Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De wereld in mijn
dromen. Je kunt er
alleen maar binnen
komen als je met
me mee kan dromen.
Hier zullen verdriet
en pijn twee vreemde
voor je zijn.
Want in de wereld
waarop wij nu leven.
Is het zo moeilijk om
te leven met al die
tegenpolen van mijn
dromen.
Ik ga nog even terug
naar de wereld van mijn
dromen en blijf hopen
dat deze dromen ooit
zullen uitkomen.
Waar ik ontspring
een zilveren twinkel
van pas gesmolten lentesneeuw
waar ik begin
een minuut een jaar duurt
een jaar wellicht een halve eeuw
waar ik puur
en onbevangen
aarzelend mijn weg insla
behoedzaam kruip
langs rotsgevaar
nog niet wetend waar ik ga.
Waar ik mij
bulderend laat vallen
als 'n afgrond mijn weg verstoort
mijzelf luidkeels
overschreeuwend
zonder dat ik word gehoord
ongeduldig
woester voortstroom
de bergen uit, de wereld in
met elk steentje
dat ik meeneem
een nieuw knelpunt overwin.
Waar ik onstuitbaar
vol van leven
slijtagesporen achterlaat
met vaste drang
tot overleven
mij voeg naar waar mijn bedding gaat.
Ik rijp! Ik groei!
doe dalen blozen
en kronkel onweerstaanbaar
zo trek ik
soortgenoten aan
waarmee ik heftig kolkend paar.
Waar ik steeds breder
dieper rimpel
gemakkelijk te bevaren
lasten laat liggen
mijzelf bevuil
zo kom ik tot bedaren
waar ik vertraag
uiteindelijk
heb ik in mijn loop berust
ik reik mijn armen
naar de zee
zoals de zee reikt naar de kust.
Bloemen
staan wij als bloemen
in een vaas
sterven elke dag
een beetje
onnatuurlijk helaas.
Waar mensen
ons maar willen hebben
worden wij
ergens neergezet
op een tafel,
op een kastje,
of bij een
vergeeld portret.
Afgesneden van een tak
wachten wij
in een mooi vaasje
op de dood
en afgevoerd
per vuilniszak.
Een gedicht
is een gezicht
een beeld
wat zelden verveeld
Een verhaal
in woordelijke taal
dat een lege pagina vult
gevoelens en dingen onthult
Van de schrijver
die in al zijn ijver
schrijft over vreugde en pijn
over alle dingen, groot en klein
Over warmte, over kou
een simpel "Ik hou van jouw"
of door verdriet getart
de woorden verward
Alle woorden door elkaar heen
of op zichzelf, alleen
geven elk gedicht
een nieuw en ander, levend gezicht.
Niemand die het ziet
Een, is er die bij je zal zijn
Ook al zie je hem niet
Al is het in je hart
nog zo koud
Hij is er die van je houd
Laat de tranen maar vloeien
Eens zal je weer opbloeien
Dan zullen je tranen drogen
Geen rode randen meer bij je ogen
Dan is alles weg, alle narigheid en pijn
Dan weet je weer dat Hij er zal zijn
Die zal altijd van je blijven houden
Volstrekt onbenullig
En toch onaangenaam
Vertellen kan je niet
Het is niet iets dat je ziet
Grijpen als de kans hem voordoet
Laten glijden, wanneer
Het niet meer voldoet
Je kunt de geest pijnigen
Maar onbegrip duikt op
Zo beland je weer in het slop
Gelukkig kan het positief zijn
Neem je het vast
Radeloos, wordt weer zinnig
Boosheid verandert in geluk
Dorre vlakten worden weer
Vruchtbaar
De lucht weer puur
Het zonlicht komt weer binnen
In je diepbedroefde hart
Je had het niet voor mogelijk gehouden
Dat je het kon volhouden.
Mijn lichaam loopt op zuurstof en medicijnen,
die zorgen dat lichamelijke ongemakken,
soms tijdelijk verdwijnen.
want helaas is de werkzaamheid veel te kort.
Zo dat het bewegen weer slechter wordt,
was niet gelukkig met al die medicijnen,
maar ging niet zitten kwijnen.
Dat probeerde ik uit te leggen,
telkens weer,
tot dat ik dacht nu doe ik het niet meer.
ze bekijken het maar,
want elke keer keken ze toch weer raar,
want in deze wereld moet toch alles te zien zijn,
En dat deed pijn!
