Er  zijn van die echte vrienden

die dicht bij je de levensweg gaan

zonder bijzondere wensen

en van al wat niet echt is ontdaan.

Je ziet ze daar waar verdriet is

met een troostwoord, verkwikkend en warm,

met het gebaar: Ik begrijp jou!

van hun alles omvattende arm.

Er zijn van die echte vrienden

die, gelouterd door zorgen en pijn,

zonder een veelvoud van woorden

een rustplaats en een zegenaar zijn.

Je kunt ze eig’lijk nooit missen

en  toch gaan ze eens van je vandaan,

de felle pijn achterlatend

van een wond die niet snel dicht zal gaan.

Ik sta bij een van die vrienden

die ik nooit ofte nimmer vergeet,

omdat zijn rijke vermogen

ware liefd’ en zachtmoedigheid heet.

En dikwijls zal ik vertellen

van de geheimenis van zijn kracht,

hoe hij door simpele woorden

mij de hemel nabij heeft gebracht.

Frits Deubel
www.gedichtensite.com 

25-11-2005 om 22:04 geschreven door Frits Deubel

Ik ga met jou tot aan de poort
en in je laatste nachten

zal ik daar blijven wachten

tot je een hemels welkom hoort.

Ik zal wel bij je blijven staan

totdat we moeten scheiden.

Er is geen plaats voor beiden

om samen door de poort te gaan.

En bij de allerlaatste groet

zal ik je hoofd neerleggen

en zacht als afscheid zeggen:

Vaarwel, tot ik je weer ontmoet.

Frits Deubel
www.gedichtensite.com

25-11-2005 om 17:33 geschreven door Frits Deubel

Ik zou je zo graag willen helpen,

maar eigenlijk weet ik niet hoe.

Misschien door eens even te zwijgen,

want praten, dat maakt je zo moe.

Je hebt me nog laatst, toen ik belde,

je vragen en zorgen gezegd

en zonder het antwoord te weten

heb’k stil weer de hoorn neergelegd.

Ik zou je zo graag willen helpen,

iets dragen van al je verdriet.

Ik zou in je oor willen fluist’ren

de woorden: Zo blijft het toch niet!

Ik zou je wel willen omhelzen,

maar vaak zijn mijn armen te klein,

te kort om je warmte te geven

en troost voor je hevige pijn.

Ik zou je zo graag willen helpen.

Vertel me in hemelsnaam hoé

en wáár je ’t geluk hoopt te vinden,

dan gaan we er samen naar toe.

Wellicht is het dagenlang lopen

of ligt het een stuk dichterbij,

als Vader de deur even opent …

door ’n glimlach voor jou en voor mij!

Frits Deubel
www.gedichtensite.com

25-11-2005 om 16:39 geschreven door Frits Deubel

25-11-2005 om 16:36 geschreven door Frits Deubel

Wie zegt dat het geen sprookje was,

zoals het is gelopen?

Er was eens iemand die voor God

het wereldrijk moest kopen.

Hij hoorde bij een koningshuis,

maar was dat te bewijzen,

wanneer je niets van waarde hebt,

geen kronen of paleizen?

Hij zei dat Hij uit d’hemel kwam,

een opdracht moest vervullen,

een plan dat er reeds eeuwen was

nu eind’lijk zou onthullen.

Een enk’ling die Zijn stem verstond,

begon Hem te geloven.

Voorwaar, dit fascinerend mens

was een gezant van boven!

Wat eenmaal op een sprookje leek,

is werk’lijkheid gebleken,

toen God vanuit een schaam’le stal

het licht wist te ontsteken.

Het eeuwigdurend welzijn is

daardoor elk mens gegeven,

die met dat kind uit Bethlehem,

de Zoon van God, wil leven!

Frits Deubel

25-11-2005 om 16:27 geschreven door Frits Deubel

25-11-2005 om 16:03 geschreven door Frits Deubel