xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Chronisch vermoeid. Slot.

Ik zal hier voor één keer nog alle gegevens chronologisch vermelden, met de cijfers erbij.

Datum                13 02 03            27 03 03                25 04 03                  30 05 03

Polariteit          li          re            li            re            li            re            li          re

Immuniteit       60        60            30         30           12            19            19        12

Centr Zenuw    12        19            19           19            19            12            19        12

Perif. Z.S.        19        12            19           12            19            12            19        12

Onthoudt dat   60 = 1,66% energie.

                        30 = 3,3 %

                        19 = 5 %

                        12 = 8 %= normaal.

Het is misschien wat ingewikkeld, maar stel U het volgende voor.

Normaal heeft men op de linker polariteit 19 slagen dat komt overeen met +- 5 % energie en op de rechter polariteit l2 slagen, dus +- 8 %  energie, ons lichaam springt  dus rustig om met zijn energie.

Zie nu eens waar dat meisje energetisch staat bij de eerste raadpleging: op  –60/+60; dat is minder dan een vierde van hetgeen een normale persoon heeft, is het dan verwonderlijk dat ze extreem  moe is?

Er bestaat geen enkele wetenschappelijke test die dat kan uitzoeken of vertalen in cijfers..

Met de Lecherantenne kan dat in één enkele minuut.

Kijk nu hoe ik er in korte tijd ben in geslaagd deze slechte cijfers te verbeteren, zie ook dat het centraal zenuwstelsel wel is aangetast maar daar ligt de oorzaak van haar probleem niet.

Het perifeer zenuwstelsel geeft normale cijfers, hetgeen een M.S. zeker uitsluit.

Men moet ook daar aan denken want ze is jong en heeft veel moeite in de benen, ook in Gent werd er trouwens in die richting niet gewezen. Wat wel zeker: ze is geen karottentrekker, en lijdt niet aan een ingebeelde depressie maar er is wel duidelijk een instorting van het immuun stelsel.

Op 30 05 03, dus minder dan drie maanden later is de toestand reeds sterk verbeterd, ze eet en slaapt goed, herbegint te studeren en is veel minder moe.

Ze kreeg ondertussen  immuun versterkende middelen o.a. van Sanum-Kehlbeck, ook een tijd lang colostrum en nadien tijdelijk paardenmelk, ook soms homeopathische middelen en ook nog een tijd lang Bach Bloesems om het allemaal beter te verwerken.

Ze werd ook tijdelijk bewerkt met enkele magneten.

Vanuit Gent werd ze ook nog gevolgd, maar de moeder zei niets in Gent over mijn behandeling, dat is meestal zo, ze kreeg daar isoprinosine 2x 500mg per dag, om haar immuniteit te stimuleren? Na twee jaar was dat weinig of niets veranderd.

Telkens moeder en dochter naar Gent moesten om de bloedcontrole te laten verrichten, was het telkens weer bang afwachten naar de uitslag. Kort na dat ik haar begon te verzorgen wees de bloed analyse op verbetering.

Omdat ik overtuigd was dat niet hun maar mijn behandeling werkte verminderde ik eerst de isoprinosine van twee naar een kapsel per dag en nadien stopte ze er helemaal mee.

Ik zei ook aan de moeder dat ze zou moeten kiezen, want ze werd er zelf angstig en depressief van, telkens dat bang afwachten op de uitslag van dat bloed onderzoek..

Ik zei haar dat haar dochter nu gered was en dat ik straks meer werk zou hebben aan de moeder dan aan de dochter. Ze bleven dan eindelijk weg uit Gent.

De toestand verbeterde gestadig. Haar grootste probleem bleef een tijd lang dat ze nog gevoelig was aan lichte neus en keel ontsteking. Dan was er telkens paniek, vooral bij de moeder. Met een  isopatische, homeopathische behandeling ging het telkens vlug beter.

Zodra de immuniteit hoog genoeg was, verdwenen ook die laatste klachten. Op het einde van het schooljaar deed het meisje met succes haar examens, zei het in meer gespreide orde om haar niet te sterk te vermoeien.

Het volgende jaar eindigde ze met succes haar humaniora.

Ondertussen was haar immuniteit volledig genormaliseerd.

Dan pas was het moment gekomen om ook de testen uit te voeren in verband met nog mogelijke resten van virussen. Voordien heeft dat niet veel zin, het immuun stelsel is onvoldoende hersteld om op de test te reageren.

De test bleek hier dus negatief, zoals te verwachten, en dit  zonder enige specifieke behandeling. Waarom, zoals te verwachten?

Indien de virussen nog een rol hadden gespeeld, zou de immuniteit wel sterk stijgen maar nooit helemaal normaliseren en zelfs, na enige tijd, opnieuw gaan dalen.

Alleen een homeopathische, isopathische behandeling zou dan redding brengen.

Hier was dat dus niet meer nodig.

Het meisje ging opnieuw mee op kamp, wandelde opnieuw zoals vroeger.

De moeder was ondertussen ook gerust gesteld.

We zijn nu in 2006 en alles gaat goed, ze neemt nog af en toe wat vitaminen, meer niet. Wanneer gaat men deze methode ernstig onderzoeken?

Maar ja, als de uil niet kijken wil…