Want geloven deden ze me niet,
ze zien je nou,
want op slechte momenten zien ze je niet
dat je zo moet leven,
dat bepaalde de ziekte COPD,
Dat je niks meer kon,
en af en toe een paar seconden eerder wel kon,
Maar je moest jezelf wel blijven bewegen,
anders werd je zo stijf,
en dat hield het enigzins tegen.
En wat de mensen er ook over zeggen
ik heb geen zin meer om het uit te leggen!
Trachten te
begrijpen,
het moeilijke
onderscheiden,
het gemakkelijke
grijpen.
Spreken met
één oogopslag.
De flikkering in
de ogen opvangen,
de glimlach als
balsem uitsmeren
Moed is nodig,
in deze tijd,
geniet ervan,
zolang je op de
aardbodem zeilt.
Gelukkig doen ze
niemand zeer.
Maar we verwachten
in deze tijd van 't jaar
een mooie droge
voorjaarsdag nietwaar.
Alleen laat de lente
nog even op zich wachten
en komt nu wat later
dan we allen dachten.
Wellicht komen er ook
dagen vol zonneschijn,
die zouden echt
niet on-welkom zijn.
En als het dan ook
nog zomer worden mag,
met veel zon en
lekker warm elke dag,
hebben we echt
niets meer te klagen
en genieten we alleen
van hele fijne dagen.
We trekken er op uit
met auto of per trein
en genieten elke dag,
van groot tot klein.
Klagen...nee dat doen
we nu niet meer,
want elke dag is
het toch mooi weer
Ouder worden
Soms voel ik me goed in mijn vel,
hoewel niet meer zo strak,
vallen mijn kleren nog altijd in model.
Een jeans kan ook nog wel
een trendy bloes
en een riem op de heup
vind ik nog altijd leuk.
Een mooie schoen aan mijn voet,
staat me goed.
leesbril op mijn neus
een tikkeltje rood op de brug,
dat is mijn keus.
Ik voel me nog jong van geest,
maar het karkas is er geweest.
Er zit sleet op,
maar niemand die het ziet.
Meer dan een halve eeuw
meedraaien in het leven
en van alles kunnen beleven.
Hopend op nog enkele jaren!
wie weet kan ik er nog extra sparen.
Pijn
Wou dat ik geen pijn had
niet binnen en niet buiten
want van al deze pijn
Huil ik tranen met tuiten
Innerlijk valt mee
Maar uiterlijk weer niet
Die pijn is nog het ergst
voel me een vergiet
Want kan ik tegen pijn?
het stapelt zich maar op
Ik wordt er niet goed van
Het maakt me echt kapot
pijnstiller werkt niet goed
Misschien een paar te veel
soms boven het limiet
Nu ook nog eens mijn keel.
Maar niet klagen
maar dragen
knokken elke dag weer
Toch zal ik wel winnen
al is maar een keer.
Wie ben ik
Ik ben geen mens meer,
maar een robot.
Alles aan mij gaat kapot.
Als ik nies of hoest.
Overal vindt je roest.
Mijn gewrichten doen pijn,
en mijn bloed wordt azijn,
want het prikt overal.
Dat is het begin van het verval.
Het uiterlijk valt gelukkig nog mee.
Maar er is niet meer
genoeg aan voor twee.
Het enige dat nog werkt,
en het is dan nog beperkt,
zijn mijn grijze cellen.
Hoewel je ze ook al kan tellen.
Mijn rug is naar de knoppen,
en in mijn oren zitten stoppen.
Als ik wil liggen om te slapen,
liggen mijn spieren te gapen.
Maar stilliggen, willen ze niet,
ze werden al aan elkaar geniet.
Mijn enkels willen niet plooien zoals ik wil.
Ik heb zelfs een bult op mijn bil.
Zo zal ik blijven bestaan,
en alles zijn weg laten gaan.
De dagen worden niet beter,
het ijzer van mijn harnas wordt steeds heter,
tot het op een dag zal smelten, tot bij de motor,
dan wordt alles stil en dor.
Ik neem de dagen zoals die moeten komen,
zo zie ik het felle licht nog door de bomen.
