (I.S.F.), de Nationale Olympische Comités (N.O.C.), de Organisatie Comités voor de Olympische Spelen (O.C.O.G.), de nationale sportassociaties en uiteindelijk de sporters. De Olympische beweging tracht de levensfilosofie van het Olympisme uit te dragen. Organisatie Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) heeft sinds 16 juli 2001 de Belg Jacques Rogge als voorzitter. Olympisch Symbool
Olympische ringen De Olympische Beweging gebruikt verscheidene symbolen, waarvan de meeste de ideeën en idealen van Pierre de Coubertin weergeven. Het bekendst is waarschijnlijk de Olympische vlag met vijf geschakelde ringen van verschillende kleur op een witte achtergrond. De zes kleuren wit, rood, blauw, groen, geel en zwart werden gekozen omdat de vlag van elk land in de wereld minstens één van deze kleuren bevat. De vijf ringen staan voor de vijf werelddelen en bovendien representeren ze de eenheid van de continenten bij de sportieve bijeenkomst. De vlag werd als symbool aangenomen in 1914, maar werd pas bij de zomerspelen van 1920 in Antwerpen voor het eerst gevoerd. De officiële slogan van de olympische beweging is citius, altius, fortius (Latijn voor "sneller, hoger, sterker"). De idealen van Pierre de Coubertin worden het best weerspiegeld in het olympische credo: "het belangrijkst bij de Olympische Spelen is niet de overwinning, maar de deelname, zoals ook in het leven niet de overwinning, maar het streven naar een doel het belangrijkst is. Het belangrijkst is niet, om veroverd te hebben, maar om goed gevochten te hebben." De olympische toorts wordt in de historische stad Olympia met zonlicht aangestoken en in estafette naar de bestemming gebracht. Het Olympisch vuur brandde voor het eerst in 1928 in Amsterdam. De estafette werd voor het eerst gehouden voor de spelen in Berlijn van 1936, die door Adolf Hitler geopend werden.
Raymond Clarence (Ray) Ewry (Lafayette - Indiana, 14 oktober 1873 New York, 29 september 1937) was een atleet uit de Verenigde Staten, die acht gouden medailles won bij de Olympische Spelen en twee gouden medailles bij de Tussenliggende Spelen van 1906. Dit maakt hem tot één van de meest succesvolle atleten ooit. Ewry kreeg polio toen hij vijf jaar was. Hij bracht enige tijd door in een rolstoel en men was bang dat hij de rest van zijn leven verlamd zou blijven. Door zijn eigen oefeningen wist Ewry zijn ziekte te overwinnen. Eenmaal van de rolstoel bevrijd, trainde hij zijn beenspieren met een nooit geziene ijver, zodat hij in 1890, toen hij zijn studie aanvatte, een echt springwonder was geworden. Nadat hij afgestudeerd was aan de Purdue-universiteit, werd hij lid van de New York Athletic Club. Hij specialiseerde zich in de nu niet langer beoefende onderdelen, het springen uit stand: hoogspringen uit stand, verspringen uit stand en hink-stap-springen uit stand. Deze onderdelen zijn hetzelfde als de normale versie, alleen vindt er geen aanloop plaats. Ewry bleek de beste springer uit stand in de wereld. Bij zijn eerste deelname aan de Spelen in Parijs (1900), wist hij goud te winnen in alle drie de categorieën. Hij won deze drie medailles op dezelfde dag (16 juli), waarbij hij en passant ook nog zijn eigen wereldrecord hoogspringen vanuit stand (1,613 m, gevestigd in 1896) verbeterde tot 1,655 m. Dit record, dat uiteraard tevens een nieuw Olympisch record was, zou later noch door hem, noch door zijn opvolger in 1912 in Stockholm worden gebroken. Bij de Spelen van 1904 wist Ewry met succes alle drie zijn titels te verdedigen. De driesprong uit stand zou niet meer op het programma staan na deze spelen, maar Ewry bleef de twee overgebleven nummers domineren, zowel op de Tussenliggende Spelen van 1906 en op de Spelen van 1908. De dominantie van Ewry blijkt uit het feit, dat het wereldrecord bij het verspringen uit stand (3,476 m) nog steeds op zijn naam stond, toen het nummer in de jaren dertig van de twintigste eeuw van het programma werd geschrapt. Ondanks al deze successen raakte hij de gevolgen van zijn ziekte nooit helemaal kwijt. Ewry, die bij de New Yorkse watermaatschappij werkte en op een vochtige woonboot leefde, bleef zijn leven lang hinken. Hij stierf in 1937 aan beendertuberculose.