Ik blijf verder gaan en kijk nooit om,
dat zou toch niet helpen, dat is zelfs stom.
Leef voor de mooie dingen die nog moeten komen,
zo kunt je nog verlangen en dromen.
_________________
Emotie kan van alles zijn
Van blijdschap tot pijn
Een lach op het gezicht of tranen van verdriet
Meestal zit alles mee, maar soms ook niet
Soms verlang je naar warmte om je heen
Naar mensen die om je geven
Soms wil je rust,
Verlang je naar een eigen leven
Een leven ver van de bewoonde wereld
Waar je rust en vrede vindt
Geluk, blijdschap of liefde
Vaak vindt je het in een lach
Ik hoop dat ik door deze drie dingen
Jou iets positiefs geven mag
Volstrekt onbenullig
En toch onaangenaam
Vertellen kan je niet
Het is niet iets dat je ziet
Grijpen als de kans hem voordoet
Laten glijden, wanneer
Het niet meer voldoet
Je kunt de geest pijnigen
Maar onbegrip duikt op
Zo beland je weer in het slop
Gelukkig kan het positief zijn
Neem je het vast
Radeloos, wordt weer zinnig
Boosheid verandert in geluk
Dorre vlakten worden weer
Vruchtbaar
De lucht weer puur
Het zonlicht komt weer binnen
In je diepbedroefde hart
Je had het niet voor mogelijk gehouden
Dat je het kon volhouden.
Sta even stil
Draai je niet om
En kijk ook niet vooruit
Tel de seconden
Niet de uren
Adem in en uit
Sta even stil
En leg je armen
Langs je eigen lijf
Voel je voeten
Op de aarde
Want dit is je verblijf
Wil me niet bewijzen
waarom zal ik dat doen
Hoef me niet verantwoorden,
Kan doen wat ik wil
hoef aan niemand wat te vragen,
waarom dwingen
zoveel mensen je daartoe,
waarom zal ik angst hebben
een fout te maken
zijn we niet allemaal mens
wie zonder fouten is
werpen de eerste steen,
mijn angsten werp ik af,
mijn stress laat ik achter mij
ben zo als ik ben
en als je dat niet zou bevallen,
jammer dan, laat mij dan vallen!
Als pijn je leven bepaald !!!
Als je wel wil, maar niet meer kan !!!
Als pijn overheerst
Wat dan ???
Dan zoek je licht,
in het duister,
die je pijn verlicht,
of een oor die zegt; Ik luister !!!
Denk niet, wat je niet meer kan,
maar, maak er het beste van !!!
Jij met je lachend gezicht
Voor jou is dit gedicht
Jij leeft, bent opgewekt en blij
De angsten en de zorgen zijn voor mij
Soms ken jij ook dat verdriet
En weet je, zo eenvoudig is het niet
Slecht slapen en wat verward
Wakker worden met een bonkend hart
Dan sta ik naast je ledikant
En pak jouw hand in mijn hand
Breng ik je terug naar dit bestaan
En hoop ik; jij kunt er wel weer tegenaan
Jij bent mijn "manneke" klein en toch ook zo "groot"
Waar drijf jij heen met je boot?
Mag ik je een stukje begeleiden?
Vooral in moeilijke tijden?
Verder wil ik je wensen
Blijf het goede zoeken in de mensen
In het leven is het winnen of verliezen
Wij hebben het nu eenmaal niet voor het kiezen
Geniet nu van elke nieuwe dag
Ik ben blij dat ik jouw moeder zijn m
Het gevoel
Iemand houdt van je
Een doel voor je leven
Daarom die warme gevoelens
Emoties, besef
Je bent belangrijk
Dat is hoe ik kijk.
Je geeft om mij
Loopt niet zomaar voorbij
Altijd een groet
Daar wordt het mee gevoed
Zomaar een kus
Voor mij al heel knus.
Geen saaie dag
Gaat voorbij met jouw lach
Als zonnestralen
Zonder eens te falen
Door jouw ogen
Warme gevoelens door mijn lijf
Illusies
Ik herinner mij een ongeloofljk gevoel.
Ik zag mensen springen, ik zag mensen flippen,
genieten gewoon, snap je wat ik bedoel?
Geen enkel gevoel dat daar aan kan tippen.
Ik herinner mij een ongelooflijk moment.
Het leek wel
alsof ik helemaal alleen op de sterren stond.
In deze wereld maakt het niet uit
wat je doet of wie je bent.
Ik wou gewoon
dat mijn leven ook uit zulke illusies bestond.
Ik herinner mij een ongelooflijke atmosfeer.
Die bevond zich in een wereld helmaal van miij alleen.
andere dingen van toen herinner ik mij niet meer,
maar dit is mijn wereld en enkel daar wil ik heen.
Het oude dorp,
het veld met prei,
de lange laan
naar opa's huis.
herinneringen,
glijden in gedachten
weer aan mij voorbij.
Ik zie mezelf weer spelen,
bij de vijver aan de kant,
in de grote berg
met het witte zand.
Gedachten,
aan het grote plein,
zou het er nog allemaal zijn.
De oude watertoren,
de grote kerk.
Herinneringen,
aan wie ik eens was,
aan waar ik ben geboren.
Waar een kinderleven heeft geboeid,
daar ben ik opgegroeid.
De wens,
om weer een kind te zijn,
komt even in me op,
ook al is hij klein.
Even terug naar toen,
terug naar die herinneringen
kon ik dat maar even doen.
Je gevoel zegt je of je van iemand houdt,
ook verteld het je of je iemand vertrouwd.
Gevoel is een raar iets,
en onstaat soms zomaar uit het niets.
Het komt dan zomaar naar boven,
maar je moet wel in jezelf geloven.
Denk maar aan je levendoel,
dan weet je wat ik bedoel met gevoel.
Gebeurd er bij die gedachte niets,
dan mis je in je leven iets!!
Dwalend in gedachten
verzonken zoekend naar woorden
om deze te vormen tot zinnen,
zinnen tot doel verheven
als voedsel voor de ziel.
Stoeiend met vage beelden
die een eenheid moeten vormen
tot een monument van de taal,
een taal vertolkt uit het hart,
kloppend en voelbaar
als bouwstenen gelegd in een mozaiek
van kleur en beeld.
De pen gereed dit alles op te schrijven,
vertwijfeling
om dit geheel dan te noteren,
dwalend in gedachten
het later nog eens te proberen.
k ben mezelf, ik ben ik
Ik ben niet volmaakt, maar zo ben ik
Ik weet wie ik ben en weet wat ik wil
Ik ben soms een prater en soms ben ik stil
Om mij te kennen, moet je dit kunnen leren
Ik ben wie ik zijn wil, zo moet je me accepteren
Gedachten
die je zomaar overvallen
terug kijkend op een periode
van een lach en een traan.
Gedachten die je mee voeren
soms heel even
of verder uit je leven.
Gedachten zoeken
naar een nieuw begin
van het leven het doel
en de uiteindelijke zin.
Gedachten bereiden je
voor op een afscheid.
Afscheid van deze gedachten
naar de toekomst word je geleid.
Toekomst die je zelf mag bepalen
die weer de zon in je zal laten stralen
dat je weer kunt zijn wie je bent
sterker en mooier kom je dan
uit de strijd je heb je doel bereikt
Gedachten gaven jou je kracht.
Ik zie je ogen stralen
ik zie de lach op je gezicht
je buigt je hoofd naar
voren en doe je ogen dicht
je bent zo lief en zacht
ik vind het fijn
als je naar me lacht
maar soms gebeurt dat niet
dan heb je gewoon
een beetje verdriet
dan kijk je me met
grote ogen aan
en laat je nog
een traan gaan
maar later komt
alles weer goed
en zit je weer vol
nieuwe moed.
Je hebt een schouder om op te steunen
Een schouder waar je altijd op kan leunen
Maar deze kon je niet altijd gebruiken
je liet je gevoelens helemaal wegduiken
doe dat niet gevoelens wegstoppen
en ook je hoofd zomaar volproppen
je komt er wel achter wanneer hij vol is
Wanneer hij ploft en dan is het pas goed mis
Dit is te voorkomen door
die schouder te gebruiken
En niet altijd weg te duiken
Ga maar huilen, ga maar janken
Deel je gevoelens en je zal jezelf bedanken
Ook mijn hoofd plofte ooit uit elkaar
En toen was die schouder daar
Nooit geweten dat je gevoelens delen mocht
Tot die schouder daar was, die schouder die ik zocht
Gooi het er maar uit en laat je maar gaan
Er is altijd wel iemand voor jou
die met zijn schouder klaar zal staan
Pak die schouder,
Je staat er niet alleen voor.
Opstaan zonder
benauwdheid
kunnen lopen
zonder zuurstof
kunnen staan
zonder vallen
Goed slapen
zonder pijn
Gewoon eten
zonder hoesten
Kortom:
ZOMAAR
doodgewoon
heel gewoon
ff gewoon zijn
dat zou fijn zijn.
In ieder leven
komt het voor
iedereen maakt
wel eens mee
Dag na dag
gaat het door
gewoon een deel
van ""wel en wee""
soms een held
soms een sukkel
Het is niet
dat je er voor kiest
maar het is
onvermijdelijk
dat je een keer
je gezicht verliest.
Misschien heb ik geen geld.
Vandaag, gisteren of over een jaar.
Wellicht gaf ik mijn laatste eurocenten
aan een trieste bedelaar
en gaf zijn glimlach als dankgebaar
mij de moed om door te gaan.
Want ik heb lief
dat weet ik wel.
Wie weet kom ik je nog tegen
in de storm of in de regen,
in zonneschijn of in de schaduw.
Wie weet ga ik je ooit achterna.
Misschien kruisen onze wegen
en delen we de schitterende klanken in ons hart.
Want daar zit je mijn lief, daar heb ik je lief.
Daar heb ik je graag en altijd gehad.
Deze Rozen die ik je schenk, is niet zomaar een gift,
maar een geschenk uit het hart, voor allen die steun
en troost kunnen gebruiken,
een schouder nodig hebben om uit te huilen,
voor begrip en een luisterend oor
die zij zo goed kunnen gebruiken
om weer verder te gaan in hun bestaan.
En voor verdraagzaamheid,wederzijds respect voor een ander,
voor geluk,warmte, wijsheid en liefde
dat ze dat mogen ervaren en op hun pad tegen mogen komen.
Stilaan komen al
de lentebloemen
tot leven Wat is
dit een prachtig
gegeven.
De winter legt
de laatste loodjes
en moet schuiven
voor de lente
Die alles weer
doet herleven in
de natuur Zo mooi
door lentebloemen
weergeven
Ook de vogeltjes
hoor ik weer fluiten
zij maken grote
schoonmaak door
de lente in hun
nesten
Nog even geduld en
dan is alles door
lentebloemen omhuld
en horen we de bijtjes
weer zoemen in al
deze lentebloemen
Hoe dapper jij
op kousenvoetjes
door het leven struint
of even stilstaat
om te bukken
ach, kon ik net als jij
de dag nog plukken
de wereld met mijn ogen
laten stralen
Hoeveel zachter
dan een veer
zou dan een voetstap zijn
en hoe lichtvoetig
de verhalen
als ik grenzeloos
mijn reizen
nog kon kiezen
ik wilde nooit
het kind in mij verliezen
maar de sporen
die ik achterliet
passen allang niet meer
Gisteren en vandaag
Wat gisteren was is vandaag
verleden tijd. Toch met
momenten leef ik in gisteren
en vandaag ben ik kwijt.
Gisteren was en vandaag zal
het zijn. Gisteren is voorbij en
wees daarom vandaag eens blij.
Gisteren regende het en vandaag
schijnt de zon. Vandaag weet ik
wat gisteren me heeft gebracht.
Gisteren heb ik dingen geleerd die
ik vandaag niet meer zal doen.
Gisteren was het droevig met veel
pijn en vandaag is het fijn. Als ik
zou weten wat er morgen zou zijn.
Dan is vandaag gisteren.
En zo gaat iedere dag aan je voorbij.
Gisteren minder en vandaag weer
wat beter en morgen misschien vol
zonneschijn.
Zo is het leven gisteren, vandaag
en morgen. En zo zoek ik een weg
die me zegt gisteren is voorbij en
vandaag ben ik blij.
Een verhaal..
In mijn hart,
staat een verhaal geschreven,
een verhaal met emoties,
van geluk en van verdriet.
Het verhaal van mijn leven.
pijnlijke dingen,
maar ook mooie herinneringen.
Herinneringen van weleer,
die ik zie als een film
iedere keer weer.
emoties om te vergeten,
dat verhaal heeft ook
herinneringen waarvan,
ik niets meer wil weten.
Ook het geluk,
dat is gebleven,
een deel van het verhaal,
dat kan niet meer stuk,
ook al was het er maar even.
Het is een lang verhaal,
het verhaal van een mens.
Dankbaar
woorden van troost
Daarvoor dankbaar
vriendschap waardoor je
je leven kan opbouwen
Daarvoor dankbaar
Begrip dat je jezelf kan/mag zijn
Daarvoor dankbaar
Een hand als je valt,
die je opvangt
Daarvoor dankbaar
Vriendschap is mooi.
soms onbereikbaar.
Als de vogels konden zingen,
die zo blij vliegen in de lucht,
dan zou het een lied van vrijheid zijn,
geloof dat maar van mij.
Maar niet alle vogels hebben geluk,
dat ze vrij kunnen fladderen,
sommige zitten in kooien gevangen,
wat zullen die naar vrijheid verlangen.
Zo is het ook met de mensen gesteld,
die zijn ook niet allemaal vrij,
overal is oorlog en geweld,
overal worden mensen gekweld.
Ze wonen niet vrij in een huis,
leven vaak met zorgen en angst,
vele zijn ook op de vlucht,
vele slaan vaak een diepe zucht.
We zijn in 2010
wat zal 't ons verder brengen
o, wat zou ik graag alle mensen,
heel veel liefs en vrijheid wensen.
Leven zonder angst,
voor de dag van morgen,
dat is wat ik iedereen gun,
leven zonder zorgen.....
Zag een gezicht onherkenbaar
miste er de lach
ogen die eens stralen de wereld
in keken
Waar de vrolijk en olijke blik
nu een strak gelaat
is het pijn van weleer…zij is niet meer
hier om het te verzachten
Ik hoor nog de stem die toen zei mocht haar
iets overkomen dan weet ik niet meer hoe te leven
blijkbaar heb je toen verkeerd gedacht
gaat het leven nu door zonder de glans van voorheen
Is het omdat je nu voelt wat jij de andere
hebt onthouden
nu is het niet meer terug te draaien
jij liet haar gaan zonder een laatste groet het is goed
Praten was er niet meer bij…alles was
al eens gezegd denk kan liefde zo veranderen in haat
weet echt wel dat er fouten zijn gemaakt
maar ieder mens heeft toch recht op verzoening
Wens je niet de pijn toe die je haar liet voelen
nu is het te laat er is geen ommekeer meer
zag hoe zij van hier ging het gelaat zo mooi
verdwenen de pijn het verdriet en toen…zag ik jou
k’weet waar ik stond hoorde jij te staan maar het was jou keus
Liefde
Het kwam als een lach
Voorbijgestoken door een traan
De liefde verdoken
Maar in alle hevigheid aanwezig
Geluk ten top
Onwennig, verzot
Het mag niet stoppen
De bloesems zijn nog teer
Laat ze open gaan
Het licht van de zon
Brengt leven en vreugde
Laat het niet regenen
Voor één keer
Laat het tere leven
Even zweven.
Nooit Goed.
Wat je ook doet, GOED doe je het nooit.
Kom je te laat op je werk, dan geef je een slecht voorbeeld.
Kom je te vroeg, dan ben je een rondneuzer of blij thuis weg te zijn.
Blijf je overwerken, dan ben je een uitslover.
Ga je op tijd weg ben, dan heb je geen hart voor de zaak.
Pleeg je overleg, dan durf je zelf niet te beslissen.
Doe je het niet, dan ben je eigenwijs.
Neem je iemand apart, dan schep je onderonsjes.
Doe je het niet, dan ben je onpersoonlijk.
Ben je aardig, dan wil je de getapte man (vrouw) spelen.
Houd je afstand, dan heb je verbeelding.
Kom je met nieuwe ideeën, dan ben je een nieuwlichter.
Maar als je ze niet hebt, dan gaat er niets van je uit.
Laat je anderen iets voor je doen, dan ben je een afschuiver.
Pak je het zelf aan, dan ben je eigengereid.
Houd je je stipt aan de voorschriften, dan ben je lastig.
Als je het niet doet, ben je een slappeling.
Heb je succes, dan heb je altijd geluk gehad.
Loopt het mis, dan weet iedereen het je te vertellen.
Maar ..........als je dood bent, dan was je zóóóóóón vent (vrouw)
Als je je hele leven
verlangt naar die
ene wens waarvan
je denkt dat ze niet
te vervullen is.
En toch blijf je naar
die ene wens verlangen.
Je mag het nooit
opgeven steeds weer
blijven hopen dat ook
deze wens een keer
zal worden vervuld.
Wensen en dromen
ze zullen in ieders
leven wel voorkomen.
Maar of ze zijn te
vervullen dat zal het
noodlot bepalen.
Voor sommige worden
alle wensen en dromen
vervuld. Voor andere
blijven het dromen en
wensen die nooit zullen
uitkomen.
Toch de hoop mag je
nooit laten gaan. Wie
weet zullen je dromen
en wensen op een dag
onverwachts in
vervulling gaan.
Zweven in het water van het leven
Onwetend van hetgeen dat komen gaat
Negen maanden, het lijkt maar even
Voor hen die het niet aangaat
Geboren worden lijkt geen pretje
Het veilige water is zo warm
Al staat er dan nog zo'n mooi bedje
En is er die troostende arm
Toch is het niet te vermijden
Eens komt ook voor jou de tijd
Om ons allen te verblijden
Je bedje is gespreid
Maar eenmaal aan het groeien
Is het een heel groot gemis
Als je ouders zich niet bemoeien
Met wat voor jou het beste is
Ach, je word vanzelf wel ouder
En ook verdriet zegt men, dat slijt
Toch ben ik wat vertrouwen
In de mensheid kwijt
Laat ik me maar vermannen
Wetend, je bent niet alleen
Leven voor je eigen plannen
Uiteindelijk lijkt alles dan wel oke
Het is..
Wat voel ik diep van binnen
Wat voel ik diep in mij
Het is een vreemd gevoel
En het hoort niet bij mij
Wat is dit gevoel
Het is dat gevoel dat door mij gaat
Dat gekriebel en gewoel
Het is geen liefde maar ook geen haat
Het is iets..
Maar wat het is..
Voor jou is het dat
Voor mij is het dit.
Verdorde bloemen,
verwelkte rozen,
kruisten mijn pad
door het leven.
Een weg,
een tijd,
waarvoor ik niet,
heb gekozen..
Vervaagde beelden,
uit het verleden,
gelukkige gedachten,
brengen weer leven.
Ze laten verzachten,
laten vergeten,
de verdrietige dingen,
en ik kan weer zingen.
Ik ben weer terug,
ik leef in het heden,
en laat niemand merken,
hoe ik heb geleden.
Ik ben er weer,
zoals weleer.
Mijn leven verdeeld,
In partjes, in schijven,
zo moet het zijn,
zo wil ik blijven.
Dwalend in gedachten
verzonken zoekend naar woorden
om deze te vormen tot zinnen,
zinnen tot doel verheven
als voedsel voor de ziel.
Stoeiend met vage beelden
die een eenheid moeten vormen
tot een monument van de taal,
een taal vertolkt uit het hart,
kloppend en voelbaar
als bouwstenen gelegd in een mozaiek
van kleur en beeld.
De pen gereed dit alles op te schrijven,
vertwijfeling
om dit geheel dan te noteren,
dwalend in gedachten
het later nog eens te proberen.
Hoop
Kwalijk neem ik het niet
Ik was breekbaar
Te broos, waarvoor ik zelf koos
Fijn als een spinnendraad
Door de wind niet gespaard
Gebroken als glas
En aan elkaar gelijmd
Spontaan zonder opkomend licht
Door de flikkering in die ogen
Hangend aan de kleuren
Van regenbogen
Laat mij nu maar gaan,
Laat mij maar met zon en met regen
eenvoudig weg staan,
Ik wil alleen zijn alleen met mezelf,
Ik kan niet teggen wetten,
die mij zeggen wat mag en wat niet,
Ik leef in mijn wereld
en ik doe wat ik doe,
mij kan men niet bedwingen
en drijf me nooit in een hoek
waar ik niet wil horen
daar voel ik me niet thuis,
De massa is niets voor mij
ik kan er niet tegen
het maakt me zo ziek,
Laat mij nu even gewoon gaan,
Een korte tijd in mijn kleine wereld,
Dan kan ik ook de realiteit weer aan,
mooi paars
